به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری ، جواد محقق گفت: فضای مجازی فضای گسترده و وقت‌گیری است و از ابتدا كه این امكانات وارد كشورمان شد سعی كردم از آن پرهیز كنم.
این شاعر و منتقد ادبی كشورمان ادامه داد: آثار مكتوب بسیاری است كه باید فرصت داشته باشم تا آن‌ها را بخوانم و اگر وارد فضا و شبكه‌های اجتماعی مجازی شوم زمان زیادی را از دست می‌دهم و دیگر وقتی برای مطالعه جدی نخواهم داشت؛ به همین دلیل هم ترجیح می‌دهم وقت خود را با كتاب پر كنم.
وی خاطرنشان كرد: معتقدم در فضای مجازی آثار جدی یافت نمی‌شود و آثاری كه به جدیت برسند تبدیل به كتاب می‌شوند و می‌توان از این طریق با این آثار آشنا شد. همچنین در فضای مجازی راست و دروغ خیلی مشخص نیست؛ چرا كه هر كس با هر رتبه و شانی می‌تواند به این فضا ورود كند، اثر خود را نشر دهد و هر مطلبی را به مخاطب منتقل كند.
محقق همچنین گفت: نسل ما، نسل كاغذ كاهی است و ترك كاغذ و خودكار و كتاب برایمان سخت است. حدود 15 سال پیش به ژاپن رفتم و تصور می‌كردم افراد میانسال در این كشور، در كار با اینترنت و رایانه خبره هستند، اما با كمال تعجب دیدم كه در بین معلم های آن‌ها هم این مشكل وجود دارد كه نمی توانند و نمی خواهند همپای دانش آموزان كار با كامپیوتر را فرابگیرند و مسئولانشان تلاش داشتند تا با برگزاری دوره های آموزشی، كار با كیبورد را به معلمان آموزش دهند.
وی با تاكید بر اینكه جدا شدن هر نسل از داشته‌هایش دشوار است، عنوان كرد: یادم می‌آید زمانی كه خودكار تازه وارد كشور شده بود، افراد مسن تر از ما كه با خودنویس كار می‌كردند، به ما طور دیگری نگاه می كردند و ما را مذمت می‌كردند. البته من زمانی كه تازه رایانه به كشور آمده بود، دوره های كار با آن و كار با اینترنت را گذراندم و نمره قبولی هم گرفتم. اما از همان دوران به ذهنم رسید كه اگر به این حوزه ورود نكنم برایم بهتر است. نمی‌خواهم بگویم فاصله گرفتن از فضای مجازی كار درستی است، اما راهی است كه من برای خود انتخاب كرده‌ام.
جواد محقق، نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار معاصر، در سال ۱۳۳۳ در همدان متولد شد. محقق در سال 1366 برای تدریس در مدارس ایرانی خارج از كشور، ابتدا به پاكستان و سپس به تركیه رفت. پس از بازگشت، در سال 1369 به دلیل داشتن تجربۀ معلمی (از دبستان تا تربیت معلم) و نیز، سابقۀ فعالیت‌های فرهنگی و مطبوعاتی، به سردبیری ماهنامۀ رشد معلم انتخاب شد و طی 13 سال، بیش از 110 شمارۀ آن را منتشر كرد.
او بعدها سردبیری ماهنامه‌های «رشد نوجوان» و «رشد كودك» و فصلنامه‌های «جوانه» و «رشد آموزش هنر» را هم برعهده گرفت و ده‌ها شماره از آن‌ها را نیز مدیریت كرد.
از دیگر فعالیت‌های فرهنگی محقق، می‌توان به؛ همكاری با بیش از 80 مجله و روزنامه، تأسیس انجمن ادبی میلاد (نخستین انجمن ادبی استانی بعد از انقلاب)، برگزاری ده‌ها شب شعر و كنگرۀ علمی - فرهنگی، داوری جشنواره‌های گوناگون كتاب و مطبوعات، ویراستاری ده‌ها عنوان كتاب و مجله، مسئولیت صفحات شعر مجلۀ كیهان بچه‌ها، عضویت در شورای طرح و برنامۀ خانۀ روزنامه‌نگاران جوان، عضویت در شورای طرح و برنامۀ «گنبد كبود» نخستین روزنامۀ نوجوانان ایران، عضویت در شورای شعر كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان، دبیر علمی بیش از 10 جشنوارۀ ملی در حوزۀ شعر، داستان، كتاب و مطبوعات، عضو هیئت علمی جایزۀ كتاب فصل، داور ده‌ها جشنوارۀ انتخاب كتاب و مطبوعات، مدیر مسئولی 7 نشریۀ ادواری، عضویت در هیئت مدیره و نایب رئیس انجمن نویسندگان كودك و نوجوان، انجمن قلم ایران و انجمن معلمان انشاء اشاره كرد.
از آثار ادبی جواد محقق می‌توان به قصۀ مرد بزرگ پاپتی 1356 ، مردی چو آفتاب 1357 ، با آخرین رسول 1360، تاوان عشق1371 ، مثل من به انتظار 1374 ، قدر استاد 1376 ، علم و ایمان در گفت‌وگو با دانشمندان 1377 ، یاد ماندگار 1378، معلمان خوب من 1379 ، گزیدۀ شعرها 1379، آن بهار مهربان 1380، علی امیر غدیر 1380، امین قافلۀ وحی 1381، خواب خوب 1381 ، در خانۀ ما 1381 ، آفتاب هدایت 1389، كلمات در خط مقدم1389، بیداری كلمات 1390، در كوچه‌های كرایوا 1390 اشاره كرد.
نظر شما