به گزارش خبرگزازی مهر به نقل از روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، عصر دیروز (چهارشنبه، ۳ شهریور) بهمن نامورمطلق با حضور در شهرداری لالجین به همراه علیرضا قاسمی معاون صنایع دستی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری همدان و امیر پاک رقم شهردار لالجین به صحبت‌های هنرمندان سفال لالجین گوش فرا داد تا با طرح مشکلات آنها، درخواست‌ها و راهکارها برای ارتقای کیفیت صنعت سفال لالجین فراهم شود.
در این نشست نخست شهردار لالجین با اشاره به خوشحالی مردم این شهر از انتخاب لالجین همدان به عنوان شهر جهانی سفال، اظهار کرد: امیداریم با ارتقا ظرفیت و کیفیت این شهر چهار سال دیگر نیز این عنوان را برای خود تمدید کند و نگاه‌ها را همپای شهرهای بزرگ معطوف این شهر ۱۷ هزار نفری را کند و به قطب اصلی صنایع دستی و اشتغالزایی در این حوزه تبدیل کند.
سپس بهمن نامور مطلق – معاون صنایع دستی کل کشور – از هنرمندان لالجین خواست با طرح مشکلاتشان او را در دسته بندی درخواست‌های آنها جهت رایزنی بیشتر و بهتر با استاندار همدان و مسعود سلطانی‌فر - معاون رییس جمهور- و مسوولان ذی ربط دیگر یاری کنند.
تشکیل مرکز تخصصی سفال
سلیمی – رییس انجمن علمی سفال و سرامیک- که برای استانداردسازی سفال لالجین و اجرای زنده نمایشگاه سفال جهت ثبت جهانی تلاش زیادی کرده است و در این حوزه تحصیلات علمی دارد، اظهار کرد: در خواست من به عنوان یک هنرمند با سابقه ۲۵ سال کار و ۱۲ سال تدریس تشکیل یک مرکز تخصصی سفال غیر انتفاعی است که مهارت و دانش بروز را در حوزه سفال برای ارتقای کیفیت آن آموزش دهد. همچنین پیشنهاد دیگرم شناسنامه‌دار کردن اشیا است.
وی با اشاره به وجود ساختمانی برای ایجاد این مرکز عنوان کرد که شرکت تسویه قیمت این ملک را حدود ۳ میلیارد تومان اعلام کرده است که در حد توان ما نیست. ناچار مکانی را به صورت موقت اجاره کردیم و فقط آزمایشگاه کنترل کیفیت را راه‌اندازی کردیم.
نامور مطلق نیز با بیان این که امکان فراهم آمدن تسهیلات بانکی با سود ۴ درصد در این حوزه فراهم است قول داد تلاش کند تا وامی ۱ میلیارد تومانی برای خرید این مرکز تخصیص یابد.
بازارهای هدف در کشورهای اروپایی را زنده کنید
عادل بشیری صادرکننده نمونه سال ۹۴ هم با بیان این که سال گذشته مرکز پژوهش‌های مجلس در حوزه صنایع دستی نظرخواهی را جهت قانون‌گذاری برای رفع مشکلات صنایع دستی انجام داده است، گفت: این مشکلات شامل بحث بیمه هنرمندان است که صنعتگران لالجین نیز از آن محروم شدند و بیمه‌شان قطع شده است. همچنین به واسطه تماس صنعتگران این شاخه با گازهای سمی تصعید شده از کوره‌ها و به تبع آن به وجود آمدن انواع بیماری‌هایی در بین این قشر از صنعتگران خواستار ثبت این شاخه از صنایع دستی در زمره شغل‌های سخت و زیان آور و بازنشستگی پیش از موعد قرار گیرد.
وی در حوزه صادرات نیز با اشاره به این که در سال‌های تحریم بسیاری از بازارهای هدف صنایع دستی در بخش اروپایی از دست داده شده است، تصریح کرد: باز پس گیری این بازارها کاری سخت و دشوار است و ما امید زیادی به جهانی شدن سفال لاجین و بازگشت به این بازارها به کمک شورای عالی جهانی صنایع دستی بستیم و تقاضا داریم این مرکز و سفارتخانه‌های ایران با رایزنی بستر باز گشت ما به این بازارها را فراهم آورند.
عراق خواهان سفال بی‌کیفیت با قیمت ارزان است
او با تأکید بر این که سفالگران بازار عراق را فرصت نمی‌دانند، افزود: این بازار بیشتر تهدید است تا فرصت چرا که ما یکبار چنین تجربه‌ای را در ترکیه داشتیم که با بهبود وضعیتش در این حوزه به یکباره با گذاشتن قوانین دست و پاگیر عملاً راه را برصنتعگران ما بست و چندین سال رکود صنعت سفال در لالجین را شاهد بودیم حال چه تضمینی وجود دارد چنین اتفاقی در عراق تکرار نشود. بازار تک مشتری ریسک و خطر بالایی دارد.
