مصطفي خرامان : انجمن هاي صنفي نيازمند حمايت دولت ها هستند

مصطفي خرامان نويسنده ادبيات كودك و نوجوان در گفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر،  ضمن بيان اين مطلب افزود: عمده ترين مشكل NGOها يا تشكل هاي صنفي در تامين بودجه است . معمولا NGO ها كه در ايران سابقه طولاني ندارند اول بايد خودشان را تثبيت كنند و سپس به آمال و اهداف خود بينديشند. از همين روست كه اغلب برنامه هاي طراحي و درنظر گرفته شده، خيلي سخت و دشوار محقق مي شود يا اصلا نمي شود.

اين نويسنده، حضور انجمن ها و نهادهاي مدني را مغتنم و ارزشمند توصيف كرد و ادامه داد: يكي ديگر از چالش هاي فراراه انجمن ها نداشتن تمرين براي كار گروهي است. فعاليت گروهي در اغلب سطوح جامعه تمرين نشده و همين امر كار را دشوار مي سازد.

خرامان به فعاليت هاي انجمن نويسندگان كودك در سال هاي گذشته اشاره كرد و يادآور شد: در اين سالها تجربيات خوبي عايد شده است اما طبيعي است كه با توجه به معضلات موجود، هنوز با آرمان ها فاصله زيادي داريم. مهم اين است كه انجمن حركتي رو به جلو داشته باشد كه خوشبختانه دارد.

بازرس انجمن نويسندگان به پيگيري، حساسيت و جديت اعضا در محقق شدن انتظاراتشان اشاره كرد و افزود : همه مي خواهند كه انجمن موفق باشد و انتظارات منطقي هم دارند ولي به هر صورت ، سابقه اندك اين گونه نهادها و مشكلات موجود، دست يافتن به خواسته ها را با تاخير مواجه مي كند.

وي در تشريح نحوه عملكرد انجمن هاي فرهنگي و هنري گفت : در كشورهاي ديگر، نهادهايي مثل همين انجمن وجود دارند كه قراردادهاي نويسندگان را منعقد مي كنند، رابطه آنها را با ساير رسانه ها همچون تلويزيون و سينما تعريف مي كنند، از حقوق آنها دفاع مي كنند و ... . هم اينك انجمن نويسندگان به دليل مشكلاتي كه بخشي از آن ناشي از عدم سابقه حيات نهادهاي دموكراتيك و مدني در كشور است، هنوز در مرحله اوليه به سر مي برد و با چالش هاي زيادي روبه رو است.

اين نويسنده حوزه كودك و نوجوان، تعداد بيشتر نهادها و تشكلهاي صنفي فرهنگي را در پيشبرد امور  تاثيرگذار دانست  و اضافه كرد: نكته اينجاست كه از آن جايي كه اهل دور هم جمع شدن و اهل گفتگو و مباحثه نيستيم و اساسا اين كار را تمرين نكرده ايم، خيلي سخت مي توانيم همه خواسته هاي خود را پوشش دهيم.

مصطفي خرامان با انتقاد از ضعف و كوتاهي دولتها در عدم پرداختن به اين موضوع و حمايت از نهادهاي غيردولتي تصريح كرد : اين درست كه دولت قبل به اين انجمن ها توجه بيشتري داشت  و به پا گرفتن آنها اعتقاد راسخ داشت ولي ديديم كه عملا كمكي به رشد آنها نكرد. اين انجمن ها در بدو امر نيازمند حمايت و ياري دولتها هستند اما دولتمردان متاسفانه يا به حرف هاي خود عمل نمي كنند و يا اصلا به شكل گيري نهادهايي از اين دست بي اعتقادند. البته اين كه به رشد تشكلها باور داشته باشند و عمل نكنند بسيار بهتر است از اين كه ماهيت آن را قبول نداشته باشند و در راه آن مانع تراشي كنند.