سینمای پلیسی با هویت ایرانی از دهه هشتاد احیاء شد

به گزارش خبرنگار مهر، در نشست تخصصی بررسی سینمای پلیسی ایرانی و جهان که در دومین روز از برپایی جشنواره فیلم پلیس برگزار شد، سیدحسین حسینی  و محمدتقی فهیم از منتقدان سینما، شفیع آقامحمدیان فیلمساز، پیمان ابدی مسئول صحنه های اکشن و کامران ملکی مجری جلسه شب سه شنبه 19 دی در سالن شماره سه سینما فلسطین به بیان مطالبی پرداختند.

فهیم در این نشست اظهار داشت: "سینمای پلیسی با وجود تمام جذابیت هایی که درون خود دارد تا به حال کمتر در سینمای ایران جدی گرفته شده است. در سینمای قبل از انقلاب آثار پلیسی که تولید می شد، منطبق با سنت های بومی و ایرانی نبود و بیشتر گرته برداری از سینمای پلیسی غرب بود. پس از پیروزی انقلاب چند سالی طول کشید تا سینما روند مناسب خود را پیدا کند و مدیران سینمایی به ژانر پلیسی به چشم سینمای عامه پسند نگاه می کردند. به نوعی سینمای پلیسی در ایران فعالیت جدیش را از ابتدای دهه هشتاد با حمایت گسترده مدیران دولتی و نیروی انتظامی آغاز کرده است."

حسینی دیگر سخنران این جلسه بود که با اشاره به تاریخچه و شرایط پیدایش سینمای پلیسی در ایران توضیح داد: "ابتدا باید مفهوم ژانر را مشخص کنیم و سپس به ادامه بحث بپردازیم و یکسری از مفاهیم که در سینمای ایران باب شده از معنای چندان درستی برخوردار نیست. به همان نسبت که تعریف کاملی از سینمای تجاری و معناگرا ارایه نشده است. سینمای پلیسی در دهه 30 با آثاری  از دکتر هوشنگ کاووسی و ساموئل خاچیکیان حیات خود در سینمای ایران را آغاز کرد. در زمینه ادبیات هم به ندرت شاهد کتاب هایی شاخص در این عرصه بوده ایم. جز رمان های "چشم هایش" بزرگ علوی و "فیل در تاریکی" قاسم هاشمی نژاد کمتر اثر شاخصی در این زمینه وجود دارد."

آقامحمدیان دیگر سخنران نشست جشنواره پلیس بود که درباره این ژانر اظهار داشت: "امروزه دیگر معیارهای شناخت ژانرها تغییر کرده اند و برای ساخت فیلم ها شاهد تلفیق چندین ژانر و گونه سینمایی با یکدیگر هستیم. دیگر فیلم هایی همچون "شاهین مالت" ساخته جان هیوستن برای اکران های عمومی مناسب نیستند و بیشتر به درد نمایش های فیلمخانه ای می خورند."

پیمان ابدی مسئول صحنه های اکشن فیلم "کارناوال مرگ" در این نشست یادآور شد: "سینمای پلیسی همواره یکی از پرمخاطب ترین ژانرهای پلیسی در جهان محسوب می شود و در اروپا شرایط تولید این نوع آثار بسیار آسان و سهل است. در کوتاهترین زمان ممکن مجوزهای لازم صادر و شرایط تولید فراهم می شود. اما در سینمای ایران برای دریافت کوچکترین مجوز باید به تغییراتی که سازمان صادرکننده مجوز در فیلمنامه می دهد، تن بدهیم."