به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی در پیام خود به کنگره سیره امیرالمومنان(ع) که امروز در مدرسه علمیه امام کاظم(ع) قم در حال برگزاری است، تأکید کرده است: قبلاً لازم می‌دانم ایام سعید عید غدیر را که هنوز در شعاع آن قرار داریم به همه شما عزیزان تبریک گفته و از همه دست اندرکاران محترم این کنگره باشکوه که برای تشکیل آن زحمت فراوان کشیده‌اند تشکر کنم و به همه حاضران عزیز، فضلا، دانشمندان و افراد محترم دیگر تبریک گویم.
و اما مسأله شرح سیره امیرمؤمنان علی(ع) چیزی نیست که به آسانی بتوان حق آن را در صدها بیانیه بیان کرد و عبارات ما همانند این است که بخواهیم دریایی را در کوزه‌ای جای دهیم.
عزیزان! همه می‌دانیم شخصیت امیرمؤمنان علی(ع) ابعاد زیادی دارد که با دقت در نهج البلاغه تمام سیره علمی و عملی آن حضرت نمایان می‌گردد.
مثلا در خطبه جهاد (خطبه شماره ۲۷) او را فرماندهی بسیار لایق می‌بینیم که از تمام فنون جنگی آگاه است و از طرق پیروزی عادلانه بر دشمن کاملاً باخبر؛ گویی که تمام عمر به غیر آن نپرداخته است.
به خطبه اشباح (خطبۀ شماره ۹۰) که می‌رسیم؛ امام(ع) را بزرگترین استاد عرفان می‌یابیم که دقیق‌ترین مسائل فلسفی و عرفانی را بیان می‌کند، گویی تمام عمر درس عرفان داده و به مسائل معرفة الله پرداخته است و بالاتر از آنچه حکیمان و عارفان گفته‌اند بیان می‌دارد.
در خطبه قاصعه (خطبه شماره ۱۹۲) علی(ع) را در مقام محو تعصبات جاهلی و پیروزی بر لشکر شیطان و طرد آنها از جامعه و راهنمایی به زندگی صحیح اجتماعی و خالی از اشرافی‌گری مشاهده می‌کنیم که طرق آن را کاملاً نشان داده است.
به خطبه همام (خطبه شماره ۱۹۳) که می‌رسیم اوصاف یکصد و ده گانه پرهیزگاران را با عبارات شیوای خود بیان کرده به گونه‌ای که آن مستمع بیداردل یعنی همام پس از شنیدن آن، چنان از زلالش سرمست شد که جان به جان آفرین تسلیم می‌کند.
در عهدنامه مالک اشتر (نامه شماره ۵۳) او را سیاستمداری بسیار ماهر و پرنفوذ و آگاه از تمام فنون کشورداری می‌یابیم، عهدنامه‌ای که پس از چهارده قرن هنوز درخشندگی خود را از دست نداده و در سازمان ملل به عنوان یک سند جاویدان دست به دست می‌گردد؛ گویی تمام عمر درباره راه و رسم صحیح کشورداری اندیشیده و خطوط صحیح آن را ترسیم کرده است.
به وصیت نامه آن حضرت به امام حسن مجتبی(ع) (نامه شماره ۳۱) که می‌رسیم؛ تمام مسائل اخلاقی اعم از اخلاق فردی، اجتماعی، مادی و معنوی را در آن منعکس می‌بینیم گویی امام(ع) تمام عمر به عنوان یک معلم اخلاق بر کرسی تدریس تکیه کرده و تمام ظرائف آن را بیان می‌دارد.
به کلمات قصار حضرتش می‌نگریم که در چهارصد و هشتاد کلمه منعکس شده و هر کدام اقیانوسی است. به این کلمه کوتاه آن حضرت دقت کنید: «تَخَفَّفُوا تَلْحَقُوا؛ سبکبار شوید و زندگی ساده را برگزینید تا به قافله سعادت برسید». چه تعبیر گویا و زیبا و عمیقی!
زندگی اشرافی و پر زرق و برق هزینه زیادی می‌طلبد که برای بدست آوردن آن تمام فکر انسان را به خود مشغول می‌دارد و او را آلوده بسیاری از محرمات می‌کند و در این بیابان پر فراز و نشیب زندگی، او را از رسیدن به سرمنزل سعادت باز می‌دارد.
برادران و خواهران عزیز! فضلا و دانشمندان محترم بهترین آینه سیره امام به حق و ولی مطلق امیرمؤمنان علی(ع) همین نهج البلاغه است، خطبه‌ها، نامه‌ها و کلمات قصار. افسوس که نهج البلاغه در میان ما هنوز مهجور است.
هنگامی که می‌خواستیم با کمکی جمعی از فضلا شرح جامعی بر نهج البلاغه بنویسیم که بحمدالله در پانزده جلد پایان یافت نگاه کردیم و دیدیم شرح‌های قابل توجه نهج‌البلاغه از عدد انگشتان فراتر نمی‌رود، در حالی که بحمدالله برای قرآن بیش از هزار تفسیر نوشته شده است.
عزیزان! اگر می‌خواهیم با سیره آن حضرت آگاه شویم باید نهج البلاغه را در متن زندگی خود قرار دهیم، در حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها کتاب درسی باشد، در مساجد بعد از تلاوت قرآن بخشی از کلمات امیرمؤمنان علی(ع) خوانده شده و توضیح داده شود، در مطالعات خود هرگز آن را فراموش نکنیم، تا از این مشعل فروزان سعادت و خوشبختی در دنیا و آخرت بهره‌مند شویم.
بار دیگر از همه عزیزانی که برای این برنامه زحمت کشیده‌اند تشکر می‌کنم و از حضور همه شما عزیزان سپاسگزارم.
نظر شما