اعتكاف عهد مودت و ميثاق مجدد با پروردگار است / اعتكاف محو خودخواهي در امواج بلند خداگرايي است

به گزارش خبرگزاري مهر، اين عبادت كه قبل از پيروزى انقلاب اسلامى حالت فراگير و عمومى نداشت، طي چند سال اخير در ميان جمع كثيرى از صالحان و نيكان ، از اقشار مختلف اجتماعى ، بويژه دانشجويان و طلاب ، متداول شده است و مساجد بسيارى از شهرهاى ايران و جهان اسلام ، پذيراى ميهمانان خدا در ايام البيض ماه پر بركت رجب است.

انسان اين اشرف موجودات، در پي دستيابي به كمال، به دنبال انتخاب است و اعتكاف انتخابي نيكوست، انتخاب همنشيني با قدسيان و فرشته خويان. معتكف، با پيوندي محكم و ناگستني با مبدأ هستي، در پي قرابت با محبوب، با چشيدن طعم شيرين وصل، چشمه سار جان را از زلال حضور لبريز مي سازد .

اعتكاف سنت اسلام است، سنت اسلام ناب محمدي. عاشقان واله و شيدا در سيزدهم، چهاردهم و پانزدهم ماه رجب، پرده نشين وادي سلامت گشته و در كوثر بخشايش جان و تن شسته و صورت و سيرت از پليدي و رذيلت مي زدايند.

مؤمنان در اين ايام، مرغ جان را در حريم امن دوست به پرواز آورده و با دلي لبريز از ذكر و دعا، به ضيافت رب الارباب بار يافته و سر بر آن آستان بي نياز مي سايند تا يار كه را خواهد و توفيق كه را باشد.

ماه رجب ارزشمند است، ماه سلوك و زدودن زنگارهاي شيطاني از آيينه دل است، ماه ولايت و برافروختن چراغ معرفت در شبستان وجود است، ماه رجب گاه اعتكاف است. در اين ماه كه هنگامه تحول است، عاكفان كوي دوست با حضور در صحن و سراي دوست، پله هاي سلوك را پيموده و پله پله به خدا نزديكتر مي شوند. معتكف روزه اش، نمازش، حضورش در مسجد و ديگر اعمالش مايه تقرب است. در خانه دوست سفره ايي از مغفرت و بخشايش گسترده شده و عاكف با صيقل روح و روان، زنگار گناه از دل مي زدايد و مهياي ضيافت بزرگ در ماه وصال مي گردد.

اعتكاف پرورش جسم و جان است، انسان آميزه اي است از اين دو و نيازمند پرورش در ابعاد وجودي خود، انسان به دنبال سعادت و كمال است، روح انسان نيازمند نيايش است، مناجاتي شيرين و زيبا، هم كلامي موجودي ضعيف با منشأ قدرتها. از آغاز خلقت تا صحنه رستاخيز، راز و نياز زيباترين هنر آدمي است.

اعتكاف، آميزه اي از چند عبادت با فضيلت است. روزه كه خود عبادتي ارزشمند است از شروط اعتكاف محسوب مي شود . حضور در مسجد و خواندن نماز هم شرط آن است. عاكف سه روز در مسجد جامع مقيم مي شود و جز براي ضروريات، كوي دوست را ترك نمي گويد. خود را از حرام  باز مي دارد تا با تمرين بندگي، جهاد با نفس را بيازمايد. اعتكاف عهد مودت و ميثاق مجدد با پروردگار است.

اشتغال انسان به كار و زندگى و مسئوليتهاي اجتماعى، گاهى موجب غفلت مى ‏شود و توجه به كار، گاه انسان را از توجه به هدف باز مى ‏دارد و سبب مى ‏شود وظيفه بزرگ ياد خدا و توجه به خود سازى و مبداء و منتهاى هستى فراموش شود ، در اين ميان اعتكاف، آب حيات بخش در كوير غفلتهاست.

غفلت از"خود" و "خداى خود"، بستر مرگ ارزشهاى انسانى و نقطه سقوط از پايگاه بلند خردورزى و عشق عرفانى و عامل پيوستن به زندگى پست و حيوانى است.

اعتكاف، بستر مناسب انديشه ، تفكر و خردورزى است. اعتكاف، تلاشى است ‏براى اينكه انسانهاى فرو رفته در غرقاب روزمر‏گى‏ها از فضاى پر التهاب روزانه به سوى‏ "خويش‏" و "خداى خويش‏" باز گردند.

