حاج حسین یکتا در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به حضور خود در برنامه «ماه نشان» شبکه افق که به تهیه کنندگی پیام ابراهیم پور در ماه رمضان روی آنتن رفت، گفت: هدف «ماه نشان» این بود که عده ای در مباحث خدمات اجتماعی وارد میدان شوند و از این حیث حضور در برنامه برای خودم هم یک تجربه جدید بود.
وی که راوی اردوهای راهیان نور بوده است درباره اجرا در این برنامه عنوان کرد: من اجرا در این برنامه را در طول تکلیف های الهی گذشته ام می دانم؛ ما زمانی به جبهه رفتیم، بعد از آن وارد جنگ نرم شدیم و راهیان نور را پی گرفتیم و ان شاءالله از این به بعد هم در حوزه خدمات اجتماعی حرکت می کنیم. این چند وقت هم عده ای از من پرسیدند که حاج حسین کار شما چه ارتباطی با اجرا دارد و من پاسخ دادم که من همان راوی هستم و نه مجری. من بسیجی ای هستم که که یک روز احساس کردم به جنگ و جبهه نیاز است و به جبهه رفتم، آن زمان هم کسی نگفت که ارتشی ها یا نظامی ها آمدند بلکه گفتند بسیجی ها آمدند.
مجری برنامه «ماه نشان» اضافه کرد: اکنون هم کسی معتقد نیست که من به عنوان مجری به «ماه نشان» آمدم بلکه گفته می شود که حاج حسین یکتا راوی دفاع مقدس آمده است. «ماه نشان» یک کار ایثارگرانه بود که گروهی از افراد در ساخت آن همراهی کردند و ما خواستیم غصه ها و دردهای مردم را در آن به تصویر بکشیم. ما خواستیم به وسیله این برنامه کسانیکه دلشان برای مردم می سوزد کاری انجام دهند و بدانند که امروز باید در بحث خدمات اجتماعی محکم پیش رویم.
یکتا درباره برنامه «ماه نشان» و موضوع خدمات اجتماعی که باعث شد به نیازمندان توجه زیادی صورت بگیرد، اظهار کرد: زندگی برخی مردم پر غصه است و ما گاهی می ترسیم که به غصه های آنها نزدیک شویم. با خود می گوییم با این همه غصه که از آنها قصه های فراوانی ساخته می شود، چه کنیم؟ اما نباید بترسیم همانطور که وقتی وارد جنگ شدیم از آن همه آتش و بمباران نترسیدیم. اینجا هم ممکن است حجم عظیم غصه ها مثل یک تراژدی باشد و ابتدا خوف کنید اما باید با غصه های مردم زندگی کرد.
وی در پایان بیان کرد: قصه محرومان و مستضعفان همیشه در عالم خلقت وجود داشته است همچنان که در زمان حضرت علی (ع) و در زمان پیامبر (ص) هم وجود داشت. به هر حال ما دوست داریم یک غصه هم وجود نداشته باشد اما هزاران غصه وجود دارد. با این حال این مهم است که عزم خود را برای برطرف کردن این غصه ها جزم کنیم. نباید به نوعی زندگی کنیم که این غصه ها را فراموش کنیم. اگر توزیع ثروت عادلانه باشد و بسیاری از گفته ها و عمل ما با هم منطبق باشد زمانی می رسد که در کشور پر از نعمت و برکت ما، غصه ای وجود نخواهد داشت.
نظر شما