به گزارش خبرگزاري مهر از پاريس "رونو ژيرارد" گزارشگر باسابقه سرويس خارجي فيگارو در تحليلي از اوضاع جهاني مي نويسد: جهان از سپتامبر 2001 تا كنون شاهد تابستاني اينچنين حاد از نظر سياسي مانند تابستان گذشته نبود: كره شمالي اولين آزمايش هسته اي خود را انجام داد، ايران اعلام كرد كه برنامه هسته اي خود را به هر قيمتي كه شده ادامه مي دهد. عراق در جنگي داخلي و شورش هاي ضد غربي فرو رفته است. رژيم نظامي سودان بسوي يك هرج و مرج كشنده در دارفور مي رود و در افغانستان، ناتو يك چالش خونين را با سرداران ترياك متحمل مي شود.
"در پاكستان، با القاعده همانند گذشته رفتار مي شود و با نفي مرتب، اين كشور حتي حداقل خدمات را در مبارزه عليه شبكه بن لادن نمي دهد. در لبنان، حزب ا.. كنترل خود را روي جامعه بيشتر تقويت مي كند و هيچ آغاز جديدي براي خلع سلاح چريك هاي شيعي مشاهده نمي شود. در فلسطين جوانان تحت درفش احزاب سياسي كه موجوديت اسرائيل را همچنان انكار مي كنند، رو به افراط گرايي گذاشته اند. در روسيه ، كرملين بدون هيچگونه پيچيدگي رواني، پيشرفت هاي دموكراتيك و گشايش هاي پانزده ساله اخير خود در قبال غرب را لگد مال مي كند. خلاصه اينكه در آستانه پائيز 2006 شاهد طولاني تر شدن فهرستي طولاني از ويروس رو به ظهور ناگهاني بي ثباتي هستيم."
"ژيرارد" در بخش ديگري از مقاله خود پس از اشاره به حداكثر قدرت بازدارندگي امريكا در زمان بحث 5 فوريه 2003 شوراي امنيت در خصوص حمله به عراق، اضافه مي كند: اعزام 50000 نيرو به كويت نشاندهنده آن بود كه امريكا در اين خصوص بسيار جدي است. .. ريچارد پرل به هر كاري دست زد تا پيشنهاد مخفي صدام حسين در قبول هرگونه توقع امريكايي ها را كه مانع از به راه انداختن جنگ مي شد، خفه كند و اطرافيان بوش هم به اشتباه چنين پيشنهادهايي را مدنظر قرار ندادند. آن زماني بود كه ايران نيز پيشنهاد تعليق داوطلبانه فعاليت هاي هسته اي خود را بمنظور نشان دادن حسن نيت خود مي داد.
" شكست امريكا در عراق برخلاف تصور موجب ايمن تر شدن تهران گرديد. ايرانيان فهميدند كه كنگره در آن شرايط به جورج بوش اجازه نخواهد داد تا به ايران حمله كند. اظهارات امريكا در شوراي امنيت عليه برنامه هسته اي ايران ديگر وزنه اي نداشت، زيرا بخوبي مي دانيم كه با هيچ استفاده از نيروي نظامي دنبال نخواهد شد. از همه بدتر، با تحريك در سه برابر شدن بهاي نفت، امريكايي ها ايران را مجهز به توان مالي زيادي كردند كه براي تغذيه نظامي جاه طلبي هاي برتري طلبانه منطقه ايش، در خواب بدنبال آن بود."
به گزارش "مهر" مفسر فيگارو در عين حال نوشت: امريكا با تسخير عراق نتوانست از موضع بازدارندگي كه پيش از آن داشت، به راحتي بيرون بيايد و بدون توافق شوراي امنيت موجب خطيرتر شدن اوضاع گرديد. در تاريخ ملت ها، اشتباهات فردي همواره بيشتر از اشتباهات گروهي خطرناك تر بوده اند. فرانسه بهيچوجه نبايد از تخريب قدرت بازدارندگي امريكايي ها خرسند باشد. امريكا يك متحد مشكل ساز و بعضاً مستكبري است ولي در هر حال يك متحد است و تنها كشوريست كه به آن براي قطعنامه هايي كه با هم در شوراي امنيت مدنظر قرار مي دهيم نياز داريم.
" قرن بيست ويكم همانند قرن خطرناك رقابت هاي مذهبي، قومي، سياسي و اقتصادي در پيش روي ما مي باشد و كره زمين نيازمند يك پليس جهاني است. تا زمانيكه سازمان ملل بنابر اساسنامه خود يك نيروي نظامي مخصوص به خود را برپا نكند، نياز به اينچنين پليسي همچنان احساس مي گردد و امروزه چه بخواهيم و چه نخواهيم اين پليس امريكايي است"!
نظر شما