به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، دکتر مجید درودی یکی از مجریان طرح « استفاده از نوعی پلیمر به عنوان عامل کنترل کننده اندازه نانوذرات »با بیان اینکه در این کار تحقیقاتی سعی شده تا یک پلیمر جدید، به عنوان کنترل کننده اندازه ذرات در سنتز نانوذرات اکسید روی مورد آزمایش و بررسی قرار گیرد، گفت: در واقع طی مطالعات آزمایشگاهی اقدام به سنتز، شناسایی و بررسی سمیت سلولی نانوذرات اکسید روی در بستر پلی اتیلن ایمین (PEI) شده است.
وی افزود: به کمک این نتایج می‌توان در راستای معرفی روش‌هایی آسان و مؤثر در سنتز کاربردی نانوذرات گام برداشت.
درودی ادامه داد: در سنتز این نانوذرات از روش ساده سل-ژل (Sol-Gel) استفاده شده و به کمک آن نانوذرات اکسید روی در اندازه‌های متفاوت تهیه شد. از مزایای این روش می‌توان به تهیه نانوذرات با اندازه یکنواخت و راندمان بالا، عدم استفاده از وسایل، تجهیزات و شرایط خاص فیزیکی و محیط‌های پیچیده شیمیایی اشاره کرد.
به گفته وی پیش بینی می‌شود که این روش را می‌توان برای بسیاری از نانوذرات اکسیدی دیگر نیز به کار برد.
بر اساس اعلام ستاد نانو، پلیمر مورد استفاده در این مطالعات، پلی اتیلن ایمین است. پلی اتیلن ایمین یک پلیمر آمینی با ساختاری شاخه‌ای و منشعب است که نقش کنترل کننده اندازه نانوذرات را دارد.
این محققان جهت دستیابی به نانوذرات اکسید روی با اندازه یکنواخت، اقدام به بررسی استفاده از نوعی پلیمر در فرایند ساخت کردند که روش مورد استفاده در تولید نانوذرات ساده، با راندمان بالا و بدون نیاز به امکانات و تجهیزات پیچیده است. این مطالعات در مقیاس آزمایشگاهی صورت گرفته است.
نانوذرات اکسید روی در حوزه‌های متفاوتی از جمله کاربردهای فتوکاتالیستی در صنایع تصفیه آب و هوا، ساخت وسایل الکترونیکی مانند پیزوالکتریک‌ها، ساخت رنگدانه‌های پایدار و حسگرهای شیمیایی کاربرد دارند. استفاده از آن‌ها در ساخت نانوحامل‌ها در مبحث دارورسانی هدفمند و نیز تهیه مواد آرایشی و بهداشتی، مانند کرم‌های ضد آفتاب، به عنوان لایه محافظ اشعه ماورا بنفش (UV) نیز امری رایج است.
به طور کلی، ساخت نانوذرات یک فرایند پیچیده است و طیف گسترده‌ای از متغیرهای مختلف می‌توانند خواص محصول نهایی را تحت تاثیر قرار دهند. در ساخت نانوذرات اکسید روی نیز به دست آوردن نانوذراتی پراکنده و توانایی کنترل ساختار آن‌ها اهمیت ویژه‌ای دارد. این اهداف را می‌توان با استفاده از یک پوشش مناسب و یا یک عامل تثبیت کننده در فرایند تولید به دست آورد.
ساختار این نانوذرات با استفاده از روش‌های مختلف، از جمله TEM، PXRD، FTIR و روش‌های DTA / TGA مشخصه یابی شد. همچنین با انجام آزمون سمیت سلولی بر روی رده سلولی عصبی (Neuro۲A)، مشاهده شد که نانوذرات اکسید روی سنتز شده در این پروژه، که دارای اندازه میانگین ۲۵ نانومتر هستند، تا حدود ۶/۲۵ میکروگرم بر میلی لیتر، فاقد سمیت سلولی هستند. از این رو می توان از این نانوذرات در انجام تحقیقات کاربردی پزشکی بهره برد.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر مجید درودی، دکتر رضا کاظمی اسکوئی، اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سید جمال علوی، دانشجوی دکترای شیمی دانشگاه فردوسی مشهد، و پروفسور ورما از کشور هندوستان است. نتایج این کار در مجله Ceramics International (جلد ۴۱، شماره ۸، سال ۲۰۱۵، صفحات ۱۰۲۲۲ تا ۱۰۲۲۶) منتشر شده است.
نظر شما