مجله مهر – امیر محب ملکی: داستان از قهرمانی پسر معلول یونانی در پارالمپیک ۲۰۱۲ لندن آغاز شد؛ جایی که «گِرگ پولی‌چرونیدیس» به همراه هم تیمی‌هایش یعنی «ماریا-النی کوردالی» و «نیکلائوس پانانوس» در رقابتهای بوچیا بر سکوی نخست ایستادند که این تنها مدال طلای کشورشان در آن مسابقات بود.
طبق قوانین رقابت های بوچیا، ورزشکارانی که در کلاس BC۳ رشته بوچیا شرکت می‌کنند، اجازه استفاده از یک همراه را دارند که پدر «گِرگ» با حمایت‌های وصف ناشدنی‌اش، یکی از عوامل اصلی قهرمانی پسرش در این تورنمنت مهم شد. مسئولان برگزاری رقابت ها که شاهد چنین از خودگذشتی و تلاش‌های یک پدر برای موفقیت پسر معلولش بودند، یک مدال طلا هم به «دانیل پولی‌چرونیدیس» دادند!
ماه‌ها بعد اما این اتفاق شیرین، برای خانواده «پولی‌چرونیدیس» به خاطره‌ای تلخ مبدل شد زیرا وقتی برای تفریح از خانه خارج شده بودند، سارقان مدال طلای پدر را دزیدند. قضیه بلافاصله به پلیس محلی اطلاع داده شد اما تلاش‌ها برای یافتن سارقان و مدال طلای ربونده شده، نتیجه نداد تا «دانیل» روزها را با حسرت از دست دادن این مدال که ارزش معنوی برایش داشت، سپری کند.
خبر سرقت مدال طلای «دانیل پولی‌چرونیدیس» در رسانه‌های محلی منتشر شد اما خیلی زود توسط رسانه‌های معتبر بین‌المللی بازتاب گسترده‌ای پیدا کرد تا مسئولان کمیته بین‌المللی پارالمپیک هم از این اتفاق تلخ مطلع شوند. برای رسیدگی به این اتفاق نشست کمیته بین‌المللی پارالمپیک برگزار و در نهایت تصمیم گرفته شد، مدال طلای دیگری تهیه و برای «دانیل پولی‌چرونیدیس» ارسال شود.
این اتفاق در روزهای پایانی سال ۲۰۱۵ رخ می‌دهد و کمیته بین‌المللی پارالمپیک این مدال طلا را برای «گِرگ پولی‌چرونیدیس» می‌فرستند تا قهرمانی رقابتهای بوچیا تا این قهرمان بوچیا در پارالمپیک لندن، آن را در روز کریسمس به پدرش هدیه کند.
هدیه غافلگیرکننده در شب کریسمس
شب کریسمس سال ۲۰۱۵، «دانیل پولی‌چرونیدیس» وقتی کادوی پسرش را باز می‌کند، به شدت غافلگیر شده و بسیار خوشحال می‌شود زیرا بعد از دو سال، مدال طلای پارالمپیک دوباره در دستانش قرار گرفته است.
دانیل دریافت این هدیه را اینگونه تشریح می‌کند: «واقعا برایم باورکردنی نبود. هرگز فکر نمی‌کردم بار دیگر صاحب این مدال شوم. نمی‌توانستم باور کنم مدال جایگزین طلای پارالمپیک به دستم رسیده است. از زمانی‌که این مدال به دستم رسیده، بیشتر ارزش آن را درک می‌کنم. قبل از اینکه آن را از من بدزدند، چندان ارزشی برای این مدال قائل نبودم اما الان وقتی آن را در دست می‌گیرم، حس فوق‌العاده‌ای دارم.»
«گِرگ» قهرمان پارالمپیک هم داستان را بدین شکل بیان می‌کند: «پدرم سال‌های سال است که درهمه روزهای سخت و مشکل، همراه من است. او حتی بسیاری از تجهیزات مورد نظر من برای رشته بوچیا را ساخته است. می‌خواستم مدالی که از پدرم به سرقت رفته را به عنوان هدیه به او بازگردانم. به عنوان یادگاری از تمام سفرهای ورزشی و موفقیت‌هایی که با هم داشته‌ایم.»
بوچیا چه ورزشی است؟
بوچیا نوعی ورزش تفریحی - توپی است که افراد دارای معلولیت‌های شدید، با کمترین توانایی‌های جسمی و حرکتی می‌توانند در آن فعالیت کنند. این رشته هم اکنون در سطح مسابقات کشوری، آسیایی، جهانی و پارالمپیک برگزار می‌شود، مسابقه‌ای که تا سال ۲۰۱۲ تحت نظارت سازمان ورزش‌های فلج مغزی ( CPISRA) بود و از ابتدای سال ۲۰۱۳ دارای فدراسیونی بین‌المللی و مستقل شد.
