به گزارش خبرنگار دانشگاهي مهر، قالب اصلي اين خانه با الهام از روش خاصي در باغباني تحت عنوان "درهم بافتن" طراحي مي شود. در اين روش نهال درختان به اشكال مختلفي چون خانه سقف دار، ساختار مشبك يا به صورت تور به هم بافته مي شود و سپس اين نهال ها به همين شكل رشد مي كند.
پس از شكل گرفتن قالب اصلي كه ممكن است در مناطق گرمسيري چند سال و در مناطقي با آب و هواي معتدل چند دهه طول بكشد صاحب خانه مي تواند لايه متراكمي از برگ مو را به ديوارهاي بيروني ببافد. فواصل موجود نيز با گياهان پرورشي و خاكي پوشانده مي شود تا صحنه اي كاملا مينياتوري را به وجود آورد.
در فضاي داخلي نيز نخست تركيبي از گل و كاه ديوارها را مي پوشاند و سپس يك لايه صاف از خاك رس ديوارها را به صورت عايقي درآورده و از نفوذ رطوبت جلوگيري مي كند.
پنجره هاي واقع در ديوارهاي رو به جنوب كه از پلاستيك هاي سبوسي ساخته مي شود گرما را در فصل زمستان جذب مي كند و پنجره هاي طبقه همكف نسيم ملايمي را در تابستان گرم به داخل خانه هدايت مي كند. ذخيره آب موجود در قسمت سقف خانه نيز آب مورد نياز سكنه و گياهان را فراهم مي كند.
در حال حاضر "ميچل جوچيم" مهندس معمار دانشگاه ام آي تي كه روياي ساخت اين خانه را در سر دارد مشغول ساخت خانه اي در كاليفرنيا است كه نيمي از آن از مواد بازيافت شده و نيم ديگر از مواد زنده اي چون گياهان و خاك است. وي و همكارانش اميدوارند در آينده خانه هاي را طراحي كنند كه اكوسيستم اطراف خود را ويران نسازند.
نظر شما