به گزارش خبرگزاری مهر، موسسه صلح کارنگی در تحلیلی نوشت : گاهی اوقات یک خواسته می تواند اراده و قدرت را متحد کند تا سبب شود که کاری به درستی انجام شود. گروه تحقیق عراق می خواهد آمریکا بتواند مستقیما با ایران و سوریه به منظور تلاش برای به دست آوردن تعهد آنها برای سیاستهای سازنده در قبال عراق و دیگر مسائل منطقه ای همکاری کند.
" جرج پرکویچ" نویسنده این تحلیل خاطر نشان می کند: متاسفانه آمریکا انواع قدرت برای اجبار همکاری ایران را در اختیار ندارد و حتی اگر آن را هم داشته باشد، ایران فاقد ظرفیت برای کمک به خواسته آمریکا در عراق است. گروه تحقیق عراق همچنین این مسئله را روشن کرده که آمریکا نباید گفتگو با ایران را به عنوان یک مسئله اساسی رد کند.
در ادامه این تحلیل آمده است : گروه تحقیق عراق می گوید که با شکست سیاست آمریکا در عراق که به هرج و مرج و تجزیه دولت عراق منجر می شود؛ منافعی هم برای ایران وجود نخواهد داشت. این گفته نه کاملا درست و نه غلط است. شکست احتمالی آمریکا در عراق می تواند علاوه بر تجزیه آن چندین شکل دیگر هم داشته باشد و ایران ممکن است از شکستهای کوچکتر خرسند شود.
پرکویچ تصریح می کند: عراق تنها عرصه منافع ایران و همچنین جایی نیست که تهران احساس کند برای تغییر موضع خود تا بیشترین حد به آن نیاز دارد. ایران بیشتر به این مسئله علاقه مند است که حق به رسمیت شناختن آن به عنوان قدرت مهم
خاورمیانه مورد تایید قرار گیرد و برنامه های دستیابی به غنی سازی اورانیوم و تولید پلوتونیوم آن نیز مورد پذیرش واقع شود. برای اینکه این امر اتفاق بیفتد، ایران از آمریکا می خواهد سیاستهای خود را تغییر دهد نه بر عکس.
نویسنده به بخش دیگری از گزارش گروه تحقیق عراق اشاره می کند ، آنجا که آورده است : آمریکا، ایران و دیگر عوامل بین المللی باید به گونه ای عمل کنند که به نتایج برنده - برنده دست پیدا کنند. ایران می داند که آنها ظرفیت کمتری برای کنترل شیعیان در عراق نسبت به آن چیزی دارند که در گزارش گروه تحقیق عراق آمده است. همکاری آن با واشنگتن می تواند این حقیقت را آشکار کند و در نتیجه تصورات از قدرت ایران را تضعیف کند.
همچنین ، توافق برای همکاری با واشنگتن در مورد مسئله عراق ممکن است در زمانی که خشونتهای فرقه ای در عراق ادامه دارد، اتهامات ناخواسته ای را برای ایران نمایان کند. آمریکا الزاما ایران را به عهد شکنی متهم خواهد کرد و این امر مانع عادی سازی روابطی می شود که این همکاری ممکن است آن را تقویت کند.
به گزارش مهر، پرکویچ می افزاید: واشنگتن باید بار دیگر به این مسئله فکر کند که آیا تغییر اقدامات ایران در قبال عراق امنیت بین المللی را تا جاییکه برنامه هسته ای ایران را محدود و یا به حمایت از گروهها در لبنان و فلسطین پایان دهد، بهبود خواهد داد یا خیر. ایران در هیچ زمینه ای تغییراتی را ارائه نخواهد داد. این کشور می خواهد معامله کند به گونه ای که کمک غیرقطعی آن در ازای توافق برای غنی سازی محدود اورانیوم در خاک ایران باشد و همچنین بر این مسئله اصرار دارد که ایران نه حق و نه توانایی کنترل حزب الله، حماس و جهاد اسلامی را ندارد.
کارنگی پیشنهاد می دهد که برای دوری جستن از چنین معاملاتی، آمریکا و جامعه بین المللی نیاز به قدرت بزرگتری برای افزایش آسیب پذیری ایران در پاسخ به مخالفت آن و یا آرام کردن آنها در ازای همکاری ایرانیها دارند. همچنین طعمه همکاری اقتصادی بین المللی برای تغییر رفتار ایران به قدر کافی در کوتاه مدت بزرگ نیست به گونه ای که آمریکا و اتحادیه اروپا نسبت به آن رضایت داشته باشند.
نویسنده تصریح می کند: با این وجود یک راه بدون هزینه وجود دارد که می تواند آزمایشی برای این مسئله باشد که آیا گفتگو با ایران ممکن است سازنده باشد یا خیر. رئیس جمهوری ایران دو نامه را برای بوش و مردم آمریکا نوشته است. این نامه ها باید به عنوان پیشنهادی برای گفتگو تلقی شود.اگر بوش بخواهد پاسخی به این نامه با موضوعاتی از جمله قضاوت بین المللی، سازش بین شیعه و سنی و غیرقانونی بودن مخالفت ایران با قطعنامه هسته ای شورای امنیت بدهد، این گفتگو آغاز خواهد شد. سخت ترین مرحله اول به مذاکره نیاز ندارد. انتظارات جهانی هم برای تداوم گفتگوها ادامه خواهد یافت. آمریکا باید مسائلی از جمله حقانیت و عملی بودن مواضع شورای امنیت در برابر لبنان، برنامه هسته ای و تروریسم را به شکل مکاتبه و به طور مفصل برای جهان شرح دهد تا آن را بخوانند.
نویسنده در پایان بدون توجه به اعتراف محافل بین المللی به قدرت منطقه ایران ادعا می کند: ایران ضعف دارد و یک گفتگو
می تواند آنها را آشکار کند. خودداری آمریکا از گفتگو با ایران منافع زیادی برای تهران دارد، بدون آنکه هیچ منفعتی برای واشنگتن داشته باشد.
نظر شما