خبرگزاری مهر - گروه هنر: یکی از دلگرمی کارگردان هایی که در عرصه ساخت فیلم در حوزه کودک و نوجوان فعالیت می کنند، حضور علیرضا شجاع نوری به عنوان دبیر بیست و نهمین جشنواره فیلم‌های نوجوانان است زیرا معتقدند تجربه مدیریتی شجاع نوری و برگزاری ۴ دوره جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان در دهه ۶۰ حکایت از توانمندی این مدیر و بازیگر سینمای ایران دارد. همچنین برخی از کارگردان های سینمای کودک و نوجوان جداسازی جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان از جشنواره فیلم فجر و نشان دادن چهره مستقل این سینما را مرهون تلاش شجاع نوری می دانند.
با نزدیک شدن به زمان برگزاری جشنواره در مهر ماه گفتگویی با علیرضا شجاع نوری دبیر بیست و نهمین جشنواره فیلم‌های نوجوانان داشتیم که او در بخش نخست بیشتر درباره لزوم جدا شدن بخش نوجوانان از کودکان در این جشنواره و همچنین راه اندازی المپیاد فیلمسازی نوجوانان صحبت کرد.
وی در دومین بخش از گفتگوی خود با خبرگزاری مهر درباره نقطه نظر سینماگران درباره انتخابش به عنوان دبیر این رویداد سینمایی صحبت کرد. دبیر بیست و نهمین جشنواره فیلم‌های نوجوانان همچنین درباره اعضای شورای راهبردی سینمای کودک و نوجوان و تصمیم هایی که در این شورا گرفته می شود سخن گفت.
علیرضا شجاع‌نوری در پایان صحبت های خود اظهار امیدواری کرد سینمای کودک و نوجوان به جایگاهی برسد که سینماگران دیگر نیز با اشتیاق برای ساخت فیلم در این عرصه قدم بردارند.
بخش پایانی گفتگو با علیرضا شجاع نوری دبیر جشنواره فیلم‌های نوجوانان را می خوانید:
* یکی از نکات مهم در این دوره از جشنواره این است که اغلب سینماگران چه کسانی که موافق تفکیک جشواره و چه کسانی که مخالف هستند چشم امیدشان به شما است و سابقه خوب شما در اداره جشنواره در سال های دور را به خاطر می آورند. نگران نیستید که سطح انتظارها آنقدر بالا رود که برآورده کردن آنها از عهده بضاعت جشنواره خارج شود؟
- چرا اتفاقا نگرانی سراغم می آید و لطفی که دوستان به من دارند مسئولیتم را خیلی سنگین می کند، اما با همه وجود تلاش می کنم که مسیر را برای سینمای کودک و نوجوان هموار کنم و راه نرفته باقی نگذارم. بنابراین ضمن تشکر از همه سینماگرانی که نسبت به من لطف دارند این اطمینان را می دهم که به بهترین شکل این دوره از جشنواره را برگزار می کنم و امیدوارم که شکست نخورم.
به هر حال الان در مرحله ای قرار دارم که از هواپیما پایین پریده و چترم را باز کرده ام و دیگری فرصتی برای اینکه تصمیم بگیرم بپرم یا نپرم ندارم.
* برخی از سینماگران و منتقدان تفکیک جشنواره به دو بخش کودکان و نوجوانان معتقدند که این تصمیم به مدیران بالاسری ارشاد تحمیل شده است.
-در واقعیت چنین نیست و هیچ تحمیلی بر مدیریت سینما نبوده است. این تفکیک نکته ای بود که هم مدیران سینمایی و هم خود من به آن فکر کرده بودیم، اما نکته مهم درباره اتخاذ این تصمیم که از نگاه بیرون عجولانه به نظر می رسد این است که برای بیان تفکیک بخش کودک از نوجوان به خوبی اطلاع رسانی نکردیم در نتیجه ذهن جامعه نسبت به این تصمیم روشن نشد. به همین دلیل است که این جداسازی عجولانه به نظر می رسد. این در حالی است که خود من اگر به شکل منطقی و فطری با این تفکیک کنار نمی آمدم و به قول معروف سوژه آب‌دیده نمی‌شد، قبول نمی کردم و تا این نقطه پیش نمی آمدم.
* این نگرانی وجود دارد که حکم دبیری جشنواره سال آینده به نام دیگری رقم بخورد و مجموع برنامه های شما نیمه کاره باقی بماند. در حال حاضر تکلیف جشنواره فیلم های کودکان هم مشخص نیست.
-در طول سال‌ها فعالیت در عرصه هنر، کارهای مختلفی در زمینه مدیریت سینما و تلویزیون انجام داده ام و با تجربیاتی که به دست آوده ام یاد گرفتم که مثل «زندگی» کار کنم؛ به این معنا که همه ما می دانیم روزی مرگ فرا خواهد رسید و هر لحظه ممکن است نباشیم اما این مهم باعث نمی شود که زندگی نکنیم، چون تا آخرین لحظه حیات باید زندگی کنیم. درباره حکم دبیری و ادامه روند اجرایی شدن برنامه های بلندمدت هم همین است و نمی توان به صرف اینکه ممکن است دبیر سال آینده فرد دیگری باشد، امروز حرکت رو به جلو نداشته باشم.
راستش را بخواهید در زندگی یاد گرفته ام که با رویاهای خود زندگی کنم.
* یکی از نقاط ضعف سینمای کودک و نوجوان این بوده است که همواره عده محدودی از فیلمسازان در این عرصه کار کرده اند و به نظر می رسد وقت آن رسیده که جشنواره در فیلمسازانی که تاکنون کار کودک نکرده اند هم ایجاد انگیزه کند.
-سئوال خوبی پرسیدید و من برای پاسخ به آن باید به ۲۵ سال پیش برگردم. در آن دوران دبیر ۴ دوره از جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان بودم و دوره های ۶، ۷، ۸ و ۹ از این رویداد سینمایی را مدیریت کردم. یادم هست که در آن سال ها سینماگران دغدغه مند در عرصه فیلمسازی برای کودک و نوجوان زیاد بود و اصولا سینمای ایران با ساخت فیلم هایی از این دست در دنیا شناخته شد اما بعد از مدتی تنور فیلم کودک و نوجوان سرد شد و خیلی ها رفتند و امروز کسانی که به جا مانده اند مجنون هایی هستند که به هیچ قیمتی دست از سر سینمای کودک و نوجوان برنمی دارند و تا آخرین لحظه همسنگران سینمای کودک و نوجوان هستند که باید قدر آنها را دانست. به نظر من در رکود سینمای کودک و نوجوان این دسته از سینماگران بودند که چراغ سینمای کودک و نوجوان را روشن نگه داشتند. از همین رو آرزو می کنم سینمای کودک و نوجوان به جایگاهی در سینمای ایران برسد که سینماگران دیگر نیز با اشتیاق قدم در راه ساخت فیلم در این ژانر بگذارند.
گفتگو از پریسا ساسانی
نظر شما