به گزارش خبرنگار هنري " مهر " در ابتداي اين جلسه كه با حضور " عباس غفاري " عضو انجمن منتقدان و نويسنگان تئاتر ايران، " كمال الدين شفيعي " عضو انجمن كارگردانان تئاتر ايران " و " افشين خورشيد باختري " عضو كانون ملي منتقدان تئاتر برگزار شد، " كمال الدين شفيعي " با اشاره به اين نكته كه از ديدن يك تئاتر واقعي بسيار خوشحال شده است، گفت: اشاره اي كه در متن به جشنواره ها مي شود، بسيار درست است. اصولا جشنواره هايي كه ما برگزار مي كنيم يكي از عواملي است كه نمي گذارد تئاتر حرفه اي در ايران پديد بيايد.
وي تاكيد كرد: در اين كشور جشنواره پشت جشنواره برگزار مي شود و هر كس در اين جشنواره ها اجرا برود بايد اجراي عمومي نيز برود. پس جايگاه كارگردان حرفه اي كجاست؟ اين جشنواره ها يكي از بزرگترين معضلات تئاتر است. اجراها در جشنواره شتاب زده است.
اين كارگردان تئاتر سپس ادامه داد: در نمايش " سيزده " حضور زنان قوم هاي مختلف در حرمسراي ناصرالدين شاه به خوبي نمايش داده شده است. اما به نظر من بايد نمايش براي اجراي عمومي كوتاهتر شود، تا آن فضاي غمگينانه را كه به ظاهر شاد است بهتر خود را نشان دهد، چرا كه هر چقدر نمادها فشرده تر شوند موفقيت يك اجرا بيشتر مي شود. نكته جالب ديگري كه وجود دارد اين است كه شما اصلا طنز را با لودگي مخلوط نكرديد و كا اصلا به لودگي تبديل نشد.
شفيعي در ادامه صحبت هاي خود خطاب به كارگردان گفت: شما كاملا حق داريد به فسق و فجورنارالدين شاه اشاره كنيد همچنين طغيان زنان خيلي خوب جا افتاده است، اما به نظر من ديگر براي كشوري كه زنانش جايزه صلح نوبل مي گيرند حمله با لنگه كفش زيادجالب نيست. بهتر است به جاي لنگه كفش يك تمهيد ديگري بيانديشيد.
در ادامه جلسه " افشين خورشيد باختري " منتقد تئاتر و عضو كانون ملي منتقدان تئاتر، در مورد اجراي نمايش " سيزده "، گفت: تلفيق مناسبي از تراژدي و كمدي در اين اجرا صورت گرفته بود. در اوج لحظات كميك ناگهان اجرا برش مي خورد و تراژدي شروع مي شد وسپس دوباره اين تعويض انجام مي شد و به نظر من اين لحظات تاثير گذارترين لحظات بود كه شخصيت ها در خودشان فرو مي رفتند و از دردهايشان مي گفتند.
وي ادامه داد: سعي شد اين از درد گفتن ها تبديل به گلايه نشود و حركت داشته باشد اما اين حركت اتفاق نمي افتد و حرفها در حد گلايه باقي مي ماند.
اين منتقد در انتها با اشاره به نوگرايي در تئاتر سنتي گفت: در تجربه هايي كه تا كنون شده است، تغييرات در نمايش سنتي در حد تعويض شخصيت ها و حركات آنها بوده است. اما در اين نمايش تلاش شده است عناصر نمايش سنتي تبديل به عناصر تئاتري شود.
نظر شما