جيمز رابينز رئيس مركز سياست دفاعي راند در اين باره به ايجاد ثبات در بوسني اشاره مي كند كه دولت كلينتون مجبور شد تا از اسلوبودان ميلوشويچ و فرانجو توجمان كمك بگيرد. يا در مورد ايجاد يك رژيم جانشين طالبان در افغانستان وي معتقد است كه دولت بوش بايد با كشورهاي منطقه مثل روسيه ، پاكستان،هند و ايران همكاري مي كرد.
رئيس مركز سياست دفاعي راند بر اين باور است كه اكنون زمان آن فرا رسيده تا در عراق تلاشهايي براي ايجاد اين ثبات با همكاري اين كشورها صورت گيرد.
مركز راند در بخش ديگري به اين مسئله اشاره مي كند كه ايران - اين كشور مسلمان شيعه- در سرنگوني حكومت طالبان با آمريكا همكاري كرده است.
رابينز خاطر نشان مي كند كه ايران پس از آمريكا مهمترين حمايت كننده خارجي از دولت كنوني در بغداد است.در واقع تهران مثل واشنگتن با اين مسئله به شدت مخالف است كه عراق توسط ظواهري و بن لادن اداره شود.
به گزارش مهر، تلاش اين موسسه آمريكايي در معرفي اشتراك منافع تهران و واشنگتن در عراق با هدف جلب حمايتهاي ايران در حالي است كه اصولا افكار عمومي عراق هيچ تمايلي به حضور نيروهاي اشغالگر آمريكايي در كشورشان ندارند.
اين مركز معتبرآمريكايي مي نويسد : عقب نشيني نظاميان آمريكايي از عراق ممكن است كه احتمال جنگ داخلي، مداخله كشورهاي همسايه و در نتيجه جنگ بزرگتري را افزايش دهد.
رابينز با اشاره به سخنان بوش تصريح كرد كه با خروج اين نظاميان اين احتمال وجود دارد كه ابو مصعب الظواهري ، رهبر القاعده در عراق و بن لادن كنترل عراق ، منابع آن و منابعش را به دست بگيرند.
اين مقام ارشد موسسه راند مي افزايد: در صورت اين عقب نشيني ، افراد راديكال تمايلات و اهداف زيادي خواهند داشت همانند كمونيستها كه در جريان آشوب جنگهاي جهاني اول و دوم اين تمايلات را داشتند و براي رسيدن به آن نيز اقداماتي را انجام دادند.
به ادعاي وي مقايسه بين كمونيسم و جهاد اسلامي مثل مقايسه ويتنام است. دلائل تداوم حضور در عراق شبيه به دلائلي است كه 30 سال پيش جانسون و نيكسون از آن استفاده كردند.
رابينز مدعي است كه خروج از عراق به ظواهري ، بن لادن و ديگر دول منطقه اجازه مي دهد تا در امور اين كشور دخالت كنند.
نظر شما