همايون خسروي دهكردي - مدير مسئول و سردبير فصلنامه سينما و ادبيات - در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، ضمن بيان اين مطلب افزود : تجربه دو حوزه " نشر" و " سينما " براي رد يك سويه نگري و منفي بافي در اين باب ، كافي به نظر مي رسد. اگر شما به عنوان يك نويسنده جوان نزد معتبرترين و فرهيخته ترين چهره نشر امروز برويد و نحوه بررسي ناشر را در مورد اثرتان مشاهده كنيد ، متوجه مي شويد كه مجوز گرفتن از ناشر بسيار سخت تر و جان فرساتر از اخذ مجوز از دولت و وزارت ارشاد است.
وي تصريح كرد : اگر همه اعضاي بررسي كننده درانتشارات نيز با همه سخت گيري ها نظر مثبت بدهند ، زماني كه روند كسب مجوز كارتان را از ارشاد ملاحظه كنيد ، به راحتي تفاوت زماني ، سهل الوصول بودن ، ميزان عدالت اعمال شده و مميزي هاي هريك از آنها برايتان قابل تشخيص است. اين نكته هم نبايد فراموش شود كه حتي گروه فروش ناشر نيز مي تواند به علل اقتصادي و ميزان فروش كتاب و ... كتاب اين نويسنده نوپا را مردود و غير قابل حمايت تلقي كند .
وي افزود : در اينجا به كس يا كساني احتياج مي شود كه به معناي واقعي كلمه ، هم صاحب جنم كاري بوده و هم دلسوز باشد و از شما به عنوان نويسنده جواني كه شايد از بسياري بزرگان ادبيات هم بهتر و زيباتر بنويسيد، حمايت كند . از آنجايي كه دولت نيز اين قانون را براي ناشر وضع كرده است كه بايد در طول سال، تعداد مشخصي كتاب چاپ كرده باشد ، آن نويسنده نوپا مجال مطرح شدن پيدا مي كند . اينجاست كه مي گوئيم زنده باد دولت .
نويسنده مجموعه داستان " آقاي دوست داشتني و داستانهاي ديگر "، تصريح كرد : نمي توان گفت تصدي گري دولت في نفسه و از تمام جوانب ، مذموم و لازم الاحذف است . ارگان و موسسه فرهنگي دولتي لزوما بد نيست و چه بسا كارآمد تر هم باشد. اين موضوع در عرصه صنعت هم وجود دارد. به عنوان مثال، زماني كه يك پروژه صنعتي در دست است، مي توان به يك كارخانه دولتي گفت كه فلان پروژه يا عمليات ، به لحاظ عمراني و سازندگي و ملي واجد اهميت و مستوجب حمايت است ولي اگر سراغ بخش خصوصي برويد، نه به قول ها مي شود اعتماد كرد و نه مسائل ملي و آباداني و ... در راس اهميت قرار دارد ، چرا كه سود و پول حرف اول را مي زند، ضمن اين كه از ترس پيدا شدن رقيب و عقب ماندن از رقبا ، احتمال كارشكني ها و دسيسه بازي هاي فراواني هم وجود دارد.
وي با تاكيد بر اين مطلب كه مي بايست تعريف صريح و مشخصي از تصدي گري دولت در امور فرهنگي ارائه كرد، ادامه داد : در بعضي از رشته ها بايد كار را با نظارت دولت به بخش خصوصي واگذار كرد اما بعضي قسمت ها را هم اگر به خصوصي ها واگذار كنيم، گره ها كورتر مي شود.
همايون خسروي دهكردي بخشي از مشكلات حوزه فرهنگ را ناشي از تعاريف غلط و انتقادهاي خودخواهانه اهالي فرهنگ دانست و به مهر گفت : در كار رسانه اي و هنري بايد عدالت رعايت شود. اگر فلان فيلمساز مي گويد پخش يا اكران فيلم در انحصار عده اي خاص يا ژانرهاي سينمايي خاصي قرار دارد ، بايد ببينيم آيا فيلم او واقعا واجد ارزشهاي فرهنگي يا جنبه هاي قابل فروش و مردمي هست يا خير؟ بيهوده نبايد آه و فغان به راه انداخت و بدون نگاه به اثر و درونمايه پرداختي آن ، توقع مساوات داشت . عدالت ، غير از مساوات است و هر هنرمند يا اثر هنري بايد در حد و قواره و بضاعت دروني خود مورد حمايت قرار گيرد .