بشیری تصریح کرد: عراقی‌ها صنعتگران لالجین را به سمت تولید محصولات بی‌کیفیت با بسته‌بندی های نازل و قیمت ارزان سوق می‌دهند. آنها به جای استفاده از جعبه خواستار بسته بندی این محصولات با پوشال هستند.
این صادر کننده با اشاره به این که هلند یکی از بازارهای هدف پیش ازاعمال تحریم‌ها در حوزه سفال ایران بوده است، توضیح داد: اکنون با قوانین سفت و سخت گمرکی کرایه‌ای که زمانی ۳ الی ۴ میلیون تومان بود اکنون به بیش از ۲۴ میلیون تومان رسیده است و صادرات به این بازار را برای لالجینی‌ها بسیار دشوار کرده است.
وی باردیگر درخواست کرد که بازارهای هدف اروپایی با ثبت جهانی سفال لالجین رونق بگیرد.
سفالگران از کار همتایان خود در کشورهای صاحب‌نام دیدن کنند
بشیری همچنین اظهار کرد: تولیدکنندگان و صادرکنندگان هیچ گونه آشنایی و شناختی از سلایق بازار هدف ندارند. تدبیری اندیشیده شود تا تولیدکنندگان و صادرکنندگان نخبه ما در قالب هیأت‌هایی از کارگاه‌های کشورهای صاحب‌نام در حوزه سفال و سرامیک دیدن کنند و تجربیاتشان را به صورت مشترک در اختیار یکدیگر بگذارند.
وی همچنین خواستار برگزاری کلاس‌های آموزشی برای ارتقا کیفیت سفال شد و افزود: به عنوان مثال سفال‌های لالجین در سرمای زیاد ترک می‌خورد و از بین می‌رود که این موضوع مهمی در بحث استاندارد صادرات است.
نامور مطلق نیز در پاسخ به این مشکلات و پیشنهادات اظهار کرد: بیمه هنرمندان قطع نشده مگر آن که هنرمندان حق بیمه را پرداخت نکرده باشند و انفصال ایجاد شده باشد که در چنین حالتی بازگشت به بیمه در بسیاری از موارد سخت و یا ناممکن بوده است. اگر بیمه هنرمندی بدون دلیل قطع شده حتماً به ما گزارش دهید تا بررسی کنیم. همچنین در بخش بیمه مشاغل سخت هم دوستان توضیحاتی ارائه خواهند داد.
بازار عراق تهدید نیست
وی توضیح داد: شورای عالی جهانی هم نمی‌تواند در بخش صادرات کمکی انجام دهد ما خودمان در ایران باید پیگیر این موضوع باشیم. نخست آن که بشخصه عراق را تهدید نمی‌دانم اما به عنوان فرصت پایدار نیز به آن نگاه نمی‌کنم. به هرحال بخش زیادی از صادرات سفال ما به کشور عراق است و صنعتگران از این راه امرار معاش می‌کنند بنابراین نمی‌توان از این بازار با عنوان تهدید یاد کرد. مگر چین محصولات صادراتی خود به اروپا و آمریکا را نسبت به سایر نقاط دیگر با کیفیت ارسال می‌کند. بازار عراق یکسری محصولات را می‌پذیرد بازارهای دیگر هم محصولات با کیفیت را می‌پذیرند که باید هر دو نوع بازار را حفظ کرد.
او گفت:شما قدم‌های اول را بردارید ما هم کمک می‌کنیم. فرضاً اگر در کشوری بازاری یافت شد که خواهان سفال لالجین است، معاونت صنایع دستی می‌تواند به رایزن فرهنگی ایران نامه ارسال کند و کمک کنیم تا هیأت تجاری به آنجا ببرید. ما نمی‌توانیم هنرمند را به خارج بفرستیم چرا که بودجه نداریم از طرفی تولید کننده باید کار خود را بکند و تاجر کار خود را. می‌توانیم کمک کنیم تا تاجران به کشورهای هدف سفر کنند به شرط آن که نیازها و برنامه‌ها و بازار هدف صادرکنندگان مشخص باشد در این صورت ما به سفارتخانه مذکور نامه می‌زنیم و گرنه ارسال نامه به تمام سفارتخانه‌ها بی‌فایده است.
