به گزارش خبرنگار مهر، منتقدی به نام کوین کنفیلد گفته است تفکرات فلسفی دم دستی، نوعی رفتار که خبر از قصه‌های پپریوار بزرگسالان می‌دهد، شیفتگی بیمارگون به روابط آسیب‌پذیر جوانی و بازیگوشی روایی از مشخصات رمان‌ها و داستان‌های موراکامی است. به اینها می‌توان احساس تنهایی و واماندگی، حس فقدان و از دست هشتن زندگی، روان نژندی و حضور آدم‌هایی را که با روند و هنجار عادی زندگی ناهمخوانند، افزود. رمان «سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های سرگشتگی» هم از این قاعده مستثنی نیست.
همان بی‌رنگ بودن سوکورو یا تصور او از خودش که بر مبنای نام، خود را بی‌رگ و بو می‌داند و شانزده سال طردشدگی و تعلیق او در میان زمین و هوا، نشان دهنده همین موضوع است. در اینجا نیز داستان در ژاپنِ امروز می‌گذرد و جز دو، سه مورد، کمتر نشانی از خرق عادت و شخصیت‌های فانتزی دیده می‌شود.
با این همه، پیرنگ داستان «سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های سرگشتگی» نشان موراکامی را بر خود دارد. یعنی بار دیگر راوی، جوانی است ۳۵، ۳۶ ساله، مجرد، تنها و با زندگی خلاف همسن و سال‌های خود و چون از جانب چهار دوست دیگر طرد شده، شانزده سال تمام گمگشته و سرگشته است تا به سارا برمی‌خورد و به تشویق او درصدد کشف گذشته برمی‌‌آید و این سفری است هم در بیرون و هم در درون برای یافتن دلایل طردشدگی و رفع سرگشتی.
شخصیت اصلی این داستان، سوکورو، با طرد چهار دوست و همراه و همدمش در دوره دبیرستان رو به رو می‌شود، بی‌آنکه دلیل‌اش را بداند، اعتماد به خود را از دست می‌دهد و مطابق اسمش رنگ و جلای خود را می‌بازد و سال‌ها سرگشته و بی‌هدف زندگی می‌کند؛ اینجاست که سال‌های سرگشتگی معنا پیدا می‌کند.
رمان «سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های سرگشتگی» در شمارگان ۲۰۰۰ نسخه و با بهای ۳۰ هزار تومان از سوی انتشارات «کتاب نشر نیکا» منتشر شده و در ویترین کتابفروشی‌ها قرار گرفته است.
نظر شما