وي به جشنواره بيست و چهارم فيلم فجر اشاره كرد و گفت : اگر نگاهي به جشنواره امسال و تك تك آثار به نمايش در آن يا پاره اي رمان ها و مجموعه داستان هايي كه منتشر مي شوند بيندازيم، متوجه مي شويم كه توقع فروش بالا و استقبال عمومي از آنها ، انتظار نابجا و غيرعادلانه اي است.
اين منتقد سينمايي به قياس ميزان محبوبيت چارلي چاپلين و مهران مديري به عنوان دو چهره طنزپرداز پرداخت و يادآور شد : واقعيت امر آن است كه نخبه و غير نخبه و عوام و منتقدان، همگان متفق القول به تمجيد از مجموعه هاي مهران مديري مي پردازند ، در حالي كه معلوم نيست اگر هنرمندان ما در كشوري غير از ايران بنويسند و فعاليت كنند ، باز هم مورد پذيرش اقشار مختلف قرار بگيرند . هنرمندان غربي به هر ترفند و حركت محيرالعقولي تن مي دهند تا بلكه ديده شوند ، ولي در ايران اين گونه نيست و آدم ا خيلي سريع تبديل به بت مي شوند.
نويسنده مجموعه داستان " ميدان آزادي " با اشاره به اين كه كار هنرمند، دنباله روي از سليقه عوام نيست افزود : در رسانه ها و تلويزيون هاي كشورهاي پيشرفته روال بر اين است كه منتقدان و كارشناسان، مباحث و گفتارهايي را در زمينه هاي فرهنگي و هنري به راه مي اندازند كه هدف اصلي آن، ارتقاي سليقه و تفكر مخاطب است تا نويسندگان و هنرمندان هم دائما به فكر تكاپو و حركت رو به جلو باشند. در غير اين صورت، ركود بر فضاي هنري غالب مي شود و پديدآورنده هم التزامي در پيشرفت اثر خود نمي بيند و همسويي و همپويي با مخاطب را ارجح فرض مي كند.
مديرمسئول فصلنامه " سينما و ادبيات " به مهر ، اظهار داشت : دولت بايد تعاريف و سمت و سويي را تعيين كند كه نمايندگان نخبه تري از هنرمندان به تلويزيون بروند و راجع به فيلم و رمان و فرهنگ صحبت كنند. چندي پيش همزمان با پخش فيلم " جوخه " ( اليور استون ) از تلويزيون ، منتقداني حضور داشتند كه كارگردان را فردي ضد آمريكايي و معترض ناميدند كه به حمايت از ويتنام دست زده است. اخيرا برنامه اي ديگر با حضور همان جمع منتقد پخش شد كه در نقد اين فيلم، كارگردان را يك منجي آمريكايي و مبلغ سلطه گري ايالات متحده خطاب كردند. اين تغيير نگرش درباره يك فيلم و فيلمساز، ظرف يك يا دو ماه ديده شد كه يك بار به كارگردان آمريكايي مدال افتخار دادند و بار ديگر، همان ها او را اعدام كردند.
وي ادامه داد : همين اتفاق درباره حضور " شان پن " ( بازيگر هاليوود) در ايران نيز رخ داد كه او را به عنوان يك ضد آمريكايي مورد توجه و تقدير قرار داديم. گويا فراموش كرديم كه او يك بازيگر است و در آينده اين احتمال نيز وجود دارد كه در فيلمي كاملا آمريكاپسند نيز نقش آفريني كند!
خسروي دهكردي در پايان گفت : اين گونه تمجيد و تكفيرها ، نارسايي مفهومي ايجاد مي كند و در حالي كه مخاطب را از حقيقت دور مي سازد ، نظارت و حمايت هاي دولت را نيز سمت و سويي تصنعي و غير نخبه گرا مي دهد . دولت و رسانه هاي دولتي بايد با برنامه ريزي دقيق ، جلوي ركود انديشه را بگيرند تا هنرمندان هم از اين رهگذر پيشرو و بدون توقف باشند .
نظر شما