به گزارش خبرگزاری مهر، مطلبی از دروس اخلاق آیت الله قرهی در پی می آید.
نکته ای را بیان کنم که خیلی عالی است، البته ما این را نمی‌فهمیم. ابوالعرفا، آیت‌الله العظمی ادیب می‌فرمودند: ملائکه الهی به معامله های انسان‌ها در دنیا، ولو مؤمنین، که به جز پروردگار عالم را نیّت کنند، می خندند! فرمودند: دلیلش این است که می بینند اینها به این ظواهر دل بستند.
البته یک موقع این معاملات از باب تکلیف است که انسان دارد کار می کند و روزی کسب می‌کند، ایرادی ندارد، بیان هم شده که از تو حرکت و از من برکت؛ امّا یک موقع بحث این است که دل می بندد.
ایشان می‌فرمودند: می دانید مصداقش چیست؟ فرمودند: یک موقعی کسی خانه می خرد، دیگر دلش خوش است که الحمدلله از مستأجری خارج شده و خدا را شکر سقفی بالای سرش هست و از این مطلب، لذّت می برد! امّا ملائکه از این که او از این معامله لذّت می برد، می خندند. چون می‌گویند: تو که چیزی نخریدی! مگر چه خریدی!؟ چند صباح دیگر از اینجا می‌روی و اینها را می‌گذاری!
ده یا دوازده سال پیش، در بحث تفسیر، در باب «مالک یوم الدّین» بیان کردیم که اولیاء خدا می گویند: شما مالک هیچی نیستید، شما بر همه چیز ناظرید، نه مالک! در حقیقت مالک اصلی، خداست و این امانت چند روزی بهر روزی، دست ماست.
می گویند: حتّی شما مالک همین خانه ای که در آن نشستید و سند شش دانگ آن را دارید، نیستید. هر لحظه به ظاهر فقط مالک همان جایی هستید که نشستید و فعلاً اشغال کردید و بر مابقی آن، ناظرید، نه مالک!
مالک کیست؟ مالک، آن کسی است که شیئی در تملّکش باشد. آیا شما می توانید آن اتاقی را که در آن ننشستید، داشته باشید و در آن هم سیطره داشته باشید؟ خیر، پس بر مابقی، ناظرید. بعد از اینجا که بلند می شوید و جای دیگری می نشینید، دیگر مالک جای قبلی نیستید و فعلاً مالک آنجایی هستید که الآن اشغال کردید.
البته معلوم می شود که اصلاً مالک جای قبلی هم نبودید؛ چون ملکیّت از دست نمی رود. پس این بحث بیع و معاملات و مالک شدن و ... به عنوان تمثیل برای ما است، امّا به حقیقت ما مالک نیستیم.
نظر شما