انجمن صادرکنندگان لالجین تشکیل شود
معاون صنایع دستی همچنین پیشنهاد تشکیل کنسرسیوم تجار سفال لالجین و تقسیم بازار های هدف بین صنعتگران لالجین را داد و تشریح کرد:شما رقیب یکدیگر نیستید. رقیب لالجین ترکیه، چین، مراکش و... است. اکنون به دلیل ثبت جهانی سفال لالجین خودبهخود این شهر یک برند جهانی است. شما صنعتگران باید از این فرصت استثنایی به بهترین نحو ممکن بهره ببرید.
او خطاب به شهردار لالجین توضیح داد: اکنون انجمن صادرکنندگان تهران راه اندازی شده است. اگر صنعتگران لالجین نیز انجمن صادرکنندگان سفال لالجین را راه‌اندازی کنند آنوقت ما می‌توانیم به شما برای شناسایی و رایزنی در بازارهای هدفتان کمک کنیم اما به صورت فرد به فرد مشکل است. باید گام‌های نخست و مقدماتی را بردارید ما هم کمک‌های بعدی را انجام می‌دهیم.
فروش اصلی‌ترین مشکل سفال لالجین
همچنین در این نشست خشوعی یکی از پیشکسوتان تولید سفال با تأکید بر این که همچنان اصلی‌ترین مشکل سفال فروش آن است و مسوولان زیادی همیشه حرفهای خوبی زده‌اند که بعد از جلسات به ورطه فراموشی سپرده شده است، توضیح داد: بازاریابی و فروش نکته بسیار مهمی است. در همهجا سرمایه‌گذار جنس را خریده و بسته بندی شده تحویل می‌دهد و بازار خود را پیدا می‌کند اما لاله جین در این زمینه بسیار ضعیف است. اگر با این رویه پیش برود لالجین با مشکلات جدی رو به روی می‌شود.
وی با بیان این که ۵۰ سال پیش مدیریت و تجارت در این زمینه وجود داشته است، گفت: اکنون باید یک مرکزی وجود داشته باشد که تولیدات خوب را تقسیم بندی کند و به آنها شناسنامه بدهد. تولیدات لالجین بیشتر هنری است. من به عنوان یک تولید کننده پیشکسوت وظیفه خودم را انجام داده‌ام. من نمی‌توانم دنبال بازار باشم چون آنوقت دیگر نمی‌توانم به تولید بپردازم. شما باید تولیدکننده را تشویق کنید تا به خلاقیت در صنعت سفال بپردازد اما اکنون متأسفانه صادرکنندگان ما نیز سلیقه‌ای برخورد می‌کنند. تولیدکننده که نباید بازار را شناسایی کند او باید محصول را بر حسب سفارش تهیه کند که چنین اتفاقی در لالجین نمی‌افتد و همچنان مشکل فروش اصلی‌ترین معضل سفال لالجین است.
این صنعتگر ادامه داد: لالجین نیازمند ساختار یک انجمن با کیفیت است.
کارگاه‌های سفال و محصولات آنها شناسنامه‌دار می‌شوند
نامور مطلق نیز با تأکید بر این که انجمن دولتی نباید وجود داشته باشد، گفت: در مورد شناسانامه دار کردن کارگاه ها حتماً این موضوع را پیگیری می‌کنیم در حوزه شناسنامه دار کردن کالاها نیز فریدون میرزالو مدیرکل دفتر حمایت از تولید صنایع دستی برنامه بسیار مفصلی برای شناسنامه و کد دار کردن کالاها دارند. همچنین در ظرف چند هفته آینده ۱۳ هزار کارگاه بزرگ بالای ۵ نفر شناسنامه و کد می‌گیرند. و در ادامه بر سراغ کارگاه‌های شخصی هم خواهیم رفت. ابتدا کارگاه‌ها را شناسنامه‌دار می کنیم و سپس برای محصولات هم کد تعریف می‌کنیم.
وی مشکل فروش را نه تنها مربوط به لالجین بلکه همه دنیا دانست و گفت: اکنون تولید بر تقاضا پیشی گرفته است و از این رو تبلیغات گسترش پیدا کرده است. باید دنبال مصرف کننده گشت و آن را اغوا و جذب کرد. فروش دست صنعتگران است هرچند برجام هم کمک کرد تا کمی گشایش در این زمینه ایجاد شود. ما آماده دادن تسهیلات هستیم. از تشکیل انجمن حمایت می‌کنیم حتی در مواردی به صورت خیلی محدود می‌توانیم وام بلاعوض هم بدهیم.
او ادامه داد: ما به انجمن صادرکنندگان تهران کمک خوبی کردیم. اما این فکر اشتباه است که تولیدکننده فقط تولید کند و دولت وظیفه فروش آن را داشته باشد. فروش باید توسط صادرکننده صورت بگیرد. از دولت انتظار ارائه تسهیلات داشته باشید.
نظر شما