به گزارش خبرنگار مهر، در مصوبه دولت مبنی بر درنظرگرفتن مکان های خاص برای تجمعات قانونی، نحوه مشارکت مدیریت های شهری و محلی مورد غفلت قرار گرفته و این مصوبه باید پیوست هایی را به همراه داشته باشد.
احمد مسجدجامعی در جلسه علنی روز سه شنبه ۲۲ خرداد شورای اسلامی شهر تهران با بیان این مطلب افزود: تذکر اصلی من درباره مصوبه دولت مبنی بر در نظر گرفتن مکان های خاص برای تجمعات قانونی است؛ از این جهت که مدیریت های محلی در دولت تنها یک نماینده دارد و آن هم شهردار تهران است. شهردار تهران علاوه بر اینکه مسئولیت مدیریت پایتخت کشور را دارد انتظار می رود پشتیبان مدیریتهای محلی باشد.
وی با بیان اینکه تصویب طرح مکان های خاص برای برگزاری تجمعات قانونی پیشنهاد خوبیست و باید آن را به فال نیک گرفت چرا که در جهت اجرای اصل ۲۷ قانون اساسی است، گفت: در ۱۵-۱۶ سال پیش هم در دولت آقای خاتمی چنین طرحی به تصویب رسید که بر اساس آن تعیین محل برگزاری تجمعات بر عهده شورای تأمین گذاشته شد و از آن زمان منتظر بودیم که در کشور اقدامی در این زمینه انجام گیرد.
مسجدجامعی تصریح کرد: مصوبه دولت هم مشابه طرحی است که شورا سال گذشته با عنوان الزام شهرداری تهران برای در نظرگرفتن مکان های خاص برای تجمعات قانونی پیشنهاد کرد و به تصویب رسید و انصافا هم الان به این نتیجه می رسیم که چه پیشنهاد به جا و به قاعده ای بوده است که دولت هم بعد از یک سال به آن رسید. چرا که شورا پیش بینی می‌کرد وضعیت در ماه‌های آینده به سمتی برود که نیاز به ابراز نظرات و تجمعات قانونی بسیار جدی تر شود. اما نکته قابل تاکید این است که این مصوبه حتما پیوست هایی می خواهد و در این پیوست ها حتما باید نقش نهادها و مشارکت های محلی دیده شود. به چه دلیل؟ چراکه نحوه مشارکت مدیریت های شهری و محلی در این مصوبه مورد غفلت قرار گرفته در حالیکه اغلب اعتراضات محلی است و کمتر جنبه ملی پیدا می کند. دولت در این زمینه می تواند بهتر عمل کند و آن مشارکت دادن مدیریت های محلی و شهرداری ها در تایید این مکان ها و چگونگی اجرا و عملیاتی شدن برنامه هاست.
عضو کمیسیون اجتماعی و فرهنگی شورای اسلامی شهر تهران افزود: این کار از دو جهت مهم است. اولا بسیاری از فضاهای عمومی در تملک شهرداری هاست و شناخت نمایندگان مردم در شوراها و شهرداری ها از مناسبات اجتماعی، فضاها و مکان های عمومی بیشتر است. آنها بیشتر از هیات دولت که تصمیمات ملی می گیرد و نه محلی با باورها، نگرش ها، خواست ها، نظرات و انتقادات مردم درگیر هستند. در این مصوبه فاصله بین مدیریت های محلی و ملی رعایت نشده است. ثانیا بسیاری از اعتراضات جنبه محلی دارد و در حوزه تصمیم گیری محلی امکان پاسخگویی بیشتری فراهم است و پاسخ به خواست معترضان هم چارچوب های خاص خود را دارد. فلذا بهتر این است که حوزه مدیریتهای ملی و محلی از یکدیگر پشتیبانی کنند و نظر شهرداری‌ها در این زمینه اعمال شود. علاوه بر اینکه حتی در اعتراضات فرامحلی هم شهرداری ها بهتر می توانند عمل کنند. این نکته اصلی راجع به دخالت مدیریت های محلی در این مراکزی است که دولت پیش بینی کرده و گام مثبتی هم هست.
مسجدجامعی با بیان اینکه مواردی که درباره پیوست ها مطرح کردم این است که اولا اجازه برگزاری تجمعات اعتراضی داده شود، گفت: وقتی آقای دکتر صالحی به عنوان یک شخصیت شناخته شده ملی و بین المللی در یک راهپیمایی رسمی مورد تعرض قرار می گیرد و هیچ کسی هم کاری نمی کند، بقیه شهروندان مثل کارکنان شرکت واحد و افرادی که از صندوق های سپرده گذاری متضرر شدند چه تضمینی وجود دارد که در صورت اعتراض و تجمع امنیتشان حفظ شود؟ این مساله خیلی مهمی است.
وی افزود: از آن مهم تر، ما اتفاقاتی را سال های گذشته در همین خیابان بهشت شاهد بودیم و مثلا دیدیم که عده ای آمده اند اعتراض کردند ولی شرایط کاریشان دشوارتر شده یعنی آزادی اعتراض وجود دارد ولی آزادی پس از اعتراض وجود ندارد. این ها مسائلی است تجربه شده و اثبات شده. یعنی دستگاه های اجرایی باید ضمانت لازم را در آزادی اعتراض و پس از آن را پیش بینی کند.
وی در پایان گفت: درخواست من از شهردار تهران آقای افشانی این است که با جایگاهی که در دولت دارند و در وزارت کشور داشتند این مسائلی را هم که به سرنوشت همه مدیریت های محلی و مردم و شهروندان مربوط می شود در نظر بگیرند و در دستور کار قرار دهند و در کمیته ها و کمیسیون های مربوط جدا از ظرفیت شورای شهر و شورای استان ها بهره بگیرند.
نظر شما