به گزارش خبرگزاری مهر، نشست تخصصی «اخلاق جنگ و صلح» با همکاری پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات و کمیته اندیشه سیاسی انجمن علوم سیاسی ایران، در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد.
داود فیرحی، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در این نشست به بحث درباره صلح در سنت فکری و ادبیات فقهی مسلمانان پرداخت.
وی با ذکر مقدمه‌ای درباره سنت فکری در ادبیات فقهی و حقوقی شیعه واهل سنت به تبیین صلح در سنت مسلمانی اشاره کرد و گفت: «در سنت مسلمانی وقتی که از صلح صحبت می کنیم، گفته می شود که صلح از کلمات متقارن است یعنی همیشه ضد خود یعنی نزاع یا مناقشه یا جنگ را تداعی می کند. یعنی جزو کلمات متضاد است که با ضد خود شناخته می شود. وقتی از صلح می گوییم یعنی احتمالا جنگی هست یا انتظار وقوع جنگی می رود. تفکر فقهی ما این را پذیرفته که صلح عبارت است از قراردادی برای رفع یا دفع نزاع.
وی در بخش دیگری از سخنانش، دو نوع صلح ترمیمی و پیشگیرانه را تعریف کرده و سپس به نوع دیگری از صلح در تفکر شیعی که صلح ابتدایی نامیده می‌شود اشاره کرد.
فیرحی گفت: «امروز صلح ابتدایی یا سازنده یکی از تکنیک‌های فن مذاکره و دیپلماسی در حوزه سیاست داخلی و خارجی است. صلح ابتدایی به این معناست که مذاکره کننده در روابط بین الملل یا گروه‌های سیاسی در مسائل داخلی، قبل ازاینکه منتظر تولید نزاع یا نشانه‌های آن باشند با خلاقیت خود، وارد قراردادهای تسالم می شوند. قراردادهایی که اجازه اختلاف را کم می کند.»
داود فیرحی در بخش آخر سخنانش گفت: «در بحث قطب‌بندیها که در حال حاضر یک ملت تلاش می کند در بین سایر ملت‌ها یارگیری کند بدون اینکه قبلا احتمال نزاعی اصلا وجود داشته باشد. به این ترتیب، به نظر می رسد یکی ازامکانات بسیار مهمی که در مفهوم یا قرارداد صلح نهفته است، شارژ کردن مفهوم صلح ابتدایی است. این خیالپردازانه نیست بلکه ایجاد یک عرف جدید در نظام بین الملل و در مناسبات است.»
نظر شما