این صخره عمودی است !

به گزارش خبرگزاری مهر ، در ستون یادداشت روز امروز کیهان به قلم حسین شریعتمداری، آمده است : امروز مجلس شورای اسلامی تصمیم در باره طرح «تجدیدنظر در همکاری ایران با آژانس بین المللی انرژی اتمی» را که روز یکشنبه دو فوریت آن به تصویب رسیده بود، در دستور کار خود دارد و قرار است نمایندگان مردم با تصویب این طرح به قطعنامه غیرقانونی و ضد ایرانی شورای امنیت سازمان ملل پاسخی بایسته بدهند.

روز یکشنبه و به هنگام تصویب دو فوریت این طرح برخی از نمایندگان خواستار آن بودند که چگونگی برخورد با آژانس در طرح یاد شده با صراحت و به روشنی بیان شود و برخی دیگر تصمیم درباره نوع برخورد و دامنه تجدیدنظر را به جلسه امروز موکول کردند.

و اما، اگر مجلس شورای اسلامی در پی پاسخ بایسته به زورگویی و قانون شکنی شورای امنیت مصمم است- که هست- باید گفت برخلاف آنچه در نگاه اول به نظر می رسد، برای دست زدن به واکنش عزتمندانه دو یا چند راه پیش روی مجلس وجود ندارد که نمایندگان محترم قصد داشته باشند در نهایت بعد از شور و بررسی یکی از آن چند گزینه را انتخاب کنند. چرا که آژانس با نقض آشکار مفاد معاهده NPT و در یک اقدام صرفاً سیاسی و بیرون از چارچوب حقوقی و فنی- تبصره C12 اساسنامه آژانس- پرونده ایران را به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع داده است و شورای امنیت برخلاف روال قانونی و شرح وظایف تعریف شده این سازمان در صدور قطعنامه به فصل هفتم منشور سازمان ملل استناد کرده است- مواد 39، 40 و 41 از فصل هفتم- که موضوع آن نقض و یا تهدید صلح جهانی است! و حال آن که در هیچیک از گزارش های بازرسان آژانس و نیز در گزارش شورای حکام به شورای امنیت، کمترین نشانه ای حاکی از نقض صلح و یا تهدید آن دیده نمی شود و حتی اشاره ای به انحراف از فعالیت صلح آمیز هسته ای- DIVERSION- هم نشده است و...

با توجه به نکته فوق که فقط اندکی از بسیارهاست، پرونده هسته ای ایران اولاً؛ از گردش کار آژانس خارج شده، ثانیاً؛ بیرون از بستر حقوقی و فنی آژانس درباره آن تصمیم گرفته اند و... بنابراین، آژانس با این اقدامات غیرقانونی به صراحت اعلام کرده است که در عمل معاهد ه ای بنام NPT وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد، روال و ضوابط فنی و حقوقی آن قابل اجرا نیست و چنانچه قابل اجرا باشد، چگونگی اجرای آن منوط و مشروط به خواست و نظر آمریکا و اتحادیه اروپاست.

اکنون باید پرسید که «تجدیدنظر در همکاری ایران با آژانس» غیر از قطع رابطه و خروج از NPT چه مفهوم منطقی و قابل قبول دیگری می تواند داشته باشد؟! و ادامه حضور در معاهده ای که وجود خارجی ندارد و یا دستکم آن که مفاد صریح این معاهده را برای ایران غیرقابل اجرا اعلام کرده اند چگونه قابل توجیه است؟! آمریکا و اتحادیه اروپا ما را از آژانس اخراج کرده اند و یا به بیان خیلی محترمانه تر ایران را از شمول کشورهای عضو NPT بیرون آورده اند، بنابراین اصرار ما به ادامه حضور تحت هر عنوانی- از جمله تجدیدنظر در چگونگی حضور و امثال آن- نه فقط واکنش عزتمندانه و بایسته در برابر زورگویی کشورهای 1+5 نیست، بلکه چیزی شبیه التماس به آنها برای صرف نظر کردن از اخراج است. انگار به کشورهای 1+5 التماس می کنیم که حضور ما را بپذیرند و ما هم در قبال این لطف! و مرحمت! آنها قول می دهیم هر بلایی بر سرمان آوردند، تحمل کنیم و دم برنیاوریم!...

برخی از نمایندگان محترم که با عرض پوزش، به نظر می رسد از ماجرا اطلاع زیادی ندارند در اظهارنظرهای خویش اعلام کرده اند که خروج از NPT به مفهوم تلاش برای تولید سلاح هسته ای خواهد بود! و این بسیار عجیب است. چراکه؛ در تبصره A از ماده 10 معاهده با صراحت آمده است «چنانچه هر یک از اعضای این پیمان تشخیص دهد که حضورش در معاهده منافع عالیه کشورش را به مخاطره انداخته است حق خواهد داشت- در این عبارت دقت کنید «حق خواهد داشت»- که برای اعمال حق حاکمیت ملی خود از این پیمان خارج شود. این عضو باید کناره گیری خود را با اطلاع قبلی 3 ماهه به کلیه اعضای پیمان و به شورای امنیت سازمان ملل متحد اعلام کند.»

همانگونه که ملاحظه می شود خروج از NPT در صورتی که کشور عضو آن در تعامل با این پیمان حاکمیت ملی و منافع عالیه خود را در خطر ببیند، حق آن کشور است و نکته درخور توجه این که مطابق نص صریح تبصره A، تشخیص درباره به خطر افتادن حق حاکمیت ملی و منافع عالیه برعهده کشور عضو است... حال باید پرسید که آیا در چالش 3 سال گذشته و مخصوصاً با صدور قطعنامه اخیر شورای امنیت، «منافع عالیه» ایران اسلامی و «حق حاکمیت» کشورمان به خطر نیفتاده است؟!

اگر پاسخ مثبت است- که هست- پس تردید برای چیست؟!... با قاطعیت می توان گفت که هر مصوبه ای غیر از خروج از NPT آب در هاون کوبیدن است و صد البته به نفع حریف و اگر قرار است در مصوبه امروز از عباراتی نظیر «شیب ملایم» و... استفاده شود، محترمانه تر آن است که مصوبه ای نداشته باشیم، صخره عمودی شیب ندارد که سخن از «تند» یا «ملایم» بودن آن در میان باشد... بینش و منش شهید مدرس را از دنیای «تئوری» به میدان عمل بیاورید.