به گزارش خبرنگار مهر، یادداشتی به مناسبت نزدیک شدن به انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری از سید یحیی یثربی استاد بازنشسته دانشگاه علامه طباطبایی در پی می آید؛
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، رهبر انقلاب با همراهان خود بر آن شدند که نظام جمهوری اسلامی را در این کشور سامان دهند. مردم جامعه نیز، با رأی قاطع خود همین دیدگاه را تأیید کردند. پیشگامان این هدف، توجه داشتند که نظام اسلامی فرصت می‌خواهد تا در جامعه پیاده شود. هرچند، اکنون با گذشت چند دهه می بینیم که هنوز راه زیادی داریم تا جامعه ای اسلامی با کارگزارانی پرهیزگار و امین، مدیریت شایسته و ارزش های معنوی موردنظر داشته باشیم.
در ابتدای انقلاب، مردم می خواستند نظامی داشته باشند که ساخته دست بشر هواپرست نبوده، بلکه نظامی آسمانی و الهی بر اساس ایمان به خدا باشد. نظامی که در آن، حق مظلوم از ظالم گرفته شده، راه هرگونه تعدی و بهره کشی بسته شود. سطح زندگی حاکمان با سطح زندگی محروم‌ترین اقشار جامعه یکسان باشد و اگر در غرب، مسلمانی و حتی انسانی گرسنه خفته باشد، هیچکس در شرق، سر سیر به بالین ننهد!
بدیهی است که برای تحقق چنین نظامی باید تلاش و دقت بسیاری به کار می رفت، زیرا چنانکه افلاطون می گوید اگر یک نظام برتر شرایط لازم خود را نداشته باشد، به نظام بدتری تبدیل خواهد شد. اکنون با گذشت سی و چند سال از پیروزی انقلاب، شرایط جامعه راضی کننده نیست. آشفتگی و تخلف و تبعیض های موجود دل هر مسلمان باغیرتی را به درد می آورد. چرا به هدف های خود نرسیده ایم؟ به نظر من، تنها دلیلش آن است که در شرایط بنیادین این نظام، دقت لازم را به کار نبرده و حساسیت کافی نشان نداده ایم.
بدون تردید، انتخابات در سامان‌دهی نظام ما پذیرفته شده و نقش مهم و اثرگذاری دارد، بنابراین باید بیش از هر چیز دیگری مورد دقت قرار بگیرد. مسئولان به وسیله انتخابات برگزیده می شوند، پس اگر در همین قدم اول دقت نشود، راه برای جاه‌طلبان و دنیادوستان باز می ماند. چگونه باید دقت کرد!؟ پاسخ این پرسش را اسلام به ما داده است.
ملاک شایستگی برای قرار گرفتن در صف کارگزاران جامعه اسلامی از نظر اسلام دو چیز است:
الف- داوطلب داشتن آن شغل و منصب نباشد. یعنی، احساس نشود که خود آن شخص با فعالیت آشکار و پنهان بر آن می کوشد تا به فلان مقام و منصب دست یابد. پیامبر اسلام(ص) می‌فرمود: «به خدا سوگند، ما کسی را که شغلی را درخواست کند، یا به آن دل داده باشد، هرگز به کار نمیگیریم!»[۱]
اما، متأسفانه در جامعه ما، عده‌ای دست به هر زدوبندی می‌زنند و پول خرج میکنند تا به ریاست یا وکالت برسند. به گونه ای که حتی مردم عادی و ساده به آسانی درک میکنند که در این مقام و منصب ها خبری هست و میگویند مگر وکالت چقدر درآمد دارد که نامزدها این همه هزینه میکنند!!
این مطلب برکسی پوشیده نیست که هزینه های انتخابات، مخصوصا ریاست جمهوری، چنانکه در برخی مناظره ها شنیدیم، گاهی باورنکردنی است.
اما، اینکه این هزینه ها چگونه و از کجا تامین می شوند، بحث دردناک دیگری است که چندی پیش رییس ستاد انتخابات کشور به اوج ابتذال و سقوط آن اشاره کرد.
ب - کسی که در نظام اسلامی جایگاهی پیدا کرد، سطح زندگی اش را با سطح زندگی محروم ترین اقشار جامعه هماهنگ و یکسان سازد. دریغا که مسئولان جامعه ما به نسبت شغلشان از امتیازات جالب توجهی برخوردارند. از تشریفات محل کار گرفته تا راننده و اتومبیل سواری و حقوق و مزایا و حتی مزایای مادام العمری و طبعاً بهره گیری از موقعیت خود و رانت خواری و ...
این روزها با توجه به کثرت داوطلبان، شورای محترم نگهبان باید به جای توجه به گروه ها و جناح ها این دو شرط را در نظر گرفته، آن گاه ببینند، چند نفر می توانند انتخاب شوند.
اگر از روز اول این دو شرط جدی گرفته می شد، اولاً عاشقان جاه و مال از همان آغاز نمی توانستند در صحنه حاضر شوند که به قول مولوی:
عشق از اول سرکش و خونی بود تا گریزد هرکه بیرونی بود
آری، صحنه سیاست و کارگزاری جامعه اسلامی ادامه صحنه عاشورای حسینی است که هرکسی را یارای تحمل آن نیست.
ثانیاً، اگر شرط دوم را جدی می گرفتیم، کسی به مقام و منصب و به اصطلاح به میز خود دل نمی باخت، زیرا این شغل و منصب و این میز ریاست برای او هیچ مزیتی نداشت، بلکه او را وادار میکرد که در سطح فقیرترین طبقه جامعه زندگی کند.
امیدوارم این رهنمودهای ظریف رسول خدا (ص) و مولای متقیان علی (ع) را مورد توجه قرار بدهیم.
دکتر سید یحیی یثربی
دی ماه ۱۳۹۴
[۱] -غررالحکم، ۹۲۹۰، صحیح مسلم ۳/۱۴۵۶/۱۴ و ۱۴۵۶/۱۵.
نظر شما