"پنجره‌هاي نقره‌اي" نقبي به گستره عكاسي معاصر ايران

به گزارش خبرنگار "مهر"، در مراسم افتتاح نمايشگاه آثار عكاسان معاصر عبدالمجيد حسيني راد رئيس موزه هنرهاي معاصر تهران و رئيس مركز هنرهاي تجسمي گفت: "عكس همواره به مثابه انعكاس دهنده واقعيات پيرامون ما بوده و عكاسان در گرايشات مختلف و از پس ديدگاههاي گوناگون به واسطه دست يافتن به ابزار و تكنيك توانسته اند به خلاقيت ها و گرايش هاي زيبايي شناسي دست يابند."

حسيني راد از هنرمنداني كه در اين نمايشگاه به ارائه اثر پرداخته اند سپاسگزاري كرد و افزود: "حيطه عكاسي ما توانسته به يمن داشتن هنرمندان خوب، ارزنده و قابل توجه جلوه كند. اين نمايشگاه علاوه بر داشتن جنبه هاي زيبايي شناسي، خاطرات جنگ و پايمردي رزمندگان اسلام را در سال هاي انقلاب و جنگ تحميلي به تصوير مي كشد."

دكتر محمد ستاري دبير نمايشگاه "پنجره هاي نقره اي" نيز در اين مراسم تصريح كرد: "زماني كه هنر عكاسي به ايران انتقال يافت، شور و شوقي را به همراه آورد كه دست اندركاران آن زمان ناچار شدند براي فراگيري اين فن دست به دامان معلمان اروپايي شوند."

وي از سه دهه اول حكومت ناصرالدين شاه به عنوان طلايي ترين دوران عكاسي ايران ياد كرد و دستاوردهاي اين دوران را ارزنده شمرد و گفت: "با وقوع انقلاب اسلامي و تقويت پايگاههاي اطلاع رساني، نقش عكاسي در ايران پررنگتر از پيش شد و با شروع جنگ تحميلي، عكاسي علاوه بر كاركردهاي خبري مرسوم به رسانه اي با قابليتي بالا مبدل شد و از آنجا بود كه پايه هاي عكاسي جنگ گذاشته شد. امروز عكاسي علاوه بر شاخه هاي مختلف در شاخه فوتوژورناليستي و ساير شاخه هاي عكاسي، هنرمندان قابلي را در بستر خود پرورش داده است."

رئيسعلي شقاقي، يكي از عكاسان پيشكسوت معاصر و مدير گالري خارك به نمايندگي از جامعه عكاسان صنعتي از برپايي چنين نمايشگاهي سپاسگزاري كرد و گفت: "رشد و شكوفايي مقوله عكس در ايران در آثاري كه در اين نمايشگاه ارائه شده كاملا مشهود است."

پس از آن، نمايشگاه به دست نيكول فريدني از عكاسان پيشكسوت معاصر افتتاح شد و بازديدكنندگاني كه ساعت ها منتظر افتتاح نمايشگاه بودند از آثار ديدن كردند. آثاري كه الحق هم برگ هاي زريني در كارنامه عكاسي معاصر ما محسوب مي شوند.هر قسمت از ديوار نمايشگاه به مجموعه ده قطعه اي از آثار يك عكاس اختصاص داشت كه هر يك موضوعات مختلفي را دربر گرفته بود.

درمان مجروح شيميايي اثري از محمد فرنود بود كه مخاطبان را متاثركرد. اعزام نيرو، مانور شيميايي بيست و پنج شهريور، امامزاده يحيي در سمنان، اعزام سپاه محمد (ص)، آزادسازي خرمشهر و ... درونمايه هاي آثار عكس هاي فرنود را تشكيل داده بودند.

از آلفرد يعقوب زاده نيز ده اثرعكس با عنوان ديوار حائل فلسطين اشغالي به معرض نمايش گذاشته شده بود. كاوه گلستان با نمايش عكس هاي مجموعه جنگ خود ما را به سال هاي تلخ و شيرين دهه شصت برد. اميرعلي جواديان با متمركز شدن بر موضوع فتح خرمشهر، به ارائه ده اثر با اين مضمون پرداخته بود.

در اين ميان عكس هاي بهمن جلالي را شوكه كرد. از در گالري چهار موزه هنرهاي معاصر تهران كه داخل سالن شديم، ديواري منقوش به اين عكس ها با پسزمينه قرمز به رنگ خون توجهمان را جلب كرد. عكس هايي كه تصوير خيال و زورخانه عنوان گرفته بودند.

آرمان استپانيان كه مجموعه اي از عكس ها را با درونمايه گورستان ارامنه سرآسياب دولاب به معرض نمايش گذاشته بود نيز در نمايشگاه حضور داشت و در حلقه دانشجويان خود به تماشاي اين آثار آمده بود.

سالن هاي بعد به عكاساني چون سعيد صادقي، محسن راستاني و تورج حميديان اختصاص داشت و متعاقب اين سالن ها، آثار عكس احمد ناطقي را چيده بودند كه تصوير تشييع پيكر كاوه گلستان را با نمايي از دست هاي چروكيده مادر او كه تا انتهاي گور سرد و ساكت بدرقه اش مي كرد، نشان مي داد. كامران عدل نيز به عكاسي از بناهاي تاريخي و معماري پرداخته بود كه براي مخاطبان خارجي جالب و سئوال برانگيز بود.

سر آخر در سالن هاي مياني به عكس هاي نيكول فريدني برخورديم. سد سفيدرود گيلان، گردنه قوشچي اردبيل، جنوب خراسان در پائيز، دماوند و رنگين كمان از مضامين تشكيل دهنده آثار فريدني بودند. آدم مقابل هر كدام از اين آثار تامل مي كرد و انگشت حيرت به دهان مي گزيد كه عكاسي اين طور فعال و سرزنده، چطور با يك چرخش روزگار از راه رفتن و تكلم بازمانده است.

نمايشگاه  عكس پنجره هاي نقره اي ميزبان مخاطبان خارجي و داخلي بسياري از سراسر كشور بود و اين طور به نظر مي رسيد كه توانسته است با نمايش آثار خود، بازخورد مطلوبي در ميان مردم داشته باشد.