ایزدی و گروهش از زمانی وارد تلویزیون شدند که شبکه سه سیما برخی تئاترهای صحنه ای این گروه را ضبط و پخش کرد. البته این رویه مدتی به طول انجامید و پس از مدتی با پخش آثار تعدادی دیگر از طنزپردازان اصفهانی ادامه یافت. پس از این اقدام ایزدی به عنوان گزارشگر برنامه ای در نوروز 84 مدتی به تلویزیون آمد و پس از آن مجموعه ای با حضور وی ساخته شد که با استقبال مخاطبان مواجه نشد. جالب اینکه تلویزیون با وجود این باز هم تجربه ناموفق خود را تکرار کرد.
مسئله اصلی اینجاست که مدیران تلویزیون بین حضور یک بازیگر در نمایش صحنه ای و بازی همان بازیگر در سریال تفاوت چندانی قائل نیستند و همین نشناختن رسانه موجب می شود بازیگری که در صحنه نمایش به خاطر ویژگی های آن قدرت ایفای نقش های موثر و قابل توجه را دارد و به خوبی در ذهن و دل بینندگان جای می گیرد، با حضور در یک سریال تلویزیونی حتی خاطره خوش آن حضور موثر خود را از بین می برد.
مهمترین مشکل سریال "کارآگاه رشید" نداشتن فیلمنامه قابل اعتنا و باکیفیت است که شرایط فعالیت ایزدی را به عنوان محوری ترین شخصیت سریال فراهم آورد. البته بخشی از این مشکل به تفاوت مدیوم تلویزیون و تئاتر برمی گردد. در نمایش هایی که ایزدی و همکارانش بازی می کنند، بداهه پردازی و استفاده از حرکات و جملات خارج از متن بسیار طبیعی است و حتی با توجه به توانائی های بازیگری و قدرت ایجاد لحظه های طنز موجب شیرین شدن نمایش می شود. اما در تلویزیون این امکان میسر نیست و همین ضعف های فیلمنامه را بیشتر نمایان می کند.
داستان این سریال درباره شخصیتی به نام رشید است که به خاطر ویژگی های فیزیکی همواره از سوی افراد دیگر دچار مشکل می شود. وی علاقه زیادی به انجام کارهای پلیسی دارد، اما انجام کارهای عجیب و غریب باعث می شود همسرش با وجود داشتن یک فرزند از او جدا شود. پس از گذشت هفت سال خانواده همسر سابق رشید دنبال ایجاد شرایطی برای این زن هستند، اما رشید در کار آنها اخلال ایجاد می کند.
نکته قابل توجه در این سریال نبود تطابق متن اجرایی صحنه و فیلمنامه تلویزیونی است که حضور این بازیگران را با مشکلات بیشتری مواجه می سازد. نمایش صحنه ای از نظر انتخاب موضوع، شیوه پرداخت و دیالوگ نویسی از آزادی عمل بیشتری نسبت به تلویزیون برخوردار است و همین روی طنز کار تاثیر می گذارد. مهمتر اینکه سطح کیفی و جایگاه هنری نمایش های ایزدی و همکارانش در حد و اندازه ای نیست که بر اساس آن فیلمنامه تلویزیونی تنظیم و پخش شود.
البته شاید تولید و پخش چنین سریال هایی برای شبکه های استانی مناسب باشد که از مخاطبین محدود و آشنا به فرهنگ بومی خاصی برخوردارند، اما زمانی که از شبکه سراسری تلویزیون پخش می شود جایگاه واقعی خود را پیدا نمی کند و تبدیل به برنامه های کم اهمیت و آنتن پر کن می شود.
قصه هایی که برای هر قسمت از سریال "کارآگاه رشید" نوشته شده، ظرفیت پخش در 40 دقیقه را ندارد و همین موجب می شود ریتم اثر به شدت افت کند و اثر خسته کننده شود. دیگر اینکه، برخی خلاقیت های حرکتی که قدرت ایزدی هنگام بازی در تئاتر انجام می دهد، در قاب صحنه مفهوم می یابد و به مذاق بیننده خوش می آید، اما همان حرکت یا حرکت های مشابه در یک سریال تلویزیونی چون منفرد و جدا از هم اجرا می شود، به شدت کیفیت بازی را کاهش می دهد.
نظر شما