پیشگیری از انقراض زبان پارسی باعث تدوین کتاب«شور شیرین» شد

خسرو پرهام، گردآورنده اثر ادبی «شور شیرین»  در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: حدود چند دهه است که مشغول تدوین کتاب ترانه های کردی کرمانشانی هستم.

وی افزود: زمانی که می گوییم واژگان یا ترانه های کردی کرمانشانی نه یک واو کمتر و نه یک واو بیشتر مربوط به هیچ جایی به جز مردم کرمانشاه نیست.

هر کس سواد خواندن و نوشتن داشته باشد می تواند شور شیرین را بخواند

گردآورنده این اثر گفت: این اثر، تنها اثری است که هرکس در حد خواندن و نوشتن سواد داشته باشد، به راحتی می تواند آن را بخواند. چرا که آن را اعراب گذاری کرده ام.

وی این اثر ارزشمند را از مجموعه آثار فولکلور یا بومی دانست و گفت: ترانه های درج شده در این اثر مربوط به عامه مردم کرمانشاه بوده و تعلق به شخص خاصی ندارد.

پرهام تصریح کرد: وقتی می گوییم مردم کرمانشاه منظورمان از قسمت هایی از همدان و حتی خانقین و بغداد - مردمی که آمده اند و کرمانشاه را ساخته اند- تا سنندج و جنوب کشور است.

وی افزود: این صحبتی که ما تحت عنوان کلماتی چون «چه توای؟ = چه می خواهی؟»، «چه اوشی؟ = چه می گویی؟»، «باو= بیا»، «بچو= برو» و...نتیجه و برآیند صحبت این مردم با هم است.

این نویسنده و پژوهشگر کرمانشاهی گفت: مردم کرمانشاه، تنها قومی هستند که دسته کم به ۳ زبان کردی کرمانشاهی، فارسی کرمانشاهی و فارسی صحبت می کنند.

کرمانشاهیان نزدیکترین قوم به زبان پارسی هستند

وی تصریح کرد: ما نزدیکترین قوم به زبان پارسی هستیم و ما وقتی پارسی را درست صحبت می کنیم این زبان به خوبی ادا می شود.

پرهام  تیراژ این کتاب را ۲۰۰۰ نسخه اعلام کرد و گفت: این کتاب در قالب دو مجلد جدا به چاپ رسیده است که یکی «ترانه های شور شیرین» ۳۲۷ صفحه بوده که شامل ۱۳۵۸ بیت کردی کرمانشانی به اضافه دو هزار و ۴۰۰ واژه است.

وی افزود: مجلد دیگر این اثر «شور شیرین کامل» است که ۶۷۶ صفحه دارد و علاوه بر ۱۳۵۸ بیت کردی با معنای فارسی، ۱۱ هزار واژه و فعل نیز در آن درج شده است.

شورشیرین ۱۲۰ صفحه پاورقی از تاریخ و فرهنگ کرمانشاه دارد

 این نویسنده و پژوهشگر کرمانشاهی گفت: این مجموعه ۱۲۰ صفحه a۴ پاورقی در ارتباط با تاریخ کرمانشاه دارد و ۲۰ نوع چوپی کرمانشاهی نیز در آن آورده شده است. در این ترانه ها هر مطلبی بیان شده است، در پاورقی توضیحات آن درج شده است.

وی گفت: هدف ما از گردآوری این مجموعه فقط و فقط حفظ و تقویت زبان فخیم و سترگ فارسی است.

پرهام خاطر نشان کرد: نزدیکترین زبان به زبان فارسی، زبان کردی کرمانشانی است. در نتیجه ریشه زبان ما و زبان فخیم فارسی اوستایی است، برای مثال فارسی می گوییم «برف» و کردی کرمانشاهی یا کرمانشانی می گوییم «ور» و خیلی چیزهای دیگر.

زبان پارسی درخت تناوری است که گویش کرمانشانی شاخه ای از آن است

وی زبان پارسی را درخت تناوری دانست که زبان یا گویش کرمانشانی شاخه ای از این درخت تناور است و بزرگانی چون، فردوسی، سعدی، مولوی، حافظ، نظامی، صائب تبریزی، اوحدی، مراغه ای، ناصر خسرو و...از مفاخر جهان در ادبیات پارسی هستند.

این پژوهشگر کرمانشاهی گفت: با توجه به اینکه زبان کردی کرمانشانی زیرمجموعه زبان و فرهنگ پارسی است. بخاطر حفظ و نگهداری این زبان ها دست به چنین اقدامی زده ایم.

وی افزود: سازمان ملل اعلام کرد که در هزاره گذشته بیش از ۲۰۰۰ زبان از بین رفته و زبان های زیادی در معرض انقراض هستند. لذا ما بخاطر حفظ زبان کردی کرمانشانی برای آیندگان و البته تقویت زبان پارسی که زبان مادری ما است، چنین اقدامی را انجام داده ایم.