دكترمحسن اسماعيلي عضو حقوقدان شوراي نگهبان در گفتگو با خبرنگار"مهر"، به تشريح ديدگاه هاي خود درباره مطابقت قوانين حقوق بين الملل و مقررات بين المللي با روند شكل گيري رژيم صهيونيستي پرداخته و درادامه با اعلام طرح رفراندوم بعنوان يك راهكارمنطبق با قواعد حقوق بين المللي، آن را با اصول و معيارهاي دمكراسي ومهمتر از آن با روح بلند بشر دوستي و شفقت آميخته ، ارزيابي كرده است . متن اين گفتگوبه شرح ذيل مي آيد.
- به نظر شما روند تشكيل اسرائيل چه بوده و آيا از نظر حقوق بين الملل روند درستي داشته است؟ دليل اينكه ما دولت اسرائيل را به رسميت نمي شناسيم چيست؟
اسماعيلي : به رسميت نشناختن اسرائيل تنها به دليل مباني فكري و عقيدتي و يا روابط عاطفي و قلبي ما با مردم فلسطين نيست. بلكه علاوه بر اين اصول، از نظر موازين حقوقي بين المللي هم اسرائيلي وجود ندارد كه بتواند به رسميت شناخت شود.دولت از نظر حقوق بين المللي داراي مفهومي ثابت و روشن است كه پيدايش و شناسايي آن را منوط به تحقق عناصري خاص مي كند. براساس معاهدات عرف مسلم ، هردولت بايد حداقل داراي سه عنصر اصلي جمعيت دايمي، سرزمين و كنترل موثر يعني حاكميت باشد و بدون هر يك از اين پيش نيازها، هيچ دولتي در صحنه روابط جهاني پديد نيامده و مورد شناسايي مجامع بين المللي و ساير كشورها قرار نمي گيرد.
وي مي افزايد: با اين حال پنج دهه پيش از اين طي يك برنامه ريزي هدفمند و خاموش به منظور به وجود آوردن غده اي سرطاني درقلب كشورهاي اسلامي، آوارگان خشمگين و پر عقده اي از ميان صهيونيست هاي سراسر جهان به سوي فلسطين كوچ داده شدند. آنان به دليل آمادگي رواني خود وبا دلگرمي نسبت به حمايت هاي همه جانبه طراحان اصلي اين توطئه توانستند با خشونتي هر چه تمامتر آن سرزمين را با روشهاي غير قانوني تصرف كرده و در صدد تشكيل يك دولت جعلي برآيند. البته در اين بين غفلت و گاهي خيانت برخي دولتهاي عربي و اسلامي را نيز نبايد فراموش كرد؛ چيزي كه نقش مهمي در تسهيل بزرگترين عصب تاريخي و كاهش هزينه هاي آن داشت. به هرتقدير صهيونيست ها سرزميني نداشتند و آنچه نيز به دست آورده بودند طبق بديهي ترين اصول حقوقي نامشروع بود و نمي توانست براي آنها حق مكتسب محسوب شود.
به اعتقاد وي ماجراجوهايي كه بدون هيچ پيوند مادي و معنوي در آن سرزمين گرد آمده بودند در نگاه عرف و حقوق بين الملل جمعيت به شمار نيامده و وجه اشتراكي جز ورود و اقامت عدواني نداشتند. طبيعي است كه با اين وصف ازحاكميت نيز نمي توان سراغي گرفت و در نتيجه اسرائيل از هيچيك از مشخصه هاي لازم براي تشكيل يك دولت بهره مند نبود و نمي تواند به رسميت شناخته شود.
