به گزارش خبرگزاري مهر به نقل از مركز اطلاعات سازمان ملل متحد، متن نامه كوفي عنان به اين شرح است : اخيرا هنگامي كه مارك مالوك براون معاون اينجانب در سخنراني خود پيشنهاد داد ايالات متحده آمريكا بايد بيشتر وعملا همراه با ساير اعضاي سازمان ملل در ايجاد اصلاحات در اين سازمان درگير شود، تنش كوچكي بپا شد. اين دقيقا صحيح است، اما ما معتقديم همين پيام بايد در ساير كشورها علاوه بر آمريكا نيز شنيده شود.
عنان در ادامه نامه خود مي گويد: هم اكنون سازمان ملل با لحظه تصميم گيري روبرو شده است. دسامبر گذشته اعضاي سازمان ملل بودجه دوسالانه (2007-2006) فعلي سازمان را تصويب كردند، اما به ما در دبيرخانه تنها اختيار هزينه كردن به اندازه 6 ماه اول را دادند. آناني كه به گونه اي عمده در بودجه سهيم هستند به رهبري آمريكا، تأكيد داشتند كه اين محدوديت هزينه تنها بايد بعد از پيشرفت مهم در اصلاحات سازمان ملل ملغي گردد. ما حال به گونه اي مخاطره آميز به اين موعد مقرر نزديك شده ايم و چندان روشن نيست كه اصلاحات انجام شده براي جلب رضايت آنان كافي باشد.هيچ يك از طرفين راهي براي توافق در زمينه اصلاحات بيشتر نيافته است.
در ادامه نامه عنان آمده است : زماني سر برايان اركهارت كهن سال ترين سياستمدار سازمان ملل متحد گفت هرگز بحران واقعي مالي در ملل متحد نبوده است، بلكه فقط بحران سياسي در اين سازمان وجود داشته است. برايان درست گفته است. ايالات متحده آمريكا سعي مي كند با استفاده از قدرت پول، نظر خود را در اصلاحات مديريتي، كه به شدت مورد نياز است، به پيش ببرد و اين خط مشي سبب تحريك عكس العمل كشورهاي در حال توسعه شده است.
بيشتر اين كشورها به خوبي از نياز به اصلاحات در سازمان ملل آگاهند، زيرا خود از خدمات حياتي سازمان ملل بهره مي برند كه شامل ايجاد صلح و حفظ آن، ارائه كمك هاي اضطراري، تقويت حقوق بشر، كمك به سازماندهي انتخابات و مبارزه با بيماري هاي عفوني مي شود. اين به معني آن است كه اين كشورها بيشترين منفعت را از سازمان مللي كه مديريت خوب داشته و به ارزش پول واقف باشد مي برند. مشكل آنها كمتر مربوط به جزئيات اصلاحات و بيشتر مربوط به نفوذ تعداد محدودي كشور ثروتمند در سازماني است كه قرار است "بر اساس برابري حاكميت كشورهاي مستقل عضو سازمان ملل متحد" استوار باشد، فعاليت نمايد.
اين دقيقاً همان نظر من بود كه در لندن در ژانويه گذشته به آن اشاره كردم : "احساس نوميدي و محروميت، كه بسياري از كشورها را مجبور مي كند تا از تنها قدرت خود استفاده كنند يعني قدرت بلوكه كردن ساير اصلاحات مانند مديريت بهتر، زيرا آنها معتقدند اين امر سبب مي شود قدرت هاي بزرگ تواني حتي بيشتر در سازمان ملل به دست آورند ".
در ادامه نامه دبيركل سازمان ملل متحد آمده است: همانگونه كه نخست وزير توني بلر اخيرا در سخنراني خود در واشنگتن گفت اين بدان معني است كه در طولاني مدت كل ساختار سازمان ملل بايد اصلاح شود شامل شوراي امنيت و اين اصلاحات فعلي پيش زمينه هاي كوچك است براي آنچه بعدا اتفاق خواهد افتاد. سياست عمومي بيش از پيش جهاني مي شود.از تروريسم گرفته تا فقر، مواد مخدر و جنايت، بيماري، تجارت، هيچ كشوري نمي تواند به تنهايي معضلات را حل كند.
اما در حالي كه ما منتظر نمايي سياسي براي جبران عقب افتادگي خود در برابر چالش هاي امروز هستيم، كارهاي حياتي براي انجام داريم يعني اجراي طرح هايي كه به وسيله كشورهاي عضو به ما محول شده تا از راه آنها خدمات مورد نياز به مردم محتاج و در معرض خطر ارائه گردد. هر اندازه بحث در مورد اصلاحات مهم باشد، نبايد اجازه دهيم اين كار متوقف شود.
