به گزارش خبرنگار دانشگاهي مهر، هدف از انجام اين پژوهش بررسي ميزان گرايش دانشجويان به سيگار و علل استعمال آن در ميان دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تهران بوده است.
اين تحقيق كه از سوي سه دانشجوي كارشناسي بهداشت عمومي دانشگاه هاي علوم پزشكي تهران، شهيد بهشتي و ايران صورت گرفته با روش پيمايش انجام شده و جامعه آماري اين مطالعه را كليه دانشجويان شاغل به تحصيل در دانشگاه علوم پزشكي تهران تشكيل داده است. نمونه گيري به شيوه تصادفي در سطح دانشكده ها انجام شده است و نيمي از جمعيت را زنان و نيم ديگر را مردان تشكيل داده اند.
بر اساس نتايج بدست آمده از اين تحقيق كه در سمينار دانشجويي علوم بهداشتي ارائه شده است، 75/43 درصد از پاسخگويان سابقه استعمال سيگار را داشتند كه از اين ميان 5/12 درصد هميشه، 3/19 درصد گاهي اوقات، 7/11 درصد به ندرت به سيگار گرايش داشته اند.
دانشجويان در مورد علت استعمال سيگار معاشرت با افراد سيگاري و ناتواني در نه گفتن به آنها 85/22 درصد ، تسكين ناراحتي روحي و عصبي 57/28 درصد ، تقليد از ديگران 57/8 درصد ، تفريح و سرگرمي 85/32 درصد ، بدون علت خاص 85/2 درصد، ساير موارد 4/1 درصد و بدون پاسخ 85/2 درصد را به عنوان پاسخ هاي خود انتخاب كرده اند. اما بيشتر پاسخ دهندگان استعمال سيگار را به عنوان يك تفريح وسرگرمي مي دانند.
نتيجه نهايي اين تحقيق نشان مي دهد، 5/82 درصد از كل جامعه مورد پژوهش استعمال دخانيات را مساوي هدر دادن پول خود مي دانند و 25/56 درصد از آنها نيز معتقد بودند كه استعمال سيگار ناراحتي هاي عصبي و روحي فراوان در پي دارد.
با توجه به اين موضوع كه امروزه كشور ما ميانگين سني 16 سال در رديف جوانترين كشورهاي دنيا است، اعتياد به سيگار بلايي خانمانسوز و مادر تمامي اعتيادات است و اثرات اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي، سياسي، بهداشتي و اخلاقي مهمي در سطح جامعه دارد.
آنچه باعث عميق تر و جدي تر به مسئله استعمال سيگار مي شود پيامدهاي آن است كه تأثيرات نامطلوب و گاهي اوقات غير قابل جبراني را به جا مي گذارد.
سيگار در بين مواد مخدر، به ظاهر كم ارزش ترين ماده اي است كه در دسترس عموم افراد جامعه قرار دارد و قبح اجتماعي نيز نسبت به سيگار كمتر است و به همين خاطر افراد به ويژه جوانان خيلي آسان به استعمال آن روي مي آورند.
نظر شما