- پس به چه دليل حتي برخي كشورهاي مسلمان با اسرائيل ارتباط برقرار كرده و مي كنند؟
اسماعيلي: به رغم اين واقعيت هاي غير قابل انكار كه دولت اسرائيل را غير قانوني مي كنند به موجب نقشه ها و حمايت هاي پرحجم ومستمر، نه تنها اسرائيل توانست نام خود را برفهرست نام دولتها تحميل كند، بلكه متاسفانه موفق شد به ادامه وتوسعه اشغال بينديشد و از هيچ فشار وتهديدي منطقه اي وجهاني براي جلوگيري از جنايتهاي فجيع خود نهراسد. اكنون بيش از پنجاه سال از آن سالها گذشته است و آوارگي به عنوان سرنوشت محتوم مردم ستمديده فلسطين پذيرفته شده و حوادثي نظير شهادت محمد الدوره در دامان پدري كه سرپناهي جز جان خود براي او نيافته بود، به صحنه هايي عادي و روزمره تبديل گشته است با اين حال به دليل وابستگي دولت ها به بيگانگان و نداشتن پشتوانه مردمي و نيز تفرقه ميان دولتهاي مسلمان و از طرف ديگر تهديدها و تطميع هاي دولت هاي بزرگ دولت جعلي اسرائيل به حيات خود ادامه مي دهد.
- حالا چه بايد كرد: راه حل بحران چيست؟
اسماعيلي: چند سال پيش رهبر معظم انقلاب اسلامي دراين زمينه راه حلي براي برون رفت از بحران كنوي پيشنهاد كردند كه امكان اجرا، حفظ اموال وحمايت از مظلومان وجهه بارز آن است و در عين انطباق با قواعد حقوقي بين المللي، با اصول و معيارهاي دمكراسي ومهمتر از آن با روح بلند بشر دوستي و شفقت آميخته بود.
به گفته وي بازگشت آوارگان، رفراندوم و همه پرسي در فلسطين وتعيين تكليف مهاجران صهيونيست توسط دولت جديد اصول اين طرح مهم را تشكيل مي دهد كه به نظر نمي رسد كسي را ياراي انكار ضرورت آن باشد. بازگشت آوراگان به سرزمين و خانه تاريخي خود حقي است كه امروزه براي همه مردم جهان به رسميت شناخته شده است واصولا هدف ازتشكل كميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل نيز به شمارمي رود. همسويي اين پيشنهاد با آنچه سالهاست كه اين كميساريا شعارآن را مي دهد بهانه اي براي عدم اجراي آن از سوي سازمان ملل باقي نمي گذارد.
ازسوي ديگرمراجعه به آراء عمومي از اولين تجليات احترام به دمكراسي و رعايت حقوق شهروندي محسوب مي شود ؛ بويژه آن كه رهبر انقلاب تصريح كرده اند كه تمامي ملت فلسطين اعم از مسلمان، مسيحي ويهودي بايد در اين رفراندوم شركت كرده و دراين مسير تبعيضي بين حقوق صاحبان اصلي قدس صورت نخواهد گرفت. اگر دراعلاميه جهاني حقوق بشر مشاركت همگاني و انتخاب آزاد به عنوان بديهي ترين بند از حقوق مدني و سياسي انسانها شناخته شده و اگر مجمع عمومي سازمان ملل در اين ادعا صادق است كه "اعلاميه مذكور يك محصول، استاندارد عمومي براي همه مردم و ملتهاست"، ديگر چه بهانه اي براي درنگ و تاخير در پذيرش و اجراي پيشنهاد ايران اسلامي وجود دارد؟
- آيا پذيرش و اجراي اين طرح در صلاحيت و حدود اختيارات سازمان ملل هست؟
اسماعيلي: بله، جالب اين كه بند يك ماده يك منشور ملل متحد مقرر مي دارد كه "يكي از اهداف و مقاصد سازمان ملل اين است كه به طرق مسالمت آميز و بر طبق اصول عدالت و حقوق بين الملل، موجبات تعديل و حل و فصل از اختلافات بين المللي و وضعيت هايي را كه ممكن است منجر به نقض صلح گردد، فراهم آورد".
