هوشنگ جاويد در گفت وگو با خبرنگار موسيقي "مهر" ضمن بيان اين مطلب افزود : تاسف آور است كه در اين مملكت عاشورايي و با اين شناخت از واقعه كربلا، نوحه خواني ها اينقدر ضعيف است.
اين پژوهشگر با نادرست خواندن قسمتي از مداحي ها و نوحه خواني ها گفت : هنر مداحي و نوحه خواني درگذشته به حدي والا بوده است كه بسياري از خوانندگان و نوازندگان در محضر استادان اين هنر قدسي شاگردي مي كردند ولي امروزه هيچ خبري از اين تأثير گذاري نيست.
وي با اشاره به جايگاه مداحان و تعزيه خوانهاي قديم، اظهار داشت : اغلب مداحان و نوحه خوانهاي قديمي از ذهنيتي خلاق و مولف برخوردار بودند كه ديگر نمي توان نشاني از آنها يافت. در سال هاي اخيراغلب مداحان فقط به صرف داشتن صداي خوش وارد اين عرصه شدند، در حالي كه آگاهي نسبت به فرهنگ عاشورا و آداب مداحي مهمتر است.
جاويد با اشاره به اينكه در ساخت موسيقي براي اشعار عاشورايي بايد از موسيقي بومي و آئيني استفاده كرد گفت : استفاده از ريتم هايي مثل راك و متال در موسيقي مذهبي كار ناشايستي است .
وي درباره رواج اشعار بي پايه و اساس بعضي از مداحان تصريح كرد : شعرهايي كه اغلب مورد استفاده قرار مي گيرد فاخر نيست و نمي تواند شان قهرمانان كر بلا را حفظ كند. اين شعرها بيشتر به توصيف ظاهري قهرمان ها كربلا مي پردازد، در حالي كه هدف قيام عاشورا انسان سازي و پرداختن به باطن انسان هاست.
اين محقق ونويسنده درپايان گفت : اگر چه تمام عزيزان مداح به قهرمان هاي كربلا اعتقاد قلبي دارند، اما اين دوستي و ارادت عمق ندارد و دستاوردي با خود به همراه نمي آورد.
نظر شما