سيدعظيم موسوي، كارشناس نمايش‌هاي سنتي و كارگردان تئاتر، در گفتگو با خبرنگار تئاتر "مهر" درباره جايگاه كنوني تعزيه ضمن بيان مطلب فوق گفت: "تعزيه از هنرهاي سنتي ماست كه جايگاهي ويژه در ميان مردم دارد و سينه به سينه منتقل شده است. اما در ميان دست اندركاران جايگاهي ندارد. همانطور كه ميراث فرهنگي به حفظ آثار ملي مي‌پردازد اين هنر ملي نيز بايد حمايت و حفظ شود. در صورتي كه سرمايه‌گذاري روي اين هنر انجام نمي‌شود، جايگاه ثابت و مشخصي براي اجراي تعزيه وجود ندارد. همچنين تعزيه‌خوانان صنف و تشكل جداگانه‌اي ندارند."
وي ادامه داد: "تعزيه هنري فردي نسيت، بلكه هنري جمعي است و بايد اين تنها گروه اندكي را كه از ميان تعزيه‌خوانان باقي مانده حفظ كرد و دانسته‌هاي آنان را به ديگران آموخت."
عظيم موسوي درباره وضعيت آموزشي تعزيه به صورت آكادميك در دانشگاهها گفت: "در دانشگاهها دانشجويان تعدادي واحد تعزيه مي‌گذرانند. اما آموزش تعزيه نبايد از دانشگاه آغاز شود، بلكه بايد هنرستان تعزيه مانند هنرستان موسيقي تاسيس شود و دانش‌آموزان از آن زمان فراگيري تعزيه را آغاز نمايند. به ويژه بخش مهمي از تعزيه به موسيقي آن اختصاص دارد كه بايد به صورت اصولي از دوره هنرستان آموزش داده و تكميل شود. همين طور شيوه‌هاي گوناگون اجرايي كه در تعزيه وجود دارد بايد آموزش داده شود."
اين كارشناس تئاتر سنتي تاكيد كرد: "اجراي تعزيه بر پايه همين همايش‌ها و سوگواري‌ها مثبت و كورسوي اميدي است كه بايد برآيند آن بررسي و پيگيري شود و نواقص از بين برود. به دليل آنكه بعضي شيوه‌هاي نمايشي مانند تعزيه در همه طول سال بازار خود را ندارند بايد به صورت سفارشي كار شوند. چرا كه در اين صورت براي آن زمان صرف مي‌شود و به اين ترتيب از دل آن اجرايي خوب بيرون خواهد آمد و ريشه‌اي خواهد شد. اما اگر قرار باشد تنها گروههايي كه آماده هستند سالانه تعزيه اجرا كنند، تعزيه به مرور دچار افول و كارها مناسبتي مي‌شود."
نظر شما