سارا عباسی در گفتگو با مهر درباره نمایشگاه «عروسکی در جیب نیچه» بیان داشت: یکی از بزرگ‌ترین اهداف من در برپایی این نمایشگاه نزدیک کردن افراد به اصل و درون خودشان بود درونی که بسیاری از ما آن را فراموش کرده‌ایم و همیشه فکر می‌کنیم عروسک تنها برای کودکان است اما غافل از اینکه هر فرد اعم از زن و مرد هرکدام می‌توانند عروسک‌های خاص خود را در هر سنی برای همیشه داشته باشند.
وی عنوان کرد: من فکر می‌کنم زندگی مدرن ما را از اصل وحشی و بدوی خودمان دوره کرده و ما به این نیاز داریم که به این اصل بازگردیم.وقتی اندیشه شروع می‌شود شهود از بین می‌رود که این‌ها در لحظه اتفاق می‌افتد، ما باید به اصل ان چیزی که در اولیه وجود داشته و به ما الهام می‌شده وفادار باشیم.
این فعال هنری بابیان اینکه شروع کار به‌صورت شهودی بود بیان کرد: در شش ماه ۱۵ دفتر تصویرسازی کردم که بیشتر آن‌ها طرح‌های بسیار ریز و کوچک بود و خیلی شباهت به آثار سرخپوستی و سیاه‌پوستان آفریقایی داشت.حدود سه تا چهار هزار شخصیت در ذهنم ایجاد شد که با تمام نواقص و جزئیات همان‌طور که در ذهنم بود به‌صورت بدوی ان ها را طراحی کردم.
عباسی اظهارداشت: با شروع طراحی و ترسیم آن‌ها در دفتر به فکر ایجاد یک مجموعه افتادم، زیرا اعتقاددارم یک اثر به‌تنهایی معنا ایجاد نمی‌کند بلکه یک مجموعه کامل معنا و هدف را بیان می‌کند و در تمام مراحل به این فکر می‌کردم که من از اصل خودم دور شده‌ام و باید به این اصل برگردم.
این هنرمند تشریح کرد: به نظر من همه انسان‌ها یک کودک درون شاد دارند که گاهی آسیب‌دیده، گاهی زخمی شده و حتی گریه کرده و دوران روحی و روانی مختلفی را پشت سر گذاشته تا شخصیت اصلی خود را ساخته، اما هرکدام از این عروسک‌ها می‌تواند بیانگر یک وجه از کودک درون ما باشد که در تمام دوران بزرگ‌سالی نادیده گرفته‌شده است.
وی درباره ارتباط مخاطبان با عروسک‌ها گفت: در طول دوران نمایشگاه واکنش‌های متفاوتی را از مخاطبان دیدم برخی از آن‌ها بسیار خوب با عروسک‌ها ارتباط برقرار می‌کردند و گاهی پیش می‌آمد فردی با یک عروسک انچنان احساس نزدیکی داشت که دقیقه‌های زیای را صرف تماشای آن عروسک می‌کرد.
عباسی اضافه کرد: این تماشا کردن‌ها و احساس قرابت با عروسک نمی‌تواند بی‌معنا باشد زیرا نشان از ارتباط روحی و روانی مخاطب با اثر دارد که این برای من بسیار مهم بود.
این فعال هنری در بخش دیگری از صحبت‌های خود هدف از ساخت عروسک‌ها را این‌گونه بیان کرد: به دنبال این بودم که عروسک را از یک مدیوم صنایع‌دستی و نگاه صنعتی خارج کنم با این اندیشه که هرکسی می‌تواند عروسک خاص خودش را داشته باشد و این در قاب نشان دادن عروسک‌ها در نمایشگاه اشاره به این موضوع داشت.
این هنرمند هرمزگانی تصریح کرد: ما عادت کرده‌ایم که عروسک را فقط در قالب کودکان ببینیم اما درگذشته حتی آدم‌های بزرگ هم برای خودشان عروسک داشتند آن‌ها را با دست درست می‌کردند و یا حتی می‌پرستیدند اما الآن کاملاً شکل صنعتی یافته و تنها برای کودکان ساخته و استفاده می‌شود.
وی در مورد محتوای درونی این عروسک‌ها نیز گفت: خیلی از این عروسک‌ها محتوا و معنی داند اما ترجیح می‌دهم درباره آن صحبت نکنم و دریافت ان را به عهده مخاطب بگذارم.
عباسی یادآور شد: تعداد ۶۷ عروسک با ترکیب رنگ‌های متفاوت با پارچه‌هایی از جنس نمد با نخ گلدوزی با کمک همکارم انفال محمدی طی سه هفته دوخته و برای نمایشگاه آماده شد، به‌صورت کلی شش ماه از زمان ایده تا ارائه آثار طول کشید.
این فعال هنری در پایان خاطرنشان ساخت: تنها موضوعی که برای من از ارائه این نمایشگاه در ارتباط با مخاطب مورد اهمیت بود حال خوب و انرژی مثبت تماشاگر از دیدن این عروسک‌ها بود که امیدوارم این حس پیش‌آمده باشد.
نمایشگاه عروسک‌های دست‌ساز سارا عباسی با نام «عروسکی در جیب نیچه» به مدت پنج روز در گالری نقطه خط بندرعباس برگزار شد. نمایشگاهی که نظر خیلی از افراد عجیب و دوست‌داشتنی بود. نمایشگاهی پر از عروسک‌هایی بافرم های متفاوت و رنگ‌های شاد که هر بیننده‌ای را مجذوب خودش می‌کرد. عروسک‌هایی که گاهی فکر می‌کردی برخی از آن‌ها را یا درجایی دیده‌ای و یا آن را در ذهن خود ترسیم کرده‌ای. اما آنچه در تمامی نمایشگاه موج می‌زد حس قرابت با عروسک‌ها بود. شکل‌هایی که مطمنا هیچ موجود زنده‌ای به آن‌ها شباهت ندارد.
نظر شما