به گزارش خبرنگار مهر، این جشنواره که با تمرکز بر جریان‌ها و چهره‌های نمایشنامهنویسی در آسیا به طور سالانه با همکاری انجمن بین‌المللی نمایشنامه‌نویسان سازمان یونسکو (IPF- ITI UNESCO) در کره ی جنوبی برگزار می‌شود امسال به اثری از سعیدرضا خوش‌شانس با عنوان «مرثیه‌ای برای مادمازل کارمو» توجه کرده است.
این جشنواره که میزبان نویسندگان، منتقدان، تئاترنویسان، تهیه‌کنندگان، ناشران و دراماتورژهایی از کشورهای آسیایی و اروپایی است به عنوان یکی از رخدادهای معتبر در حوزه ادبیات نمایشی در آسیا به شمار می‌آید.
در این جشنواره از میان آثاری که ترجمه انگلیسی آنها پیش‌تر دریافت کرده است، تعدادی از آثار برجسته را برمی‌گزیند و پس از ترجمه به زبان کره‌ای در چند اجرا به زبان‌های انگلیسی و کره‌ای توسط بازیگران بومی بر روی صحنه به صورت «نمایشنامه‌خوانی» عرضه می‌کند تا آثار مورد نقد و بررسی نویسندگان، منتقدان، تماشاگران و علاقه‌مندان قرار گیرد.
در این جشنواره که امسال از ۱ تا ۹ سپتامبر ۲۰۱۸ در بنیاد «Space for theatre art and creative small theater» منطقه بوچئونِ سئول، پایتخت کره جنوبی برگزار می‌شود، تئاترنوشت «مرثیه‌ای برای مادمازل کارمو» نوشته سعیدرضا خوش‌شانس، از ایران شرکت داده شده است.
این اثر که به تازگی در کتاب «آلفتا سه: مجموعه نمایشنامه‌های نویسندگان شیراز» از سوی انتشارات عنوان منتشر شده است از تازه‌ترین نمایشنامه‌های خوش‌شانس به شمار می‌رود که برای شرکت در این جشنواره توسط «محمود مددی» و «ماهان رجایی» به انگلیسی ترجمه شده است.
خوش‌شانس درباره این اثر به خبرنگار مهر، گفت: نوشتن این متن، نزدیک به دوسال طول کشید. تقریبا بیش از چهار بار بازنویسی شد و در نهایت این نسخه نهایی آماده شد.
وی افزود: پیرنگ این اثر که با نگاهی به داستان «نگریستن عزرائیل بر مردی و گریختن آن مرد در سرای سلیمان و تقریر ترجیح توکل بر جهد و قلت فایده جهد» از دفتر اول مثنوی معنوی سروده مولانا جلال‌الدین محمدبلخی، شعار پرآوازه ایرانی نوشته شده است، داستان دوشیزه‌ای را در قرن شانزده در پاریس روایت می‌کند که در ماه نوامبر در خواب «مرگ» را می‌بنید و بنا به یک باور کهنه کاتولیک قرار است بمیرد تا قدیس شود؛ او در طول این اثر در زمان سفر می‌کند تا دستان مرگ بگریزد اما چنان که از این تقدیر گریزی نیست در قرن بیست‌ویکم در نیویورک در حالی که به یک مدل سرشناس لباس تبدیل شده است می‌میرد.
خوش‌شانس این اثر را در ۹ بازی نوشته است که سرشار از ویژه‌های چند فرهنگی و التقاطی است؛ در این اثر از خرده‌داستان‌هایی درباره سردابه‌های نمور کلیسا، شوالیه‌ها و سلحشوران اروپایی، خواب‌بین و فال‌گیرهای کولی و جادوگران هندو گرفته تا استادان کنگ‌فوی شائولین، محله چینی‌های و سیاه‌پوستان نیویورک، طراحان مدل و لباس و گویندگان پرحرارت اخبار، دیده و شنیده می‌شود.
وجه ممتاز این اثر توجه نویسنده به حرکات نمایشی، حرکات موزون و قطعات موسیقی است که در این اثر به آنها پرداخته شده است.
وی افزود: سفر در زمان، توجه به شخصیت‌های به حاشیه رانده شده، ترکیب خرده فرهنگ‌های متنوع، شکست در پیرنگ اصلی و کارکرد داستانی خرده پیرنگ، توجه به سنت‌ها و آئین‌های بومی، توجه به زبان و گویش، گوناگونی روایت‌ها و خرده روایت‌ها، توجه به تاریخ و تبارشناسی ادیان و فرهنگ‌های اقوام و ملل، پارودی در شخصیت پردازی، پیرنگ و دیالوگ، ساختارشکنی در ژانر و ایجاد فضاهای ضد ژانر، التقاط یا اکلکتیزم، عدای دین به هنر و ادبیات کلاسیک یا پاستیژ نمونه‌هایی از راهبردهایی است که این اثر سعیدرضا خوش‌شانس را به یک نمونه‌ی ایرانی در ادبیات دراماتیک پست‌مدرنیستی بدل می‌کند.
خوش‌شانس، که متولد ۱۳۶۵ در شیراز است، بیش از یک دهه به عنوان نویسنده، تئاترنویس، مترجم و مدرس دانشگاه خود را معرفی کرده است؛ این نویسنده که فارغ التحصیل رشته ادبیات دراماتیک است، نوشتن آثاری از جمله، از یونان باستان تا جوون آدمیزاد، گاوچران‌های مفرغی، شش و بشِ شش مرداد، گربه‌ای چاردشت و پا در پوست گردو و اوراد بادهای وحشی سرکش را در کارنامه هنری خود دارد.
او که به تازگی جایزه نمایشنامهنویسی استاد اکبر رادی را به خاطر نگارش تئاترنوشت اوراد بادهای وحشی سرکش از آن خود کرد، جوایزی همچون جایزه کانون نویسندگان و منتقدان تئاتر ایران، جایزه جشنواره بین‌المللی مبارک، جایزه نمایشنامهنویسی استاد جواد ذوالفقاری و جایزه نمایشنامهنویسی جشنواره تئاتر فجر را در کارنامه خود دارد.
نظر شما