خبرگزاری مهر - گروه استانها: در ایامی نه چندان دور کوتاه بودن راه های ارتباطی ماشین رو، نوع معیشت مبتنی بر دامداری و کشاورزی و ضرورت تحرک فراوان در فصول سه گانه بهار و تابستان و پاییز کفشی را طلب می کرد که سبک، راحت، مقاوم، خنک و در عین حال ارزان باشد.
با نگاهی به پای پوش های دوخته شده در دوران های گذشته می توان دریافت خصوصیات ذکر شده که جوابگوی خواسته های روستاییان همدانی باشد، گیوه بوده است.
ورود به برخی روستاهای همدان و گذر در کوچه پس کوچه های آن نشانگر این واقعیت است که با وجود تحولات در اقتصاد این مناطق و از بین رفتن فاصله شهری و روستایی، روستاهای همدان هنوز هم در بسیاری موارد هویت خود را حفظ کرده و نماهای متعددی از زمان های قدیم را یادگار دارند.
بنا به افسانه های های تاریخی نخستین انسانی که در اثر نیاز موفق به ساختن و تهیه گیوه شد سرداری از سرداران ایران باستان به نام گیو پسر گودرز و داماد رستم جهان پهلوان بود که همین امر باعث آن شد تا این پای پوش دست ساز، نام گیوه را صاحب شود.
مردم همدان اغلب از اواخر بهار تا اواخر ماه اول پاییز به پوشیدن کفش های گیوه محلی عادت داشتند به نوعی که زیره این کفش ها معمولا از کهنه پارچه ها به طرز مخصوصی بهم کوبیده و متراکم می شد و پا در این نوع گیوه ها کاملا راحت بود.
این پای پوش قدیمی که روزگاری به خصوص در فصل تابستان مورد استفاده قرار می گرفت در سال های اخیر به سبب رواج کفش های ماشینی و جایگزین شدن آن در اکثر مناطق استان رونق و اعتبار دیرین خود را از دست داده و صنعتگران شاغل نیز به علت کمی درآمد و کاهش تقاضا در این رشته به مشاغل دیگری روی آورده اند.
گیوه بافی یکی از صنایع استان همدان است که تعدادی از ساکنان روستاهای همدان همچنان به تولید آن مشغولند و مهمترین مرکز تولید کننده گیوه در استان همدان روستای دهفول از توابع نهاوند است.
بیشترین آمار گیوه بافان را بانوان تشکیل می دهند و به رغم صنعتی شدن تولید کفش، پای پوش گیوه همچنان در میان کفشها جای خوش کرده و قصد دارد همچنان به رقابت نابرابر خود با کفش ادامه دهد.
نظر شما