اینترنت چهره دانشگاه ها را نابود می کند!

مجله مهر: اول نوبت روزنامه ها بود و بعد این بلا به سراغ مجلات و کتاب ها رفت. حالا اما صنعتی دیگر به نام تحصیلات عالی توسط امپراطوری اینترنت به چالش کشیده شده است.

۲۰ سال پیش گذار از روزنامه ها به فضای آنلاین آغاز شد و این در حالی بود که روزنامه ها برای مدت ۵۰ سال تنها صدای اطلاع رسان محسوب می شدند اما امروزه و به خاطر رشد فضای مجازی برخی از بزرگترین روزنامه ها به دلیل موانعی هم چون هزینه های چاپ و کاغذ و تحویل به مشتری در آستانه نابود شدن هستند. مشابه همین اتفاق اکنون در حوزه آموزش عالی در حال رخ دادن است، جایی که یکی از بارزترین مشخصه های افراد تحصیل کرده یعنی پرستیژ کم کم به گوشه ای رانده می شود.

بگذارید با یک واقعیت ناراحت کننده شروع کنیم: «پرستیژ یک دانشجو از همان زمانی آغاز می شود که وارد دانشگاه شود و هر دانشگاهی برای آن که پرستیژ خود را حفظ کند، باید تعداد افرادی که جذب می کند را محدود نماید. اما اینترنت این کار را بسیار دشوار کرده است.»

بگذارید یک مثال بزنم: «بزرگترین سالن درس یک دانشگاه می تواند ۹۰۰ صندلی داشته باشد که در آن پذیرفته شدگانی که برای خود پرستیژی خاص قائل اند، پای درس ادبیات چین می نشینند و هر ترم نیز شهریه مورد نیاز برای حضور در دانشگاه را می پردازند.» اما بیایید به اینترنت بازگردیم و بپرسیم: «تعداد نفراتی که که می توانند همان درس را بدون هزینه های دانشگاه در منزل آنلاین مشاهده کنند چند نفر است؟ شاید همان تعداد.» این تفاوت جزئی( سر کلاس نشستن) آن قدر می ارزد که این همه هزینه خرج آن شود؟ یا هزینه انجام شده نه به خاطر علم آموزی، بلکه به خاطر چیزهایی دیگری از قبیل پرستیژ و ارتباطات و... است؟

با گسترش کلاس های آنلاین و سایت هایی که محتواهای آموزشی را به صورت آنلاین ارائه می کنند، برای دانشگاه ها بسیار سخت خواهد شد که توضیح دهند چرا باید به خاطر نشستن سر یک کلاس و گرفتن چند کتاب، هزاران دلار هزینه کنند.

اما مقایسه دانشگاه ها با روزنامه ها چندان متناسب نیست چرا که کلاس های آنلاین و محتوای آموزشی وب مانند رسانه های آنلاین یک طرفه نیست بلکه تنوعی از پادکست ها، فضای تعاملی و هایپرلینک ها را در بر می گیرد و بسیار کامل تر از کلاس است.با این حال باید اعتراف کرد که دانشگاه های آنلاین هنوز آن چنان پا نگرفته اند و کماکان خطر جدی و فوری برای دانشگاه های سنتی محسوب نمی شوند اما در طول دهه آینده رشد کمپانی های آموزش آنلاین و دانشگاه های مجازی این سوال را پیش روی مردم قرار می دهد که چه دلیلی برای هدر دادن هزینه و وقت اضافی برای رفتن به دانشگاه های سنتی وجود دارد؟