سينماي پس از انقلاب در پرداخت مضامين ديني بيشتر نگاهي مضموني داشته، در حالي كه سينماي ديني ساختاري است نه مضموني و به جاي تحقق انديشه يا نگاهي ديني به سينمايي شعاري رسيدهايم.
وي در ادامه افزود: "لزومي ندارد يك پيام و مضمون مدام در يك اثر سينمايي تكرار شود، چرا كه موقعيتها، شخصيتها و ديگر جنبههاي ساختاري اثر حامل تفكر و ديدگاه است و لزوماً نشانههاي بيروني آن نيز به راحتي مشهود خواهند بود."
معتمدي توانايي فيلم كوتاه در انتقال مفاهيم و تفاوت آن را با سينماي بلند به تفاوت رباعي و قصيده تشبيه كرد و گفت: "زمان و طول فيلم چندان تعيينكننده نيست، هر چند فيلم كوتاه از نظر زماني فرصت كوتاهي براي بيان مقصود دارد، اما از آن سو ظرفيتهاي بسياري در فيلم كوتاه ديده ميشود كه در آثار بلند كمتر شاهد آن هستيم. همانطور كه يك رباعي يا يك دوبيتي ظرفيت انتقال پيام بيشتري نسبت به قصيده دارد."
وي در ادامه به استعداد و ظرفيت بالاي فيلمسازي در كشور اشاره كرد و با تاكيد بر لزوم سوق دادن جشنواره رويش به مراكز استعدادخيز گفت: "فيلمهاي كوتاهي كه در جشنواره امسال شاهد آن بوديم نشان از استعدادهاي زيادي دارد. در فيلمهاي كوتاه اين جشنواره انديشه و مفاهيم ديني عميقي را ديدم كه به جرأت مي توانم بگويم در طول ساليان گذشته حتي در ميان سينماگران حرفهاي نيز اين لحظات ناب را تجربه نكرده بودم."
نظر شما