اين به نفع تمام كشورهاي عضو است كه سازمان ملل به كار خود ادامه دهد و بتوان سازمان را منطبق كرد با كارهاي خاصي كه كشورهاي عضو از آن مي خواهند. اين به معني آن است كه هر دو طرف در مباحثه جاري نياز دارند فن سخن وري را كنار گذاشته و خود را با يكديگر درگير مذاكرات جدي نمايند تا بتوانند به توافقي معقول به عنوان مبنايي براي تحولات بنيادي تر در آينده دست ابند.
عنان در ادامه نامه خود تصريح مي كند: تنها تركيب شوراي امنيت نيست كه در نيمه قرن بيستم با دشواري رو به رو شده، بلكه مديريت و رفتار بسياري از حكومت ها نسبت به اين سازمان نيز در آن دوره به همين منوال است. هيچكدام از اين حكومت ها به گونه اي كامل با اين واقعيت جديد خو نگرفته اند كه سازمان ملل نه تنها كنفرانس برگزار مي كند و گزارش هايي ارائه مي دهد، بلكه مديريت عمليات پيچيده و چندين ميليارد دلاري را بر عهده دارد تا صلح برقرار كرده و با فقر و بلاياي انساني مبارزه كند. در نتيجه، نهادهايي كه براي مقابله با چالش هاي اين قرن مورد نياز است، در اختيار نداريم. فرار ما از اين قيد و بند حياتي است.
برنامه كاري كه من سال گذشته براي اصلاحات ارائه دادم، در اين مورد بسيار روشن بود. به ما ياد آوري كرد كه سازمان ملل بر سه پايه بنا شده، توسعه، امنيت جمعي و حقوق بشر. هريك از اين سه پايه، پايه هاي ديگر را تقويت مي كنند، ولي همچنان به آنها وابسته هستند و مانند هر صندلي خوب به پايه چهارم يعني اصلاحات عمده مديريت نياز دارند.
سازمان ملل متحد بايد به اعضاي خود كمك كند تا در هر سه جبهه در آن واحد پيشرفت كنند. به اين دليل است كه سازمان ملل نه تنها به يك شوراي امنيت نياز دارد، بلكه همچنين به يك شوراي حقوق بشر موثر نيزنيازمند است و دليل ديگر اينكه شوراي اقتصادي و اجتماعي بايد به يك دفتر كار توسعه واقعي تبديل شود تا به وزراي توسعه و دارايي اجازه دهد پيشرفت را دنبال كنند و نتايج را در همايش اهداف توسعه هزاره كه تلاش جهان براي از بين بردن فقر مطلق تا سال 2015 را شامل مي شود، پي گيري نمايند.
به گزارش مهر، در ادامه نامه عنان آمده است: برخي از اصلاحات موفقيت آميز بوده است. شوراي حقوق بشر و كميسيون جديد تحكيم صلح هفته آينده براي نخستين بار جلسه خواهند داشت. تمام كشورهاي عضو مسئوليت خود را در قبال حمايت مردمي كه از راه نسل كشي يا جنايات مشابه تهديد شده اند، به عهده گرفته اند. هم اكنون صندوق امداد اضطراري، صندوق دموكراسي و اداره اخلاقيات بسيار پيشرفته تر و همچنين نظام محكم تري براي حمايت از كساني كه جلوي خطاكاران را مي گيرند، ايجاد شده است. اينك به جوابگويي بهتر، ترتيبات نظارتي، نظام تداركات قوي تر، قابليت انعطاف پذيري بيشتر مالي و قوانين بهتر براي استخدام و مديريت كاركنان نياز داريم.
اينها در برابر سنگيني وظايفي كه بايد بر عهده بگيريم، خواسته هاي جاه طلبانه اي نيستند. به يقين حكومت ها مي توانند در اين مورد موافقت كنند كه چگونه اين اصلاحات بدون توقف كار سازمان به وجود آيد. زمان آن فرا رسيده آناني كه به اصلاحات واقعا اهميت مي دهند، متحد شوند و ائتلافي جديد به وجود آورند. ائتلافي كه جدايي مصنوعي و ويرانگر بين شمال و جنوب را اتصال مي دهد، وهمچنين تمام كساني را متحد مي كند كه مشتاق هستند با يكديگر كار كنند، زيرا همگي در نگرش خود نسبت به سازمان مللي كه واقعا مؤثراست و به نفع تمام مردم جهان كار مي كند، سهيم هستند.
نظر شما