مهدوي در گفت و گو با خبرنگار موسيقي مهربا بيان اين مطلب وبا اشاره به مراكز اندكي كه مي توانند جوان هاي تحصيلكرده و متخصص رشته موسيقي را جذب كنند گفت : طرح بازنشستگي از اين جهت خوب است كه دست كم امكان ورود تعدادي هرچند اندك از اين بي شمار جوان باهوش و خوش قريحه را به مراكز انگشت شمار موسيقي فراهم مي كند.
او يادآوري كرد : اين البته به معناي كنار گذاشتن و يا فراموش كردن پيشكسوتان نيست. دولت در استخدام و رديف هاي دولتي محذوريت دارد. كارمندي كه 30 سال خدمت اداري داشته به اجبار بايد جايش را به نيروي تازه نفس بدهد اما اين را نبايد به منزله كنار گذاشتن نيروهاي مجرب و پرتجربه تلقي كرد.
اين نوازنده سنتور با اشاره به اين نكته كه خلاقيت در هنر به دوره خاص سني منحصر نيست ، از نقش گذشت زمان در پخته تر شدن نوازندگان و آهنگسازان و رهبران اركسترياد كرد و گفت : هنرمند در دوران ميان سالي است كه آن چه را فراگرفته تجربه مي كند و پس از آن است كه سبك و سياق خودش را به اجرا مي گذارد.
مهدوي گفت : آهنگساز يا رهبر و يا نوازنده از 50 سال كه گذشت ديگر مطابق نياز روز حرف نمي زند. حرف او حرف ديروز است. پس بايد جايش را به جواني بدهد كه از امروز مي گويد اما همواره چتر حمايتش را بر سر آن نيروي جوان گسترده بدارد.
به اعتقاد مدير مركز موسيقي حوزه هنري ، دولت براي به كارگيري پيشكسوتان هنر مي تواند تدابير ديگري بينديشد.
مهدوي دراين باره از رابطه استاد - شاگردي كه در فرهنگ عمومي و فرهنگ موسيقايي كشورمان مرسوم است ياد كرد و گفت : دولت مي تواند با توجه به اين فرهنگ ، استادان سرشناس را در كسوت مشاوران نيروهاي جوان به صورت قراردادي و پيماني در درون خود حفظ كند تا هم براي اشتغال نيروهاي جوان كاري شده باشد و هم شان و مقام بزرگان اين رشته حفظ شود.
او اظهار داشت : در كشور ژاپن جواني 20، 25 ساله مديريت شركتي را بر عهده دارد كه هيات مديره آن را تعدادي از پيران تشكيل مي دهند. اين پيران منبع و مرجع فكري آن جوان مدير هستند. ما مي توانيم از اين روش الگو برداريم.
مهدوي تاكيد كرد : حقيقت اين است كه دولت هيچ امكاني - واقعا هيچ امكاني - براي جذب و بهره گيري از استعداد جوان هاي متخصص و باهوش حوزه موسيقي ندارد. جوان هاي مملكت ما - كه هم نجيب هستند و هم متخصص - در مملكت ديگري اگر بودند حتما حق و حقوق شان بيشتر و بهترتامين مي شد. دولت بايد دراين باره تدابيري بيانديشد.
نظر شما