جشنواره تئاتر فجر از ابتدا بدون هدف بوده است

عزت الله مهر آوران ، نمايش نامه نويس و بازيگر تئاتر و سينما، ضمن بيان اين مطلب، در گفتگو با خبرنگار تئاتر "مهر"، درباره لزوم برپايي جشنواره تئاتر فجر با اين تعاريف، گفت : جشنواره در اين 24 سالي كه اجرا شد نتوانست در پيشبرد تئاتر ايران تاثير بگذارد. به دليل اينكه برپايي اين جشنواره از همان ابتدا بدون هدف بوده است .

عزت الله مهرآوران - نمايشنامه نويس

وي افزود :  بيماري كه امروز گريبان جامعه تئاتري را گرفته است ، اين است كه هرسال فقط يكبار حق داريم فكر كنيم و آن به بهانه جشنواره است . طوري كه باورمان شده است كه حتما بايد مناسبتي باشد تا كار تئاتر كرد . ولي من هنوز هم باور دارم و بارها گفته ام كه تئاتر خودش يك مناسبت است .

وي ادامه داد : اگر ما بخواهيم تئاتر را با مناسبت هاي ديگر به مردم معرفي كنيم ، تصورشان را از تئاتر پويا ، زنده و ارزشمند جدا كرده ايم . ما در جشنواره فجر مي خواهيم بگويم كه به مناسبت پيروزي انقلاب ، جشنواره تئاتر داريم. ولي نتوانستيم اين هدف را گسترش داده و با هدفي مشخص تعريف كنيم . يعني جشنواره به فضايي تبديل شده كه در آن همه نوع تئاتري با همه نوع سليقه ، ولي بي هدف اجرا مي شود .

نويسنده و كارگردان نمايش ”ركاب” گفت :  وقتي ما فرهنگ را به مسابقه مي گذاريم در واقع ارزشش را زير سوال برده ايم . برگرديم به عقب و ببينيم وقتي به تئاتري ها جايزه داده مي شد ، چه تاثيري در آن داشت؟ وقتي بچه هاي شهرستاني در خانه هايشان تمرين مي كنند ، به اميد اينكه در جشنواره شركت كنند ، اين جشنواره ها چه كمكي به اين دوستان كرده است ؟

وي افزود : جشنواره بايد در طول سال اتفاق بيفتد. جشنواره بايد محلي باشد كه اگر كسي در آن شركت مي كند، در طول سال تجربه چند اجرا را پشت سر گذاشته باشد. بايد تجربه كرده باشد و بر اساس همان تجربه ها ، تجربه اي نو را با خود بياورد. براي يك تجربه تازه، به عقيده من تئاتر، انباشت تجربه هاست،نه انبار اطلاعات و تاريخ و غيره .

مهر آوران گفت :  مساله من اين است كه وقتي هيچ كارشناسي در طول سال به شهرستانها نمي رود و هيچ كاري انتخاب نمي شود . چطور مي توان به جشنواره ها دل خوش كرد ؟ ما بايد باورمان بشود كه تئاتري در طول سال و 24 ساعته بايد در كارگاه نمايش كار تئاتر بكند . اين اتفاق كه نمي افتد ، باعث مي شود كه همه به جشنواره دل خوش كنند و همه فعاليت تئاتري اشان به همين چند روز وابسته شود .  تئاتر ي ها باورشان شده كه فقط يكبار در سال مي شود فكر كرد .

وي ادامه داد : ماچرا بايد اينهمه تئاتر را در اين چند روز بدون هدف ببينيم؟ ارتقاء تئاتر اين مملكت با هدفمند شدن جشنواره ميسر مي شود . ما تئاتري را در جشنواره مي پذيريم كه هنرمندش در طول سال دو، سه يا چند كار را كرده باشد و حالا براي اين و تجربه نواش را به اين جشنواره آورده باشد . وقتي ما بستري براي رشد و پرورش تئاتر شهرستان نداريم . اين مي شود كه سالي يكبار به آنها اجازه بدهيم تئاتر را تجربه كنند .

او متذكر شد : چرا بايد جشنواره تئاتر بدون هدف دنبال شود؟ چرا يك اسم و سياست مشخص براي اين جشنواره تعيين نمي كنيد؟ يا اگر به مناسبت پيروزي انقلاب است ، نمايش هاي با اين تعاريف را روي صحنه ببريد و به كارهاي ديگر درجايي ديگر امكان اجرا بدهيد .

وي در باره اينكه تئاتر بايد چه تعريفي داشته باشد گفت : تئاتر يك هنر قانونمند جهاني است. اگر ما آن را اقليمي كرديم نمي توانيم درآن موفق باشيم . مگر مي شود انسان را تقسيم كرد؟ وقتي ما از يك روستاي كوچك مي توانيم حرفي جهاني بزنيم ، چرا ما دنبال اسم و پيرامون تئاتر هستيم . تئاتر يك هنر بشري و انساني است . هيچ چيز ديگري هم به آن تعلق نمي گيرد .

وي افزود : نمايش من (ركاب) درباره صلح جهاني است. اين فرياد ملت من است. ولي فرياد انسان هم هست. يك رزمنده از اقليمي به نام ايران بلند مي شود و پيام صلح اش را به جهانيان با ركاب زدن ، عرضه مي كند . اين را همه جا مي شود نمايش داد . وقتي ما هويت اصلي تئاتر را از آن بگيريم ، همه چيز مي شود به آن چسباند ، جز خود تئاتر. يعني اينكه تئاتر ، هميشه تئاتر است .