این ورزش برای معلولان جسمی-حرکتی با پائين‌ترين سطح توانايی جسمی طراحی شده اما بازیکنان آن بايد از هوش تحليلی خوبی برخوردار باشند تا موقعيت خود را در زمين مسابقه تشخيص دهند و استراتژی‌های مختلف را مقابل حريف يا حريفان خود به کار گيرند.
اين ورزش در نگاه نخست، ساده به نظر می‌رسد اما بازيکنانی در اين رشته موفق می‌شوند که قدرت تمرکز و تفکر خود را تقويت کنند. بوچيا به سکوت، آرامش درونی و بيرونی نياز دارد و در افزايش اعتماد به نفس و مهارت‌های اجتماعی نیز نقش موثری خواهد داشت.
تمامی معلولان دچار ضایعه مغزی (cp) شديد، افراد دچار ضايعات نخاعی از ناحيه گردن و یا افراد دچار بيماري‌های عصبی، عضلانی شديد مانند ميوپاتی، نوروپاتی و ... دارای کلاس پزشکی اين رشته محسوب می‌شوند و می‌توانند به صورت قانونی بوچيا را دنبال کنند.
ورزشکاران براساس نوع معلوليت و ميزان محدوديت‌های جسمی توسط متخصص کلاسبندی پزشکی- ورزشی معاينه و ارزیابی می‌شوند و در يکی از کلاس‌های BC۱، BC۲، BC۳، BC۴ قرار می‌گيرند. البته در کلاسبندی‌های اخیر فدراسیون جهانی بوچیا، کلاس BC۵ نیز به صورت آزمایشی اضافه شده و احتمالا در آینده نزدیک بازیکنانی که از شرایط جسمانی بهتری برخوردارند در این کلاس قرار می‌گیرند.
تشریح نحوه بازی بوچیا
زمين بازی بايد مسطح، صاف و پاکيزه باشد. ابعاد زمين ۶×۵/۱۲ متر است. در ابتدای زمين ۶ مستطيل (باکس) به ابعاد يک در دو و نيم طراحی شده که هر کدام، بسته به نوع مسابقه، جايگاه يک بازيکن است و خروج از آن بدون رعايت قوانين و اجازه داور خطا است. ابزار اصلی در بازی بوچیا، توپ‌های آن است. تعداد توپ‌های مورد نیاز برای این بازی، ۲ سری ۶ تایی از توپ‌های آبی و قرمز و نیز یک توپ سفید به نام جک ( Jack) است که در مجموع شامل ۱۳ عدد توپ می‌شود. وزن هر توپ به صورت استاندارد معادل ۲۷۵ گرم و محیط آن ۲۷۰ میلی متر است.
از آنجا که این ورزش برای افراد دارای معلولیت با توانایی‌های محدود نیز طراحی شده، لذا ورزشکارانی که قادر به پرتاب توپ با دست نیستند و در کلاس BC۳ قرار می‌گیرند، با کمک وسیله‌ای به نام سطح شیبدار یا Ramp توپ را به زمین بازی هدایت می‌کنند. پس از انجام قرعه کشی توسط داور و مشخص شدن رنگ توپ‌های هر فرد یا تیم، بازیکنان با اعلام کمیته برگزاری رقابتها از اتاق فراخوان یا Call Room، وارد زمین بازی می‌شوند و در باکس خود قرار می‌گيرند و به مدت دو دقیقه توپ‌ها را در نقاط مختلف زمین پرتاب و آزمایش می‌کنند.
فرد يا گروه دارنده توپ قرمز، شروع کننده بازی است و با سوت سر داور توپ هدف سفيد رنگ را در محدوده مجاز زمين پرتاب می‌کند، با اعلام مجدد داور، بازيکن پرتاب کننده هدف، اولین توپ قرمز را به طرف توپ سفيد پرتاب می‌کند. سپس با اعلام داور، فرد يا گروه دارنده توپ‌های آبی، اولين توپ آبی را پرتاب می‌کند و پس از آن، بازی بر اساس قوانين و با توجه به تشخيص فاصله توپ‌های قرمز و آبی نسبت به توپ هدف با اعلام سر داور ادامه می‌يابد.
مسابقات بوچیا، به صورت انفرادی و دوبل در چهار و مسابقات تيمی در شش دور (END) برگزار می شود و در مسابقات رسمی، سه داور شامل؛ سرداور، داور خط و داور منشی قضاوت می‌شود. امتيازدهی توسط داور و بعد از پرتاب تمامی توپ‌ها (شامل تمامی توپ‌های پنالتی در صورت لزوم) انجام می‌شود. طرفی که دارای نزديکترين توپ به توپ هدف (سفيد) باشد، برای هر توپ نزديک به توپ هدف نسبت به نزديکترين توپ حريف به توپ هدف، يک امتياز دريافت خواهد کرد.
نظر شما