اعتكاف زمينه توبه و بازگشت است. بازگشت‏ به قرآن و معنويت، بازگشت ‏به دعا و استمداد از عالم غيب، بازگشت از"خودمدارى‏" به‏ "خداگرايى‏" ، شك نيست آنها كه مسئوليتهاى حساس ‏تر و بزرگترى دارند، بيش از ديگران به اعتكاف و خودسازى نياز دارند.

بى‏ جهت نيست كه شخص رسول الله (ص) پس از هجرت، همه ساله دهه اول يا دوم و گاه هر دو دهه و در سالهاى آخر زندگى به طور منظم دهه سوم ماه مبارك رمضان را به‏" اعتكاف" مى‏ پردازد و به همه دست ‏اندركاران و كارگزاران و رجال سياسى و اجتماعى درس معنويت گرايى و ذكر و نياش و روزه و تلاوت قرآن مى ‏دهد.

شرايط اعتكاف:

اعتكاف، توقفى ناآگاهانه در مسجد نيست. صرف درنگ و مكث و"حبس خويشتن" در مسجد، بدون عشق به عبادت و قصد قربت نيست.

اعتكاف، لميدن خوابيدن و چرت زدن و احيانا وقت گذرانى بيكاران و گردهمايى تفريحى- سياحتى در مساجد بزرگ شهر نيست.

در اعتكاف كسانى كه كار دارند و زياد هم كار دارندو غرق دنياى اقتصاد ، سياست ، هنر ، مطبوعات و غيره هستند، بايد از توليد، توزيع، طرح و برنامه‏هاى اقتصادى، سياسى، فرهنگى، نظامى و كار و زندگى فاصله بگيرند و به هماهنگى كار و تلاش و فعاليتها، با رضاى خدا و وظيفه مكتبى بيانديشند و تنظيم فكر و انديشه و عمل، با معيارهاى الهى را تمرين كنند.

كار براى امت و تامين حوائج نيازمندان، تشييع پيكر شهيدان و مؤمنان،عيادت بيماران و هر كارى كه در آن، خود مطرح نيست و انگيزه الهى دارد، با اعتكاف سازگار است و حتى در برخى احاديث قضاى حوائج مؤمنان از اعتكاف برتر شناخته شده است.

اعتكاف، دوره كوتاه مدت خود سازى است، كه حداقل سه روز طول مى‏كشد و انسان را از حاكميت غريزه‏ها،عادتها و اشتغالات معمول زندگى آزاد مي كند.

اعتكاف، محو خود خواهى در امواج بلند خداگرايى و خدمت‏ به امت اسلامى است.

اعتكاف، بيرون رفتن از خانه خويش و مصمم شدن بر حضور در خانه حضرت حق است. عبادتى مستحبى و تقرب جويانه و داوطلبانه است كه روزه روز سوم آن رنگ وجوب مى‏گيرد.

اعتكاف، گريز از لذت گرايى و هر گونه التذاذ جنسى و مهار حس خود محورى و برترى جوئى و بازگشت از قبله دنياگرايان به سمت و سوى قلب و قبله هستى است. خود سازى، محاسبه نفس، توبه و نيايش، نماز و تلاوت قرآن و استمداد از آستان قدس ربوبى از ديگر بركات‏ اعتكاف است.

اسلام، فكر جدايى از زندگى دنيا و گوشه نشينى و كناره گيرى از مردم و به تعبير ديگر رهبانيت را باطل و ناپسند اعلام كرد، اما اعتكاف را بعنوان فرصتى براى بازگشت‏ به خويش و خداى خويش قرار داد، تا كسانى كه از هياهو و جنجالهاى زندگى مادى خسته مى‏شوند، بتوانند چند صباحى با خداى خود خلوت كنند و جان و روح خود را با خالق هستى ارتباط دهند .

اعتكاف شرايطي را فراهم مي كند تا انسانها با توشه معنوى و اعتقادى راسخ و ايمان و اميدى بيشتر، به زندگى خود ادامه داده ، خود را براى صحنه‏هاى خطر و جهاد در راه خدا آماده سازند ، هميشه با ياد خدا تلاش كنند ، خود را در مح%D