اكبر نبوي: رنج را به جان خريده اند و غصه دار وضع انساني شده اند

اكبر نبوي منتقد سينما و روزنامه نگار در گفت و گو با خبرنگار هنري "مهر" با بيان اين مطلب افزود: حتي بعضي از كشورهاي داراي حاكميت ديكتاتوري واستبدادي براي ارايه ژست بي طرفي مي كوشند اين  اصل را رعايت كنند.
 نبوي گفت: شايد در طول سال هايي كه تجاوز عراق به كشورمان جريان داشت بتوانيم از خبرنگاران ، گزارشگران و مستند سازان پرشماري از كشورهاي غربي سراغ بگيريم كه حتي نه به اراده خود بلكه بعضا به دعوت مسوولان جمهوري اسلامي به كشور مان سفر مي كردند و هر كدام از منظر خود رويداد جنگ را براي رسانه هاي خويش ارسال مي كردند. جداي ازاين موارد حتي در طول سال هاي اخير و شرايط خاصي كه حاكم بود وهست بسياري از خبرنگاران و مستند سازان اروپايي به اين كشور آمدند و آنچه خواستند تهيه كردند و فرستادند وكوشيدند افكارعمومي غرب را بر اساس سياستهاي خود سازماندهي كرده وهدايت كنند.
نبوي افزود: اين همه در حالي است كه معادله حضورخبرنگاران ايراني و اروپايي و آمريكايي معادله اي برعكس بود به اين معنا كه خبرنگاران ايراني دركشورهاي اروپايي و آمريكايي از آزادي عملي كه خبرنگاران غربي  در ايران داشتند هيچگاه نتوانستند برخوردار شوند. محدوديت عمل ، كنترل و در بسياري موارد عدم اجازه كار رسانه اي از جمله مواردي است كه خبرنگاران و مستند سازان به شدت با آن دست به گريبان بودند و حتي  يك متسند ساز ايراني كه در روزگاري به دعوت مراكز علمي آمريكايي به آن كشورسفر كرد ديديم و شنيديم كه با چه برخورد خشونت آميز و غير انساني روبرو شد و بر دست و پاي او زنجير زدند و از آمريكا اخراجش كردند.
اين روزنامه نگار تاكيد كرد: اينها مواردي است كه بر سر خبرنگاران و گزارشگران ايراني دركشورهاي آمريكايي و اروپايي آمد اما ماجراي دو مستند ساز ايراني شگفتي ها را صد چندان مي كند. دركناركشور ايران تجاوز آشكار و غيرانساني صورت گرفته است و نظاميان يك يا چند كشور از هزاران كيلومتر آن طرفتر وحشيانه به يك كشور بي پناه حمله كردند و مردم آن كشور را از ابتدايي ترين حقوق انساني خود محروم نمودند و بر خلاف ادعاهاي مكرر اعلام شده خود مبني بر جريان آزاد اطلاعات ، وضعيت يكسويه اي در ارتباط با اطلاع رساني اين كشور حاكم كردند.
وي ادامه داد: در چنين گير و داري دو هنرمند معتقد به مباني انساني و متعهد به انجام وظيفه هنري به عراق سفر مي كنند و بر اساس تعهد انساني خود مي كوشند تصوير واقعي و غير مخدوش از آنچه درعراق جريان دارد ارايه كنند در واقع آن ها خود را چشم افكار عمومي ديده بودند و همه تلاش خود را براي ديدن صادقانه به كار گرفتند.
نبوي افزود: مدعيان آزادي و اطلاع رساني آزاد حتي اين مقوله را نيز تحمل نكردند وعليرغم همه معاهده هاي بين المللي و قرار دادهاي جهاني كه حداقل چندين دهه است كه توافق عمومي را به دنبال خود دارد زيرا پا گذشتند و با بازداشت بي مبنا، غير حقوقي، غير قانوني، و غير انساني دو هنرمند ايراني حتي حاضر نيستند هيچ گونه توضيحي به خانواده هاي اين دو عزيز بدهند و حتي از ابتدايي ترين حقوق كه ارتباط با خانواده هايشان است محرومند.
نبوي ادامه داد: اين يك سوي ماجراست و از منظرمن باتوجه به خصلت و ماهيت خود انساني كشورهاي غربي به ويژه آمريكا و انگليس چندان جاي تعجب ندارد. ماهيت اين دو كشورخاص و سابقه تاريخي آنها مشحون از رفتارهاي غير انساني است اما آنچه باعث  تعجب و تاثراست ورفتار صاحب منصبان حكومتي ما و برخي مسوولان جمهوري اسلامي است و نيز رفتار بخش هايي از جامعه هنري و روشفكري ايران است اين است كه برخي مسوولان جمهوري اسلامي كه براي پاره اي از مسائل داخلي جنجال ها و هياهوها و نطق هاي آتشين به راه مي اندازند و آرامش كشور را به هم مي ريزند درباره اين دو هنرمند عزيز كلامي نگفته اند. گويا اينها شهروند جمهوري اسلامي نيستند و از هيچ حقوقي برخوردار نيستند.
اين منتقد سينمايي درهمين زمينه افزود: بخشي از جامعه هنري و روشنفكري ما نيز چنين كردند. آنها نيز حتي حاضر نشدند با كلامي نسبت به حقوق تضييع شده اين دو هنرمند اعتراض كنند و براي خانواده آنها كلام تسلي بخشي بگويند و ان جاي دريغ و درد و حسرت بسيار دارد .
نبوي در پايان گفت: البته سعيد ابوطالب و سهيل كريمي وقتي در يك چنيني وضعيتي قرار دارند طبيعتا سخت ترين پيشامد و بدترين اتفاقات را پيش بيني كرده اند اما پيش بيني آنها و تعهد هنري شان و مسووليت پذيري اگاهانه شان از مسووليت برخي مديران پر مهري و روشنفكران پر توان داخلي به اندازه ارزشي كم نمي كند ولي ظاهرا عليرغم آنچه درتريبون هاي رسمي  و غيررسمي گفتند و شنيديم كه شهروند درجه يك و درجه دو نداريم اكنون  مي بينيم كه شهرونداني داريم كه از منظر اين مسوولان و صاحب منصبان حكومتي در زمره شهروندان درجه دوم اين كشور هستند و ظاهرا اين شهروندان درجه صدم ، چشمشان كور، بايد مصيب و رنج رفتار غيرانساني را به جان بخرند و درتنهايي و عزلت خويش قصه دار وضع اكنون هنر و انساني باشند.