مجمع عمومي سازمان ملل كه از طرح گفتگوي تمدنها ازسوي ايران آن گونه استقبال كرد كه نام و شعار سال 2001 را به آن اختصاص داد، براي اثبات صداقت خود چاره اي جز تن دادن به پيشنهاد جديد ايران اسلامي نداشت؛ بويژه آن كه در اين طرح با رافت ديني، از امكان بخشش مهاجران و مثلا اعطاي تابعيت فلسطيني در دولت جديد به آنها هم سخن به ميان آمده و در اين زمينه نيز خواست مردم و تصميم حكومت جديد مردمي ملاك عمل معرف شده است.
- آيا براي تحقق و اجرايي شدن طرح پيشنهادي رهبر معظم انقلاب اسلامي، اقدامي هم صورت گرفته است يا نه؟
اسماعيلي: اين را بايد از دستگاههاي مسئول مثل وزارت امور خارجه پرسيد كه در اين سالها چه كارهايي انجام داده اند، البته تجربه نشان داده است تسلط قدرتهاي بزرگ بر اركان سازمان ملل اميدي براي يك تصميم جدي و اجرايي باقي نگذاشته است. زيرا طي بيش از پنج دهه اشغال خانه مسلمانان و اولين قبله آنان، دشمن از هيچ جنايتي، حتي نسبت به كودكان و زنان بي پناه ، چشم نپوشيده و در عين حال در اين مدت طولاني و پرمرارت هيچ يك از مجامع بين المللي اقدام ثمربخشي از خود نشان نداده اند .
در اين سالهاي دراز ستمديدگان دنيا به چشم خود ديده اند كه اين نهادهاي جهاني، آنگاه كه نوبت به حمايت از حقوق محرومان مي رسد، فقط به صدور بيانيه هاي بي خاصيت و قطعنامه هاي غيرالزامي بسنده كرده اند. اما به هنگام در خطر افتادن منافع دولت هاي بزرگ با دستپاچگي وشتابي خنده دار به صدور قطعنامه هاي الزامي و قهرآميز اقدام و از هيچ خشونتي خودداري نمي كنند . براي نمونه در طول 8 سال جنگ تحميلي عراق عليه ايران، شوراي امنيت سازمان ملل، جز صدور چند قطعنامه غيرالزامي و توصيه طرفين به خويشتنداري، حركتي از خود نشان نداد و اين در حالي بود كه در كمتر از 8 روز از آغاز تجاوز همان رژيم به كويت چندين قطعنامه الزام آور صادر و در فرصتي كوتاه اجازه داد تا ژاندارم خود خوانده جهان تمام منابع حياتي و نيز مردم بي پناه عراق را زير حملات پي در پي و كوبنده خود نابود كند.
- به نظر شما تنها راه پيروزي در برابر اين تجاوزگر بي منطق رِيم صهيونيستي چيست؟
اسماعيلي: اين واقعيت ها نشان مي دهد كه تنها راه پيروزي در برابر اين تجاوزگر بي منطق مبارزه و استقامت است؛ زيرا با ديدن اين تناقض هاي آشكار است كه مردم بصير دنيا ديگر ارزش و احترامي براي آنان كه ژست دفاع از حقوق بشر را گرفته اند، قائل نمي شوند.يعني همان راهي كه مردم رشيد ايران در سه دهه پيش تجربه كردند و اخيرا نيز مقاومت و پيروزي حزب الله لبنان در برابر جنگي نابرابر يك بار ديگر درستي آن را اثبات كرد.
البته آنان براي طي اين مسير به همراهي و پشتيباني افكار عمومي جهانيان نيز احتياج دارند و بهترين شيوه براي ابراز اين همدلي شركت در راهپيمايي روز جهاني قدس است . اين راهپيمايي را به هيچ وجه نبايد عادي تلقي كرد، بلكه ناقوس مرگ اسرائيل است كه در همه كشورها مي تواند و بايد به صدا درآيد.
نظر شما