به گزارش خبرگزاری مهر و به نقل از روابط عمومی نخستین جشنواره فیلم تبریز، مریم امینی در گفتگو با واحد خبر جشنواره با بیان این مطلب اظهار داشت: شاید دلتنگی بچه ها بیشترین انگیزه برای دور هم جمع شدن در جشنواره است ولی از سوی دیگر احساس می کنم بچه ها برای دیدن کارهای خوب خیلی راغب هستند .
امینی افزود: همچنین پس از موفقیت های اخیر و فیلم هایی که به فستیوال های خارجی راه پیدا کرده اند نیز انگیزه ای است که بچه ها بیشتر در جشنواره حضور داشته باشند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه مهاجرت از تبریز در عرصه فیلم کمتر اتفاق می افتد و این اتفاق خوبی است، گفت: باید قبول کنیم که ظرفیت شهرستان پایین است و کسانی که می خواهند موفق باشند و به جاهای خوبی برسند احساس می کنند باید به تهران بروند و قطعا در آنجا موفق تر می شوند ولی موفقیت های اخیر فیلمسازان تبریزی به ما ثابت کرد که در شهرستان هم می توان موفق شد.
این فعال سینمایی تصریح کرد: به دلیل پاره ای مسائل در روزهای قبل از جشنواره نتوانستم خیلی پیگیر جشنواره باشم ولی دوستان مرتبط خیلی از سطح محتوا و ساختار فیلم ها تعریف می کردند و توصیه کردند حتما بیایم فیلم ها را ببینم.
امینی به اشاره به اینکه از آخرین زمانی که جشنواره فیلم در تبریز برگزار شده چند سالی سپری شده، اظهار داشت: کارهای موفقی که در این مدت کوتاه تولید شده که بچه ها را ترغیب کرده بیایند و این فیلم ها را ببینند.
وی ادامه داد: بیست و چند سال است که در این عرصه فعالیت کرده ام، روزهای جشنواره برای ما فرصت خیلی خوبی است که هم حس نوستالژی به ما دست می دهد و هم احساس می کنیم هنوز سینما در شهر ما زنده است.
فیلمساز تبریزی که با فیلم زندگی با طعم بیسکویت در نخستین جشنواره فیلم تبریز حضور دارد، با اشاره به موضوع فیلم خود گفت: فیلم من در مورد مرحوم کیارستمی بود که برای مراسم ختم که رفته بودم. فیلم در مورد جوانی است که در مورد مرگ کیارستمی فیلمی می سازد ولی در راه اتفاقاتی برای او رخ می دهد که جای فیلم ساختن از کیارستمی، انگار در مورد باورهای او فیلم می سازد. یعنی همان چیزی که آقای کیارستمی همیشه باور داشتند و برای او زندگی از مرگ مهم تر بود.
نظر شما