به گزارش خبرگزاري مهر، روزنامه فايننشال تايمز در تحليلي نوشت : "ضرب الاجل تعيين شده از سوي شوراي امنيت سازمان ملل براي تعليق برنامه غني سازي اورانيوم آمد و رفت . تهران همانطور كه انتظار مي رفت، تاكيد كرد كه اين امر حق قانوني آن تحت معاهده منع گسترش سلاحهاي هسته اي است و از همكاري خودداري كرد. از حالا به بعد گزينه هاي مناسبي وجود نخواهد داشت؛، اما برخي گزينه هاي وحشتناك بالقوه وجود دارند."
نويسنده اين تحليل خاطر نشان مي كند : "بنابراين اين مسئله مهم است كه همه گزينه هاي سياسي تابع يك آزمايش ساده شود : وادار كردن ايران براي كنار گذاشتن تمايلات هسته اي آن چه امكاني را فراهم مي آورد؟ آيا اين بن بست مي تواند از راهي غير از اقدام نظامي حل شود كه ممكن است آتشي را درخاورميانه كه با آشفتگي روبرو است، به راه بيندازد و به اقدامات تلافي جويانه ايرانيها در اين منطقه و خارج از آن منجر شود؟."
در ادامه اين تحليل آمده است : "در مرحله اول، اين مسئله بايد روشن شود كه مقابله نتايج مطلوب نظر ايران را در پي خواهد داشت. طيفهاي مختلف ايران از حق كشور خود در داشتن فناوري(هسته اي) و (قدرت) بازدارندگي حمايت مي كنند. از سوي ديگر ايران در وضعيت مطمئني قرار دارد . آمريكا در عراق گرفتار شده و اين مسئله اي است كه تا حد زيادي نفوذ ايران را در بين اكثريت شيعه افزايش داده است. عملكرد حزب الله عليه اسرائيل طي جنگ اخير در لبنان وجهه ايران در منطقه را تقويت كرد. ذخائر نفتي ايران در حد بسيار بالايي قرار دارند و اين درحالي است كه درخواست براي سرمايه هاي انرژي آن هرگز به حد بالاتري نرسيده است."
به نوشته اين روزنامه، "از سوي ديگر ، دولت بوش نسبت به اجماع نظر شكننده در شوراي امنيت بي صبر شده است ، چرا كه چين و روسيه نسبت به اعمال تحريمها ترديد دارند و اروپاييها هم تمايلي براي پايان دادن به گفتگوهايي كه از دو سال پيش با ايران آغاز كرده اند، ندارند."
در بخش ديگري از اين تحليل به پيشنهاد گفتگوهاي مستقيم واشنگتن با تهران در ماه ژوئن اما با پيش شرط كشنده تعليق غني سازي اشاره شده و آمده است : "حال چه اتفاقي بايد بيفتد؟ بهترين شرط همچنان يك پاسخ سنجيده و متحد است كه يك بسته واقعي از مشوقها و تنبيه ها را به ايران پيشنهاد مي دهد . برخي تحريمها در حال حاضر اجتناب ناپذير هستند، اما بايد به طور مثال براي جلوگيري از هرگونه واردات قابل استفاده براي اهداف هسته اي مورد هدف قرار گيرد. براي ايران بايد بدون شك اين مسئله مشخص شود كه هرمذاكره اي همواره از آن خواهد خواست تا گزارش كاملي از فعاليتهاي هسته اي مخفيانه (!) خود ارائه دهد، اما براي داشتن اميد در راه موفقيت، مذاكرات بايد مهمترين نگراني دو طرف را مورد بررسي قرار دهد."
در پايان اين تحليل آمده است : "الزاما ايران خواهان تضمين هاي امنيتي و به رسميت شناختن آن به عنوان يك قدرت قانوني منطقه اي است. تنها آمريكاست كه مي تواند اين دو مورد را فراهم كند. در مقابل، تهران بايد براي ارائه همه شفاف سازي كامل و قابل رسيدگي هسته اي آماده شود تا مشخص كند كه اين كشورمداخله(!) در امور همسايگان خود را متوقف كرده است و بايد با آن همسايگان در جهت ايجاد ثبات در خاورميانه همكاري كند. اين مورد همچنان مطرح مي شود ، كه همانطور كه در اين مقاله به آن پرداخته شد، بهترين راه براي تعامل با ايران، از طريق يك معامله است."
نظر شما