به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «ماهی دور از دریا» اولین مجموعه شعر جبار احمدی، شاعر افغانستانی در برنامه‌ای با همکاری جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان و انتشاراتی‌های چشمه و سپند مینو، در محل فروشگاه نشر چشمه شعبه کوروش رونمایی و معرفی شد.
در ابتدای این برنامه خانم فیوجی مجری برنامه در معرفی این شاعر افغانستانی گفت: جبار احمدی شاید زمانی قربانی شرایطی بوده که او را مجبور به کار در کودکی و «کودک کار» بودن کرده است اما امروزه او یک مددکار اجتماعی و یکی از بهترین معلمان سوادآموزی جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان است.
جبار احمدی هم در سخنانی گفت: تا دوم دبیرستان در مدارس خودگردان درس خواندم و فقط سالهای دوم دبیرستان تا پیش‌دانشگاهی را در مدارس دولتی گذراندم که آن هم بعداً متوقف شد. همزمان که درس می‌خواندم، کار هم می‌کردم. سال بعد از آن با اینکه در کنکور در دانشگاه دولتی قبول شدم، چون معدلم پایین‌تر از چهارده بود، موفق به ادامه تحصیل نشدم. سال بعد دانشگاه آزاد در رشته عمران قبول شدم اما دیگر امکان مالی ادامه تحصیل را نداشتم. چیز دیگری درباره خودم نمی‌خواهم بگویم جز اینکه با همه تلاشی که کردم، بالاخره نتوانستم وارد دانشگاه بشوم.
مجید تیموری مدیر فروشگاه نشر چشمه کوروش هم در این برنامه از حضار برای حمایت از آن تشکر و قدردانی کرد.
وحید محمدی پای‌اندر، مدیر بازرگانی نشر سپند مینو هم در ادامه این جلسه گفت: در این برنامه چند اتفاق مهم رخ داده است؛ اول از همه افتخاری برای من و نشر سپند مینو است که در تجربه زیسته جبار احمدی سهیم هستیم؛ اتفاق مهم دوم لطف و همراهی نشر چشمه و مخصوصاً مدیریت فروشگاه نشر چشمه کوروش است که از این برنامه حمایت کرد. اتفاق مهم سوم حضور شماست.
وی در تشریح کلیات این پروژه گفت: این پروژه از دی ماه ۹۴ و در گفتگوهایی میان من و جبار احمدی برای چاپ کتابش و به همین سادگی شکل گرفت. در ادامه اما به خاطر خلاء چنین فعالیتی و پتانسیل خوبی که می‌تواند پشتوانه این طرح قرار گیرد، دوستان دیگری نیز پیشنهاداتی ارائه کردند و در حال حاضر تلاش داریم تا شکلی جامع و روشن برای این پروژه تعیین کنیم و انشالله در سالهای آینده تجربه جبار احمدی را برای دیگران نیز ممکن کنیم.
به گفته این مسئول در انتشارات سپند مینو، این پروژه در نظر دارد تا امکانی بسازد برای اشخاصی که می‌توانند تجربه زیسته خود را چنین هنرمندانه بیان می‌کنند.
در ادامه قطعه شعر زیر از فریدوون مشیری به نام «نسیمی از دیار آشتی» قرائت و به حامیان کودکان کار تقدیم شد:
باری اگر روزی کسی از من بپرسد
چندی که در روی زمین بودی چه کردی
من پیش رویش می‌گشایم دفترم را
گریان و خندان برمی افرازم سرم را
آنگاه می‌گویم که بذری نوفشانده ست...
سپس جبار احمدی با آرزوی اینکه «زمانی برسد که هیچ مرزی وجود نداشته باشد»، شعری جدید از سروده هایش را به حضار تقدیم کرد:
در عبور از مرزها متولد شدم
در عبور از مرزها راه رفتن آموختم
زمین خوردن و همه تحقیرها در من
سرما و آن سوختن ها در تو
در عبور از مرزهای به خون آلوده زاده شدیم
باد از سرت گذشت
از سیم خاردار گذشت
و آنچنان که موهایت در سیم های خاردار می‌رقصید
کرم ها خاطراتت را مرور کردند
و برای هر رؤیای به یأس نشسته ات گریستند
در عبور از مرزهای مرگ بزرگ شدم
با رؤیای زندگی
خانه ای داشتن
و برای آنکه نفسی دور از تحقیر کشیده باشم
هویت یافتن
در مرزهای به خون آلوده دیگر از تنت جز جمجمه ای تهی از رؤیا
و چند استخوان پوکیده از حسرت
چیزی نمی‌توان یافت
اما موهایت
هنوز جوانند
هیچگاه پیر نخواهند شد
موهایی که در باد می‌رقصند
نظر شما