به گزارش خبرنگار مهر، عبدالحسین مختاباد در نطق پیش از دستور خود به برخی آسیب ها و معضلات شهری تهران اشاره کرد که متن کامل آن در ادامه ارائه شده است:
شهر تهران به عنوان پايتخت سياسي كشور از مشكلات عديده اي رنج ميبرد، آلودگي هوا، ترافيك، ساخت سازهاي بي رويه، كودكان خياباني و...
بدون ترديد در طي سالهاي گذشته اقدامات بايسته اي در جهت توسعه ساختارهاي شهري در شهرداري تهران صورت گرفته است. اقداماتي كه هريك بنوبه خود در تعديل آسيبهاي مذكور نقش بسزايي داشته اند، لذا بايد اذعان نمود تهران در قياس با شهرهاي ديگر كشور در ابعاد پروژهاي عمراني شهريست مثال زدني، اتوبانها، پلها، برجهاي سر به فلك كشيده، پاركها و حتي اماكن فرهنگي و هنري.
اما تهران شهر مثال زدني براي زندگي نيست، چه اگر بايسته هاي اقتصادي، شغلي و نسبتهاي عاطفي وجود نداشت هيچ عاقلي را سوداي زندگي در آن نبوده و نيست. تهران در انبوه مشكلات طبيعي، معظلات اجتماعي و فرهنگي دست و پا ميزند؛ در ذيل به اهم مشكلات و نارسايي هايي كه همانند غده اي سرطاني هر روز در پيكره نحيف اين شهر تاريخي بزرگ و بزرگتر می شود اشاره اي اجمالي خواهم كرد؛ تا باشد با همت صاحبدلان روزي در جهت درمان آن آستين همتي بالا زده شود.
جامعه شناسی شهری يکی از رشته های اساسی جامعه شناسی بوده و در پی بررسی تحولات تاريخی شهر، سازماندهی و سياستهای عمرانی، فعاليت و منطق اقتصاد شهری، سياست مسکن، ساختار فيزيکی و فضائی شهر، روابط بين انسان های ساکن شهر، لايه های اجتماعی شهری، فضای همبستگی يا پاره گی، پديده هايی مانند جنايت و خشونت شهری، اکولوژی شهری و غيره است. که در يک روند پیوسته شکل گرفته اند. در عصر ما شهرها تجلی برجسته سرمايه داری گشته، بسرعت همه چيز را در خود می پيچد و جهان را در خود خلاصه می کند. شخصيت پيچيده شهر را بايد دريافت و اين شناخت بدون جامعه شناسی و روانشناسی بازيگران آن تاريخ ، منافع و ديدگاههای آنان ميسر نخواهد بود.
در سر آغاز قرن بيست و يکم، جامعه شناسی شهری بناگزير بعد اکولوژيکی بخود ميگيرد. اين امر بيان تحول اين جامعه شناسی بوده که طبيعت و اکولوژی را به مرکز توجه خود انتقال دهد. ديدگاه نوين همانا جامعه شناسی شهری اکولوژيکی است. اين ديدگاه درک مدرنيته از شهر را انتقاد نموده، بدون آنکه تعقل و انديشه مدرن و خردگرائی را بدورافکند، و به درک فرامدرنيته شهری تکامل يافته است. با برآمد پربلماتيک زيست بوم در جهان و ويرانگری های پياپی و شتابان زيست محيطی، بررسی جامعه شناسانه شهر بطور مسلم با ديدگاه اکولوژيکی گره می خورد. اکولوژی شهری از رابطه طبيعت و زندگی شهری و فضای فيزيکی و شهرسازی جديد سخن می گويد و بيانگر طرح های نوين در حفاظت از طبيعت و بينش زيستبومی برای شهری است که توسعه موزون و پويای خود را در ناموزونی و تضاد با محيط زيست نمی بيند؛ آيا هميشه رشد شهر به تخريب محيط طبيعی منجر می گردد؟ آيا منطق اقتصاد مالی و تکنيک نابود کننده هماهنگی طبيعت و کشاورزی و زندگی انسانی است؟ در بسياری از موارد الگوی رشد اقتصادی و تکنيکی به تضعيف يا ويرانی طبيعت و فضای زيست محيطی شهری منجر گشته است. بنابراين جامعه شناسی اکولوژيکی شهری، پديده شهر را به عنوان يک کليت اجتماعی زنده در پيوند با محيط و عامل اکولوژيکی و در يک اکوسيستم يگانه مورد بررسی قرار می دهد.
در جامعه شناسی شهری پژوهشگری اساسی اين است که شهر بازتاب کدام مناسبات اجتماعی است؟ آيا انسان بر شهر غلبه داشته و آنرا متناسب با نيازهای عميق انسانی و فرهنگی و زيستبومی سامان مي دهد يا خير؟
آن بينشی از شهر و شهرسازی خوب است که زندگی انسان را سالم و با کيفيت می کند. برخی شاخص ها برای زندگی سالم و با کيفيت عبارت از درآمد، آموزش، شغل، امنيت، بهداشت، دسترسی به خدمات، تکنولوژی، مشارکت مدنی، صاحبخانه بودن، و محيط زيست می باشد. برای نسلهای کنونی و نسلهای آينده بايد زندگی سالم را هدف قرار داد و به نقد سياستهای شهری يک جانبه و ديوانسالارانه و تکنيک گرا و سود طلب پرداخت.
شخصيت هر شهری ناشی از تاريخ و ايدئولوژی و منافع سازندگان آن است. لذا با ديد ساده می توان از شهر بورس و امپراتوری مالی، شهر فرهنگی، شهر اذان و مسجدها، شهر آسمانخراش ها، شهر علم و تکنولوژی، شهر اکولوژيکی، شهر وحشت و جنايت، صحبت نمود. بطور مسلم شهر پديده بسيار پيچيده ای است و محصول بازی و منافع بازيگران گوناگون است، ولی در يک نگاه ساده شهر دارای يک روح برجسته است. اين روح و مشخصه برجسته، چکيده تاريخی و شخصيت شهر را معنا می بخشد. حال ما در پی کدام الگوی شهری هستیم و تهران را دارای چگونه شخصيتی می دانيم؟
نظر شما