سالم‌ترين رسانه موجود براي كودكان كتاب است / رسانه‌هاي ويژه كودكان نياز به نظارت دارند

به گزارش خبرنگار مهر، در اين نشست كه با مديريت و اجراي سيدعلي كاشفي خوانساري برگزار شد، مصطفي رحماندوست شاعر نام آشناي كودكان و نوجوانان رسانه هاي ايران را به چند دسته تقسيم كرد: مكتوب، ديداري ـ شنيداري و ديجيتالي.

وي سالم ترين و خوش تأثيرترين رسانه بر كودكان را رسانه مكتوب دانست و گفت: "حتي اگر در اين ميان مجلات زرد هم براي كودكان منتشر شود، زيان آن بسيار كمتر از رسانه هاي ديداري مانند تلويزيون است. بهترين كساني كه براي كودكان قلم مي زنند از مطبوعات شروع مي كنند و بعد سراغ نويسندگي مي روند و در ادامه وارد عرصه راديو و تلويزيون مي شوند."

رحماندوست متذكر شد: "سالم ترين رسانه موجود براي كودكان در حال حاضر رسانه مكتوب است، اما متأسفانه وزارت ارشاد تمام درهاي ورود به اين رسانه را بسته و مواظب كتاب هاست! اين سانسور از يك طرف فضاي كار را بسته و از طرف ديگر محيط امن ايجاد كرده است. با كنترل و سانسور آثار بزرگسالان مخالفم، اما در حيطه آثار كودكان موافقم و معتقدم آثار كودك بايد قبل از چاپ كنترل شوند."

دبير جشنواره تئاتر كودك و نوجوان افزود: "هر چند من شخصا با سيستم كنترل و نظارت بر چاپ مشكل دارم، اما اين نگاه باعث سالم شدن فضا شده است. به عقيده من مسموم ترين رسانه براي كودكان تلويزيون است. البته توليدات رسانه داخلي كمي فرق مي كند و ممكن است از نظر جاذبه كمتر از توليدات خارجي باشد، اما زيانش از برخي آثار خارجي براي كودكان كمتر است."

در ادامه اين نشست، مجيد راستي از تهيه كنندگان آثاركودك و نوجوان صدا و سيما گفت: "آيا فقط تلويزيون ماست كه براي كودكان ناسالم است؟ آيا در مطبوعات ما و در رسانه هاي ديگر هيچ مشكلي براي آموزش كودكان وجود ندارد؟ كساني كه همواره انتقاد مي كنند بايد خود بگويند چه كار كرده اند. چرا بايد دانش آموز امروز نمره اخلاقش پائين باشد؟ من فكر مي كنم بخشي از اين تربيت به مربيان بعد از انقلاب  برمي گردد. بسياري از اين مربيان خودشان نيازمند تعليم و تربيت هستند."

وي افزود: "متأسفانه اين روزها شعار جاي خود را به آموزش داده و از شعار نمي توان توقع زيادي داشت. گاهي توقعاتي داريم، اين توقعات جوابگوي ما نيست و انتظارات و توقعات اشتباهي جايگزين مي شود. كشور شبيه سوپرماركتي است در آن بايد همه چيز به هم بخورد، به طوري كه نمي توان گفت سانسور نباشد اما كتاب باشد."

راستي گفت: "بر اساس تجربه هر كاري كه قائم به فرد بوده سالمتر از كاري است كه قائم به كسان ديگر است. ابتدا بايد يك تعريف مشخص در اين باره پيدا كنيم و سپس درباره آن صحبت كنيم. اگر تعريف مشخص نباشد، انتظارات متفاوت خواهد بود."

در ادامه نيز ژوبين غازياني كارشناس تئاتر كودك و نوجوان بر لزوم تفكيك گروه سني برنامه هاي تلويزيوني ايران در ساعت هاي مختلف شبانه روز مانند كشورهاي ديگر دنيا تأكيد كرد و گفت: "با تفكيك سني اين برنامه ها مي توان از بدآموزي اين آثار بر كودكان جلوگيري كرد."

وي همچنين بر ارتقاء سطح كيفي آثار تلويزيوني كودكان به يژه انيميشن تأكيد و با اشاره به انيميشن هاي خارجي مانند "شرك" تصريح كرد: "اين كشورها براي توليد انيميشن براي كودكان تنها دو سال فكر مي كنند و مراحل پيش توليد را پشت سر مي گذارند. حالا بايد ديد ما چقدر براي توليد اين آثار وقت مي گذاريم؟ من فكر مي كنم رسانه ما بهتر است قبل از توليد اثر به بررسي  تأثير آن اثر بر كودكان و نوجوانان بپردازد."