به گزارش خبرگزاري مهر، اين نانوحامل هاي هوشمند را مي توان به عنوان يك مدل براي ساخت ابزار حامل داروي ضد سرطان استفاده كرد كه تومورها را هدف گرفته و محتوياتش را با دريافت يك سيگنال بيوشيميايي خاص از تومور رها مي كنند.
گروهي از محققين به رهبري Patrick Hunziker، نانوذرات پليمري توسعه داده اند كه يك گيرنده زيستي در پوسته بيروني آن و يك اثرگذار زيستي درون سلول آن قرار گرفته است. اين گيرنده و اثرگذار هر دو وسيله اي جهت آشكارسازي يك سيگنال بيوشيميايي خاص فراهم مي كنند كه روي نانوحامل و محتويات آن اثر مي گذارد. اين اثر مي تواند شامل رهاسازي دارو يا ايجاد سيگنال تشخيص بيماري باشد.
بر اساس گزارش ستاد ويژه توسعه فناوري نانو، محققان از يك پروتئين با منافذ ميكروبي جهت انتقال مولكول هاي غيرفلوئورسانت خاص به درون نانوحامل استفاده كرده اند. اين مولكول به عنوان زيرلايه اي جهت بارگذاري آنزيم در درون نانوحامل عمل مي كند بدين وسيله يك مولكول فلوئورسانتي توليد مي شود كه با ميكروسكوپ فلوروسانت قابل رؤيت است.
محققان ظهور سيگنال فلوئورسانت را مدركي براي اثبات عملكرد نانوحامل هاي هوشمند طبق طراحي هاي انجام شده مي دانند. آنها متذكر شدند، اين آنزيم انتخابي بايد بتواند داروي غيرفعال را فقط جهت رهاسازي درون سلول مريض فعال كند.
نظر شما