پروفسور حسين ضيايي، رئيس گروه شرق شناسي و مطالعات ايراني و اسلامي دانشگاه U.C.L.A آمريكا در گفتگو با خبرنگار "مهر" در پاسخ به اين پرسش كه زبان رياضي و منطق آيا مي تواند راهگشاي مناسبي در گفتگوهاي فلسفي باشد اظهار داشت : رياضيات همواره در انديشيدن و ساختمان پذيري گزاره هاي فلسفي راه دارد.
وي افزود : يكي از موضوعات اصلي فلسفه، به ويژه مكتبهايي مانند حكمت متعاليه صدرايي "موجود مجرد " است ، مثلا وجود مفارق با رياضيات اشتراك موضوع دارد. در فلسفه صحبت از وحدت كثير، وحدت كثرت، يك - دو، ، تسلسل، استنتاج و قياس مركب و برهان خلف مي كنيم كه در تمامي مسائل، اشتراك موضوع با علم رياضي وجود دارد.
دكتر ضيايي با تأكيد بر اين مطلب كه انديشه ناب فلسفي و رياضي در نهايت همانند يكديگر هستند گفت : اگر به تاريخ نظر كنيم خواهيم ديد اغلب رياضيدانان صاحب مكتب براي بيان كليات نظام هاي خود به بيان فلسفي روي آورده اند.
وي گفت : در دوران قديم در آثار ابن سينا و در دوران اخير در آثار ملاهادي سبزواري فلسفه و رياضيات حضوري جدي داشتند.
ضيايي تصريح كرد : در قرن بيستم بسياري از فيلسوفان رياضيدان نيز بوده اند مانند برتراند راسل و بسياري از رياضيدانان نيز مانند اي، آي، جي بروئر فيلسوف بوده اند. در واقع خلاقيت فكري در رياضيات و فلسفه در نهايت يكي است.
پروفسور حسين ضيايي ليسانس رياضيات و فيزيك خود را در سال 1967 از دانشگاه ييل و دكتراي فلسفه اسلامي را در سال 1976 از دانشگاه هاروارد اخذ كرد. وي مدتي نيز در ايران در دانشگاه تهران و صنعتي شريفت تدريس كرده است. وي از سال 1988 در گروه شرق شناسي و مطالعات ايراني و اسلامي دانشگاه U.C.L.A كاليفرنياي آمريكا مشغول تدريس و پژوهش است. ضيايي آثار متعددي درباره فلسفه اسلامي و به ويژه سهروردي در غرب به زبان انگليسي منتشر كرده است. كتابهاي "اشراق و معرفت در انديشه سهروردي" و "نور در حكمت سهروردي" از ضيايي با ترجمه سيما نوربخش منتشر شده است .
نظر شما