کمال اطهاری ، کارشناس ارشد اقتصاد شهری و مسکن در گفتگو با خبرنگار مهر ، بیان داشت: در حالی که متوسط اشتغال صنعتی منطقه های مختلف کشور ، نزدیک به 17 درصد است اما این میزان در حاشیه شهرها به ویژه کناره های تهران ، به 40 درصد می رسد.
عضو مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری تصریح کرد: به جرات می توان گفت که حاشیه نشینان ، نیروی اصلی کار را در کارخانه ها ، مرکزهای خدماتی و... تشکیل می دهند. به عبارت دیگر ، بدون وجود آنها بسیاری از کارخانه های نزدیک تهران و بخش های خدماتی ادارات و... نمی توانند کارهای خود را توسط نیروهای درون شهر انجام دهند.
این کارشناس ارشد اقتصاد شهری و مسکن بیان داشت: اگر نگاهی جامع به مسئله مدیریت شهری بیندازیم ، به خوبی متوجه می شویم که حاشیه نشینان مشکل شهر نیستند ، بلکه این شهر است که به دلیل تعریف نامناسب و برنامه ریزی ناصحیح و کجکاری مدیران بلندپایه مسکن ، سبب اسکان غیر رسمی این افراد در حاشیه شده است.
اطهاری متذکر شد: نباید فراموش کنیم که حاشیه نشینان امروز ، در دورانی نه چندان دور ، شهروند و ساکن یکی از بخش های ایران بوده و اگر برگردند ، هنوز همان جایگاه های شهروندی و اجتماعی گذشته خود را دارند.
وی در ادامه اظهار داشت: نظام برنامه ریزی مسکن که از نیمه دهه 40 خورشیدی در ایران به مرحله اجرا درآمد ، به شدت از کم درآمدها شهروند زدایی کرد و آنها را در برابر در برنامه ریزی مسکن شهری ، به حساب نیاورد. متاسفانه پس از آن در سال های بعدی نیز این نظام برنامه ریزی تغییری نکرد .
عضو مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری یادآور شد: هر چند به دنبال خواسته های انقلاب ، به صراحت در قانون اساسی آمده که اولویت نخست در برنامه ریزی مسکن ، قشرهای محروم و کارگران هستند اما آنچه که تا کنون شاهد آن بوده ایم ، گسترش فقر مسکن میان همین قشرهاست.
این کارشناس ارشد اقتصاد شهری و مسکن گفت: تنها با اجتماعی شدن برنامه توسعه می توان مشکل حاشیه ها را حل کرد.
وی معتقد است: برخلاف روند کنونی برنامه توسعه که دولتی است ، باید از دو بخش مشارکت مردمی و بازار خصوصی برای رفع این معضل استفاده کرد.
اطهاری تاکید کرد: مشکل مسکن به ویژه در قسمت هایی مانند حاشیه شهرها ، از بالا به پائین حل کرد.
نظر شما