كارشناسان داخلي و خارجي بر اهميت منطقه قفقاز تاكيد كردند

به گزارش خبرنگار سياسي "مهر"  ،" آرنو دوبين"  رييس موسسه روابط بين الملل و استراتژيك فرانسه گفت :  از اوايل دهه 1990، قفقاز جنوبي با بي ثباتي سياسي گسترده روبروست كه بويژه بروز بحرانهاي بي شمار گوياي اين گستردگي بي ثباتي است .
اين كارشناس روابط بين الملل افزود :  اين بحرانها از جمله در مناطق آبخازيا، اوستياي جنوبي و ناگورنو قره باغ بروز كرده اند و علاوه بر اين، بهبود دوباره ظرفيت نفت و گاز در حوزه درياي خزر باعث حضور بازيگران ژئوپليتيك منطقه اي (چون ايران، روسيه و تركيه) و بازيگران خارجي (چون آمريكا، اتحاديه اروپا و چين) در اين منطقه شده است  به طوري كه به تشديد و خطرناك تر نمودن تنش ها كمك  كرده است .
دوربين تاكيد كرد : انتخاب پوتين و جرج بوش در سال 2000 تحولاتي را در منطقه قفقاز جنوبي باعث شد. پوتين، رييس جمهور جديد منتخب علاقمند به اقتدار و نفوذ در قلمرو شوروي پيشين است و بنابر اين سياست فعالي را در پيش گرفته است ،  از طرف ديگر با ارتقاي روابط نظامي و اقتصادي با ارمنستان و افزايش فشار برگرجستان  ( ضرورت  صدور ويزا، پذيرش پاسپورت هاي مردم آبخازيا ) حضور روسيه را طي سال گذشته در منطقه گسترش  داده است .
"اكسانا آنتوننكو" عضو انستيتو بين المللي مطالعات استراتژيك لندن نيز در اين همايش گفت : طي سال  قفقاز  شاهد تغييرات استراتژيكي بزرگي بوده است. از يك سو پس از يك دهه بحران اقتصادي، هر سه كشور قفقاز جنوبي از رشد و ثبات اقتصادي بالنسبه  خوبي بهره مند شدند كه با شروع عمليات ساخت خط لوله باكو - تفليس جيحان BTC تقويت شده است و از سوي ديگر، منابع سنتي ناامني منطقه - شامل منازعات منطقه اي لاينحل در آبخازيا،  ناگورنو - قره باغ  و همچنين تنش هايي مانند تقسيم درياي خزر و مساله چچن - موجب گسترش بيشتر اين بي ثباتي شده است.
وي افزود : با وجود ثبات نسبي، قفقاز جنوبي به عنوان يكي از ناامن ترين مناطق غير قابل پيش بيني در قلمرو شوروي سابق باقي مانده است كه  دلايل زيادي  براي آن وجوددارد. از جمله اين منطقه در تقاطع منافع استراتژيك بازيگران بزرگ از جمله روسيه، آمريكا، اروپا و تركيه واقع شده است كه همه آنان محتملا سياست مصرانه تري را در منطقه دنبال مي نمايند، در منطقه قفقاز جنوبي تقسيم بندي استراتژيكي ميان ارمنستان هوادار روسيه از يك سو و گرجستان و آذربايجان طرفدار آمريكا از طرف ديگر و اروپايي كه نقش حاشيه اي فزاينده اي را ايفا مي نمايد، پابرجا خواهد ماند .  اين دسته بندي مانع از همكاري منطقه اي موثري است كه بتواند ما منابع حاد بي ثباتي در منطقه برخورد نمايد و سوم  روسيه به صورت يكي منبع ناامني (به علت مشكل حل نشده چچن و بزهكاري وخيم در شمال قفقاز ) و نيز عامل براي ثبات درازمدت (از طريق سرمايه گذاري در توسعه اقتصاد منطقه اي و نقش آن به عنوان حافظ صلح در مناطق مورد كشمكش) باقي خواهد ماند.
وي افزود عامل چهارم اين است كه آمريكا محتملا حضور نظامي بزرگي در منطقه، از جمله با پايگاههاي نظامي احتمالي در گرجستان و آذربايجان خواهدداشت كه احتمالا قطب بندي هاي ژئوپلتيكي را درمنطقه قفقاز جنوبي تشديد خواهد نمود.
"كيهان برزگر" عضو مركز مطالعات خاورميانه وزارت امور خارجه نيز در اين همايش گفت : از ميان كشورهاي منطقه قفقاز، جمهوري آذربايجان به دليل دارابودن ويژگي هاي خاص سياسي - امنيتي، قومي و فرهنگي و تاريخي، همواره نقطه اصلي نگاه ايران به منطقه قفقاز به حساب مي آمده است. در طول دهه گذشته همجواري ايران با قفقاز، ضمن فراهم آوردن فرصتهاي زياد براي منابع ملي كشور، مشهر نابسامانيها و تنش هاي بي شماري نيز بوده است. به همين دليل شناخت مسايل موجود ميان دو كشور با توجه به تحولات صورت گرفته  در سطوح منطقه اي و بين المللي، از اهميت خاصي در حوزه رفتار سياست خارجي ايران برخوردار است.