دكتر "علي حائري" در گفتگو با خبرنگار دانشگاهي مهر، افزود: اين اصلاحات در يك بسته آموزشي تهيه شده، اما بايد توجه داشت كه تغيير فرهنگ غير از تغيير برنامه است و براي دستيابي به اهداف مندرج در يك برنامه بايد فرهنگ آن نيز تعميق پيدا كند.
اين متخصص فارماكولوژي و تراپيوتيكس با اشاره به اصلاحاتي كه تاكنون در برنامه هاي آموزش پزشكي در ديگر نقاط دنيا رخ داده است، گفت: ظرف 250 سال گذشته آموزش پزشكي در سراسر جهان دچار چند مرحله تجديد نظر شده است. در دو مرحله اوليه كه حدود يك قرن طول كشيد از نيمه قرن هجده ميلادي تا قرن نوزده ميلادي آموزش پزشكي مبتني بر آموزش افراد نادان و مبتدي و كم اطلاع بود اما پس از آن موجي بر مبناي موضوعات پزشكي ايجاد شد و در مرحله سوم نيز دست اندركاران آموزش پزشكي در جهان متوجه اين امر شدند كه زماني كه افراد در رشته پزشكي فارغ التحصيل مي شوند در حد و اندازه نظام آموزشي موجود نيستند و نيازهاي بهداشتي و سلامتي مردم عادي را برطرف نمي كند.
وي اظهار داشت: آموزش پزشكي در سال 1950 وارد مرحله اي شد كه پيشرفت هاي تكنولوژي آموزش را با تغييرات عمده مواجه كرد. اين تغييرات در بحث پزشكي ناتوانمندي فارغ التحصيلان را بسيار مشهود كرد.
"حائري" افزود: در سال هاي 1970 تا 1990 و همچنين از سال هاي دهه 90 تا سال 2000 ميلادي تغييرات به عنوان يكي از نيازهاي جهاني به صورت بارز و مشخصي در آمد و تنها به ايران تعلق نداشت. مبادلات فرهنگي و دسترسي مردم به اطلاعات گسترده و روزمره موجب شد كه نياز به يك اصلاحات عمقي ضرورت پيدا كند. به عنوان مثال درس تاريخ را افراد مي توانند به اشكال مختلف بياموزند اما علوم پزشكي با حيات و زندگي انسان ها در ارتباط است بنابراين تمهيدات لازم بايد براي توانمند شدن فارغ التحصيلان انجام شود.
وي با اشاره به برگزاري كنفرانسي در خصوص اصلاحات در برنامه آموزش پزشكي گفت: در سال 1978 ميلادي در شهر "آلماتي" كشور قزاقستان كنفرانسي جهاني با حضور بيش از 190 كشور جهان برگزار شد كه در آن گردهمايي تصويب شد آموزش پزشكي بايد با اهداف بخش سلامت يكسان باشد و طي قطعنامه اي در 10 بند بر اين موضوع تأكيد شد. در يكي از بندهاي آن آمده است: اگر كشوري بخواهد خدمات بهداشتي و سطح سلامت كشور خود را ارتقاء بخشد بايد آموزش پزشكي خود را نيز در همين راستا قرار دهد و آن را به عرصه خدمات نزديك كند . در اين راستا بايد ميان آموزش پزشكي و عرصه خدمات بهداشتي و درماني ادغام صورت گيرد و موسسات تربيت كننده نيروي بهداشتي و درماني با موسسات ارائه دهنده خدمات نقاط مشترك و يك تفكر داشته باشند.
عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي اظهار داشت: اين مسئله به اين معني است كه تربيت كننده ها نبايد نيروي بخش بهداشت و درمان را آنقدر تخصصي آموزش دهند كه در مواجهه با يك تب كوچك دچار مشكل شوند.
وي اضافه كرد: در ميان كشورهاي دنيا، ايران در زمينه ادغام عرصه آموزش پزشكي و خدمات بهداشتي و درماني پيشقدم شد و چند سال پس از انقلاب بخشي از آموزش عالي به وزارت بهداري منتقل شد و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي ايجاد شد كه موجب شد تا كل ايران عرصه آموزش فراگيران بخش بهداشت، درمان و آموزش پزشكي شود.
معاون آموزشي علوم پايه و تحصيلات تكميلي دانشكده پزشكي شهيد بهشتي معتقد است هر نظامي كه تغيير مي كند همان زمان به اهداف اوليه خود دست نمي يابد . علوم تجربي همانطور كه از نامش برمي آيد با تجربه آميخته است و به طور طبيعي اين دليل زنده بودن اساتيد اين رشته و نقد و بررسي مداوم برنامه هاي جديد است.
به گفته وي برنامه ريزي ها و شاخص ها نشانه اين است كه نظام آموزشي جديد تا اندازه اي موفق بوده است. اما ذكر اين نكته مهم است كه در دو دهه گذشته تجديد نظر در آموزش پزشكي از جمله بحث هاي مهم كشوري بود و به همين دليل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي در دانشگاه هاي مادر و هفتگانه تيپ يك مراكزي با عنوان "مركز مطالعات و توسعه آموزش پزشكي" يا EDC ايجاد كرد. با توجه به سوق دانشگاه ها به سوي استقلال كاري هر كدام از اين مراكز بر روي مباني ، اصول و توانمندي تمركز كردند و اساتيد به نتايج مكملي دست پيدا كرده اند.
"حائري" تصريح كرد: جلسات متعدد آموزش پزشكي در دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي و انجمن آموزش پزشكي به رهبري اساتيد به اين نتيجه رسيدند كه آموزش پزشكي دانشگاه نيازمند اصلاحات است.
نظر شما