مجید مهرگان، از پیشکسوتان نگارگری که در ششمین دوسالانه نگارگری دو اثر ارائه کرده، در این باره به خبرنگار مهر گفت: "متاسفانه امروز هنر نگارگری مخاطب چندانی ندارد. مسلما وقتی هنری تهی از مشوق های دولتی و اطلاع رسانی بماند، دیگر چه انتظاری می توان در زمینه پیشرفت آن داشت؟ با اینکه در حیطه نگارگری افرادی به تعداد انگشتان دست باقی مانده اند، اما حمایتی از سوی دست اندرکاران دولتی اعمال نمی شود."
این هنرمند تصریح کرد: "دولت باید تا حد امکان از هنرمندان حمایت کند. اگر به ششمین دوسالانه نگارگری نگاه کنیم می بینیم آثار حاضر بر در و دیوار نقش هایی صرف هستند و نگارگران جوان امروز به دلیل فرانگرفتن صحیح رشته نگارگری به تکرار و تقلید افتاده اند. در این میان سهم تذهیب در دایره هنر نگارگری بیش از سایرین به چشم می آید و مورد توجه واقع می شود. شاید چون تذهیب ریشه در خوشنویسی و قرآن مجید داشته و نزد مخاطبان جایگاهی شناخته شده تر دارد."
مهرگان گفت: "من پیشنهاد می کنم وزیر ارشاد و رئیس دانشگاه آزاد تمهیدی بیندیشند تا هنرهای سنتی به خصوص نگارگری به عنوان رشته ای مستقل به دانشگاه راه یابد. نگارگری ایران در ردیف هنرهای اسلامی و ایرانی است و با آموزش زیربنایی و پرهیز از تقلید می توان آن را ماندگار کرد. در غیر این صورت این هنر و سایر هنرهای سنتی به دلیل نداشتن متولی تحت پوشش صنایع دستی قرار می گیرند. در حالی که هنرهای سنتی و صنایع دستی دو شاخه منفک از یکدیگرند. نگارگری با کمی توجه می تواند به عنوان شغل و رشته دانشگاهی در اجتماع کاربردهای خود را پیدا کند."
این هنرمند تصریح کرد: "متاسفانه جایگاه نگارگری از گذشته مشخص نبوده و در این سال ها هرگز اساسنامه ای برای نهادینه شدن نگارگری در دانشگاه نوشته و تدوین نشد. در حال حاضر افراد مسئولی چون مهندس میرحسین موسوی و دکتر نامور مطلق به فعالیت های پژوهشی در این هنر پرداخته اند که اطمینان دارم این رویه، ثمراتی مطلوب دربر خواهد داشت."
نظر شما