به گزارش خبرگزاری مهر، آرمان شیشه گر سرپرست گروه باستان شناسی محوطه جوبجی، رامهرمز و خوزستان با اعلام این خبر افزود: این کاوش نجات بخشی در امتداد کانال آب انجام می‌شود.
او با اشاره به این نکته که گروه در آغاز راه کاوش است گفت: در این فصل از کاوش هنوز به لایه‌های باستانی نرسیده‌ایم. کاوش‌های باستانی میان دو روستای جوبجی و ده یور رامهرمز در فصل اول به کشف و نمایان شدن آرامگاهی از دوره عیلام نو انجامیده بود.
شیشه گر گفت: این آرامگاه در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۶در نتیجه عملیات عمرانی سازمان آب و برق استان خوزستان هنگام حفر کانال آب کشف و به دنبال آن کاوش نجات بخشی روشمند به مدت ۶۰ روز در این منطقه انجام شد.
این باستان‌شناس با بیان اینکه این محوطه باستانی یک سال بعد از شروع کاوش به ثبت رسید افزود:با توجه به گستره آثار، در هنگام کاوش نجات بخشی لزوم تعیین حریم محوطه نیز احساس شد.
شیشه‌گر گفت: بقایای به دست آمده از این آرامگاه که در اثر کندن کانال آسیب جدی دیده بود، نشان می‌دهد که این آرامگاه سازه‌ای سنگی و مستطیل شکل داشته که با لاشه سنگهای لوحی با ملات گل، گچ، شن ریز و درشت، لابه لای سنگهای ریز و درشت بر فراز رودخانه اعلی، کنده شده بود.
او اظهار داشت: در نتیجه این کاوش‌ها مشخص شد، طول این سازه سنگی بین ۴۵۰ سانتی متر و عرض آن بین ۲۲۰ تا ۲۳۰ سانتی متر و دیواره‌های آن با حدود ۶۰ سانتی‌متر ارتفاع شامل شش رج سنگ چین شده است. این دیوار به طور پلکانی خیز گرفته و تاقی را تشکیل داده که یا هلالی بوده و یا با تخته سنگهای بزرگ و مسطح پوشیده بوده است.
به گفته سرپرست گروه باستان شناسی جوبجی، رامهرمز و خوزستان، در این آرامگاه دو تابوت مفرغی با رأس هلالی قرار داشت.
شیشه‌گر اظهار داشت: بر پایه مطالعات انسان شناسی، بقایای استخوان‌های انسانی درون تابوتها به دو انسان مؤنث تعلق داشته که یکی با سن کمتر از هفده سال در تابوت شرقی آرمیده و دیگری با سنی بین سی تا سی و پنج سال در تابوت غربی مدفون بوده است.
وی تصریح کرد: به احتمال زیاد این دو نفر از خاندان شاهی عیلامی هستند زیرا که به همراه آنها دو حلقة زرین دفن شده بود.
این باستان‌شناس اظهار داشت: گورنهاده‌های هنری و ارزشمندی که در این آرامگاه قرار داشته شامل زیورهای زرین به شکل دسته خنجر، حلقه، بازوبند دستبند، النگو، گل سینه، انواع پولک و دکمه، مُهره و آویز و گوشواره، موبند و گردنبند و حلقة انگشتری است.
به گفته او، در کنار دیوار غربی آرامگاه، محلی برای پیشکش آذوقه و قربانی به شکل سکویی از بستر شنی طبیعی باقی مانده که بر روی آن استخوان‌های جانوران قربانی شده به همراه تعداد زیادی خمره بزرگ ته دکمه‌ای ویژه آذوقه و تعدادی ظروف کوچک لعابدار بر روی هم انباشته شده است.
وی با ابراز تأسف از اینکه طی عملیات عمرانی حفر کانال آب بسیاری از این آثار از جای اصلی خود خارج شده و در میان خاک‌ها بیرون ریخته شده‌اند، تصریح کرد: بسیاری از اشیا کشف شده در این عملیات آسیب دیده بودند.
به گفته این باستان شناس، این آرامگاه را می‌توان با آرامگاه کیتین هوتران پسر کورلوش در ارجان بهبهان و نمونه‌هایی که در شوش و نیز در اور و نمرود در میانرودان به دست آمده‌اند، مقایسه کرد.
نظر شما